به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم،آن زمانی که فیلم سینمایی «دوئل» ساخته شده بود منتقدان با پسوند پرخرجترین فیلم سینمای ایران یادش میکردند و میگفتند فیلمی که با هزینهای بیش از یک میلیارد ساخته شده است باید بتواند اکران خوبی داشته باشد تا بازگشت سرمایه کند. اتفاقا احمدرضا درویش کارگردان «دوئل» دغدغه اکران بین المللی داشت و تلاشهایی هم برای اکرانی خارج از مرزهای ایران داشت.
هم زمان با نمایش عمومی فیلم در ایران، دوئل در افغانستان و امارات متحده عربی به روی پرده رفت اما با توجه به موضوع فیلم و پرداخت آن، دوئل با یک پخش کننده ایرانی، (شرکت بهنگر با مدیریت علیرضا شجاع نوری) به دنبال جذب دایره وسیعتری از مخاطبان خارجی بود.
تور اروپایی اکران فیلم با نمایش در مجموعه سینه ورلد در جنوب لندن آغاز شد. «دوئل» در برخی از کشورهای اروپایی به روی پرده رفت اما آنچنان دستاورد ویژهای که انتظار بود به همراه نداشت.
«رستاخیز» فیلم بعد از «دوئل» درویش است که برای اکران بین المللیاش برنامه ریزی شده بود. حتی فیلم به عربی دوبله شد و قرار بود دوبله انگلیسی شود. «رستاخیز» به خاطر جنجالهای زیادی که بر سراکران داخل کشور داشت، اکنون امیدش را برای اکران خارجی هم از دست داده است.
البته «دوئل» و «رستاخیز» نمونه هایی از دهها فیلمی هستند که اصطلاحاً بیگ پروداکشن هستند و متأسفانه در اکران بین المللی جایگاهی درخور نیافتند.
فیلم سینمایی «ملک سلیمان» ساخته شهریار بحرانی هزینه تولید 5 میلیاردی داشت و تنها توانست در اکران سینماهای کشور به فروش یک میلیارد و 500 میلیون تومانی برسد. «ملک سلیمان» اگرچه با نگاه به مخاطب خارجی ساخته شده بود ولی نتوانست در حد یک فیلم بین المللی عمل کند.
«راه آبی ابریشم» به کارگردانی محمد بزرگ نیا، «استرداد» به کارگردانی علی غفاری هم از جمله فیلمهای پرمدعا برای اکران بین المللی بودند. فیلمهایی که حتی در اکران داخل کشور با استقبال روبرو نشدند. «استرداد»ی که گفته میشد با هزینه های 5 میلیاردی ساخته شده است توانست تنها 600 میلیون تومان بفروشد. «راه آبی ابریشم» در زمان اکران وضعیتی بغرنج تر داشت.
وحید موسائیان با «فرزند چهارم» شکستی تمام عیار را در اکران تجربه کرد. فیلمی که در خاک آفریقا ساخته شده بود و نگاهی فراتر از مرزهای ایران داشت و نزدیک 2 میلیارد بودجه صرف ساخت آن شد، کمتر از 200 میلیون فروش داشت.
دنیا هنوز سینمای ایران را با فیلمهای هنری و به تازگی با تک فیلمهای اجتماعی میشناسد. این گونه فیلمها توسط شرکتهای پخش غیر ایرانی در اروپا و آمریکای شمالی به نمایش در می آیند. فیلم «جدایی نادر از سیمین» نمونه خوبی از این دست فیلمها است که توانسته است اکران بین المللی خوبی داشته باشد. شرکت ممنتو فیلمز اینترنشنال MFI مستقر در پاریس که حقوق پخش جهانی این فیلم را برعهده داشت. همچنین فیلم دیگر فرهادی یعنی «گذشته» که اولین تولید مشترک سینمای ایران و فرانسه بود هم توانست به کمک پخش کننده خارجیاش به بازارهای جهانی راه پیدا کند. هر چند محتوای این دو فیلم منتقدان زیادی در داخل کشور داشته باشد اما موفقیت اکران بین المللی آنها میتواند مورد مطالعه و بررسی قرار گیرد. تولید مشترک ظرفیت خوبی برای یک فیلم سینمایی است که میتواند به احتمال موفقیت فیلم در اکران بینالمللی ضریب بدهد.
بعد از گذشت سالها تلاش سینمای ایران برای فتح پرده سینماهای جهان، مجید مجیدی فیلم سینمایی «محمدرسول الله (ص)» را آماده اکران جهانی دارد. فیلم سینمایی «محمدرسول الله (ص)» از 5 شهریورماه در سینماهای کشور اکران شده است. این فیلم توانسته دل مخاطب داخلی را بدست آورد و پیش بینی میشود رکورد فروش فیلم در سینمای ایران را بشکند.
اما این فیلم ساخته نشده تا فقط در سالنهای محدود سینمای ایران اکران شود. مجیدی کارگردان فیلم «محمدرسول الله (ص)» از روز اول ساخت بنا را بر ارتباط با همه مخاطبان داخلی و خارجی گذاشته بود. برای همین تلاش کرد از چهرههای برجسته سینمای جهان در بین عوامل پشت صحنه استفاده کند.
مجیدی با تلاش تیمی چند صدنفره، فیلم جدیدش را ساخته است ولی با توانی مضاعف از توان تولید باید به فکر اکران بینالمللی باشد. محمد رضا تشکری مدیر امور بین الملل فیلم «محمدرسول الله (ص)» زیر نظر مجیدمجیدی تحقیقات در مورد شرکتهای پخش بین المللی را انجام میدهد. نگرانیهایی که عموماً ساخت سیاستبازی چند دولت خاص است، برای اکران این فیلم وجود دارد. برخی معتقدند با توجه به تسلط جریان صهیونیسم بینالملل بر سینما، احتمال دارد مافیای سینماداران دنیا مانعی برای اکران فیلم ایجاد کنند. دلیل آن را رگههای ضدیهود در بازخوانی هرچند واقعی و دقیق فیلم میدانند. ممکن است پخش کنندگان خارجی، هم بعد از گرفتن کلیه حقوق پخش فیلم «محمدرسول الله (ص)»، آنچنان که باید، حق اکران فیلم را ادا نکنند. باید برای این مسأله فکری کرد، چرا که به هر حال ملتها با سینماداران و سیاسیون جهان همراه نیستند.
انتهایپیام/