به گزارش خبرگزاری تسنیم از دهلران، جنگ واژهای است که هیچکس با آن نمیتواند پیوند خوبی برقرار کند اما هنگامی که موضوع دفاع از اعتقادات، ارزشها، خاک و ناموس در برابر تجاوز دشمنان به میان بیاید جنگ رنگ و بوی دیگری به نام جهاد به خود میگیرد.
شهرستان دهلران در استان ایلام با داشتن بیش از 220 کیلومتر مرز مشترک با کشور عراق یکی از خاکریزهای مهم دفاع در برابر هجمه ناجوانمردانه دشمنی بود که آمده بود چند شبه به مرکز برسد، اما فقط دفاع جانانه 18 روزه مردم دهلران گوشهای کوچک از رشادتهای مردم ایران بود که به نمایش درآمد تا خیال خام دشمن هرگز تعبیر نشود.
ارتش بعثی عراق در روزهای ابتدایی جنگ، به خاطر چاههای نفت دهلران حسابی ویژه برای تصرف و تثیبت جبهههای دهلران باز کرده بود و این شهرستان در همان روزهای آغازین به اشغال عراق درآمد البته این نخستین بار نبود که دهلران مورد هجوم تجاوزات دشمن قرار میگرفت، این شهر از خیلی روزها پیش از شروع رسمی جنگ هم مورد تجاوز عراق قرار گرفته بود.
پاسگاههای چیلات و سمیده قبل از 31 شهریور 1359 مورد تجاوز ارتش بعث قرار گرفت که در این بین فرمانده این پاسگاه به شهادت رسید و چهار نفر از پرسنل ژاندارمری آن پاسگاه هم به اسارت دشمن درآمد.
در آن روزها ارتش منظمی در منطقه وجود نداشت و سپاه هم تازه کار خود را آغاز کرده بود، اینجا بود که نیروهای مردمی و بسیجی وارد میدان شدند و با برادران سپاه، ارتش و ژاندارمری هستههای اولیه مقاومت در برابر تجاوز دشمن را در شهر دهلران تشکیل دادند.
سرهنگ پاسدارعلیرضا بازدار، فرمانده اسبق سپاه ناحیه دهلران در گفتوگویی با خبرنگار تسنیم در خصوص آن روزهای دفاع جانانه مردم دهلران اظهار داشت: مردم دهلران خالق یکی از هزاران صحنههای باشکوه مردم ایران در طول هشت سال دفاع مقدس بودند.
وی گفت: بعد از آغاز حمله سراسری ارتش بعث عراق در 31 شهریور سال 59 مردم مرزدار و خوب شهرستان دهلران با به کارگیری امکانات اولیه خود یعنی سلاحهای شکاری و تعدادی اسلحه M1 و برنو که در اختیار آنان قرار گرفته بود به مقابله با دشمن پرداختند.
برادر شهید غلام بازدار ادامه داد: مردم عملیات پیشروی دشمن را کند کردند و در بعضی محورها توانستند آنان را به عقب برانند یعنی با وجود عدم توازن قوا مردم عادی بدون آموزش نظامی و آمادگی رزمی و بدون اسلحه در مقابل ارتش تا دندان مسلح عراق 18 روز استقامت کردند.
وی افزود: این در حالی بود که جاده مهران به دهلران که تنها جاده ارتباطی با مرکز استان بود همان روزهای اولیه قطع شده بود، یعنی تمام واردات به شهر دهلران که همواره از این دو جاده تدارک میشد در طول هیجده روز قطع و هیچگونه امکاناتی وارد شهر نمیشد تا جایی که حتی مجروحین برای مداوا به جایی انتقال داده نمیشدند.
فرمانده اسبق سپاه ناحیه دهلران تصریح کرد: مردم مرزدار دهلران در این نبرد نابرابر با تقدیم بهترین شهیدان همچون الیاس ملکی، خانمحمد محمدی، ناصرجعفری، کریم حاتمی، علی قلی نیکزاد و دانیال لیاقتند توانستند پیشروی دشمن را به تاخیر بیندازند تا دشمن نتواند بین نیروهای غرب و جنوب الحاق کند.
