به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، محمدحسین بهجت تبریزی، متخلص به شهریار، در سال 1285 در تبریز به دنیا آمد. پدرش «حاج میرآقا بهجت تبریزی» نام داشت که در تبریز وکیل بود. شهریار پس از پایان دوره راهنمایی در تبریز، در سال 1300 برای ادامه تحصیل از تبریز عازم تهران شد و در مدرسه دارالفنون تا سال 1303 و پس از آن در رشته پزشکی ادامه تحصیل داد. هرچند شهریار هرگز پزشک نشد اما در شاعری سرآمد روزگار خود شد، شاعری با قریحهای توانا و زبانی فاخر که گاه مایه رشک همعصران نیز میشد.
شهریار در شعر علاوه بر تأمل و مطالعه شاعران و سرآمدان ادب فارسی، از مطالعه اشعار سرایندگان ترکزبان و آذری نیز غفلت نکرد. آشنایی با دواوین و اشعار شاعران از یکسو و مطالعه و آگاهی از سیر و جریان ادبیات در دیگر کشورها از سویی دیگر منجر به این شد تا شاعری در آذربایجان ظهور کند که نه تنها در شعر فارسی که در ادبیات ترکی نیز آغازگر سبکی جدید باشد. اولین دفتر شعر او در سال 1310 با مقدمه ملکالشعرای بهار و پژمان بختیاری منتشر شد. شهریار پس از آن منظومه «حیدر بابایه سلام» را در سال 1330 منتشر کرد و با این اثر در ادبیات آذری ماندگار شد.
سرودههای شهریار چندیست که به زبانهای مختلف ترجمه میشود. اول مخاطبان او در خارج از مرزهای ایران، ترک زبانهای جمهوری آذربایجان بودند، اما طبع لطیف شهریار و ذوق سلیم او، هر مخاطب دوستدار شعری را مجذوب خود میکند. اخیراً چهار سروده از وی که شاهکارهای شعری او به شمار میآیند، به قلم بهروز عزبدفتری به زبان انگلیسی برگردانده و در مجموعهای با عنوان «سرود آبشار» گردآوری شدهاند.
«ای وای مادرم»، «هذیان دل»، «در جستوجوی پدر» و «سرود آبشار» چهار شاهکار وی در این دفتراند. این اثر قرار است در مراسم کنگره شهریار که همزمان با روز شعر و ادب فارسی در تبریز برگزار میشود، رونمایی شود.
انتهای پیام/