به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، گور ایرانی تنها در ایران زندگی میکند. منطقه توران سمنان، بهرام گور استان فارس، مهریز یزد زیستگاه این حیوان زیبا است و دشتها ، تپه ماهورهای کوتاه، مناطق استپی و بیابانی محل زندگی گور ایرانی است.
گور ایرانی شباهت زیادی به الاغ دارد ولی جثهاش بزرگتر، گوشهایش بلند، باریک و نوک تیز و جمجمهاش کشیده، گردنش کلفت و دمش بلند است که در انتهای آن یک دسته موی سیاه رنگ به صورت منگوله روییده است. یال سیاه رنگی روی گردن و پشت و لکه گرد و سیاهی در قسمت داخلی دستهایش دیده میشود. رنگ بدن آن زرد مایل به نارنجی است.
جفتگیری گورها در اواخر خردادماه انجام میشود نوزادان یک سال بعد به دنیا میآیند و گور ماده هر دو سال یکبار بچه میزاید.
این حیوان در طول تاریخ مظهر شکار ایرانیان بوده و متاسفانه امروزه در خطر انقراض قرار دارد. این حیوان که فقط تعداد اندکی از آن باقی مانده است بسیار قوی و گریز پا است و سرعتی در حدود 60 کیلومتر بر ساعت دارد همچنین چشمانی بسیار تیزبین و میدان دیدی بسیار وسیع دارد.
گور در ادبیات هم نقش زیادی داشته است و در شاهنامه داستانهای زیادی درباره شکار گور به دست بهرام نقل شده است. زمانی گور در همه دشتهای ایران زندگی میکرد اما به دلیل شکار غیرقانونی و بیرویه این گونه بسیار محدود شده است.
انتهای پیام/ آ