وی گفت: مردم در آن دوران مرارتهای زیادی تحمل نمودند، آوارگی زنان و کودکان در دامان کوهها و دشتها بدون هرگونه امکانات اولیه به طوری که حتی آب غیرشرب هم در اختیار آنها نبود چه رسد به غذا و سایر ملزومات بسیار سخت بود اما مردم به خوبی تحمل کردند و تقدیم این شهدا نمایانگر دفاع جانانه آنان است و سندی گویا در تاریخ دفاع مقدس میباشد.
سرهنگ بازدار در خصوص مهمترین مولفههای پیروزی در این جنگ نابرابر در برابر دشمنان متجاوز گفت: یکی از مهمترین مولفههایی که توانست در پیروزی و دفاع ما نقش به سزایی داشته باشد آموزههای دینی و شریعت اسلام ناب بود که به لحاظ داشتن معیارهای اسلامی، جنگ به جهاد در راه خدا تبدیل شده بود و مجاهدین در این نبرد در راه خدا میجنگیدند.
وی ادامه داد: دومین مولفه پیروزی، رهبری و فرماندهی جنگ بود که توسط ولی فقیه جامع الشرایط اداره میشد و جبههها را به دانشگاههای تربیت انسانها تبدیل کرده بود و برای مردم فرقی نمیکرد چون میفرمود چه کشته شوید و چه بکشید پیروز هستید چون شما در راه حق میجنگید.
این رزمنده دوران دفاع مقدس خاطرنشان کرد: سومین مولفه هم تاسی رزمندگان به نهضت عاشورا در صحنه کربلا و درس گرفتن از امام حسین (ع) و یاران باوفایش بود که فرموده بود زیر بار ذلت نباید رفت.
وی گفت: با توجه به اهدافی که دشمنان برای خود در حمله به ایران طراحی کرده بودند ما به اتکاء به این عوامل توانستیم به پیروزی قطعی برسیم.
فرمانده سپاه ناحیه دهلران در سال های پیشین در خصوص عملیاتهایی که در خاک دهلران انجام شد هم اظهار داشت: عملیاتهای مهمی همچون محرم، فتح المبین، والفجر6، قدس3 و والفجر مقدماتی از جمله عملیاتهایی است که در دهلران انجام شد.
وی در خصوص عملیات فتح المبین گفت: عملیات فتح المبین عملیاتی بود که از ورودی استان ایلام از سمت خوزستان به دشت علی نعیر واقع در کناره رودخانه دویرج و روستای کنونی جلیزی بالا شروع و به جدار مرز منتهی میشد که این وسعت، محدوده عملیات فتح المبین است ولی متاسفانه عموما این عملیات را به عنوان عملیاتی که درخاک استان خوزستان انجام شده از آن یاد میکنند که این نوعی جفا به استان ایلام و شهرستان دهلران است.
سرهنگ بازدار در خصوص دیگر عملیاتهای صورت گرفته در دهلران تصریح کرد: عملیات محرم از جمله عملیاتهایی بود که از خط حدود رودخانههای دویرج تا میمه شروع شد و شهر موسیان را از دید تیر دشمن آزاد کرد.
وی افزود: عملیات قدس 3 در منطقه رودخانه میمه و والفجر مقدماتی در حد فاصل استانهای ایلام و خوزستان که بخش عمدهای از آن در شهرستان دهلران انجام شده از جمله دیگر عملیاتهای مهمی است که در دهلران صورت گرفت.
این رزمنده دوران دفاع مقدس بیان کرد: دهلران از جمله شهرهایی بوده که از ابتدای جنگ تا انتهای آن در خط مقدم دفاع بوده و هم اکنون هم مردم آن مرزدارانی واقعی و امین برای کشور جمهوری اسلامی هستند.
شهرستان دهلران اما امروز با وجود آن همه جانفشانیها که در آن دوران از سوی رزمندگان به خود دیده است، باغ موزه دفاع مقدس ندارد تا بتوان آن دوران را برای نسل امروز هم بازگو کند و در ذهن این سوال پیش میآید آیا دهلران نباید مکانی برای معرفی تاریخ دوران دفاع مقدس خود به جوانان امروز داشته باشد؟
گزارش از روحالله کرمی
انتهای پیام/