اعوذباللهمنالشیطانالرجیم
بسم الله الرحمن الرحیم
«وَمَنْ نُعَمِّرْهُ نُنَکِّسْهُ فِی الْخَلْقِ أَفَلَا یَعْقِلُونَ»
ترجمه فولادوند
و هر که را عمر دراز دهیم، او را در خلقت دچار افْت مىکنیم آیا نمىاندیشند؟
***
در تفسیر مجمع البیان آمده است:
و به هرکس عمر طولانى دهیم او را پس از توانایى و اقتدار به ضعف و ناتوانى، و پس از سلامت و آراستگى جسمى به نقصان، و پس از طراوتِ جوانى و شادابى به فرسودگى و درهم شکستگى بازمىگردانیم.
به باور «قتاده» منظور این است که: او را به حال پیرى و ناتوانى بازمىگردانیم؛ به گونهاى که از نظر بازگشت به ناتوانى و فراموش ساختن دانش و آگاهى به دوران کودکى بازمىگردد.
أَفَلَا یَعْقِلُونَ
پس آیا خرد خود را به کار نمىگیرید؟!
و آیا نمىاندیشید که خداى توانا همانگونه که پدیدههاى گوناگون جهان هستى را پدید آورد، به آسانى مىتواند مردگان را در آستانه رستاخیز دگرباره زنده سازد؟!
انتهای پیام/
بازگشت به صفحه سایر رسانه ها