حملات تروریستی فرانسه که چون بمبی در گوش رسانههای غربی منفجر شد بهگونهای در رسانههای غربی منعکس شد که هیچچیز را از تأثیر خود بیبهره نگذاشت بهگونهای که نشست سوریه که در وین انجام شد با یک دقیقه سکوت آغاز شد. اینکه کشتار مردم بیگناه امری قبیح و محکوم است بر هیچ کس پوشیده نیست اما اینکه نژاد پرستی رسانهای در تمام کشورهای اروپایی حاکم است بهخوبی بارز و مبرهن است. تنها دو روز قبل از این انفجار در جنوب بیروت پایتخت لبنان، انفجاری با همین شدت به وجود آمد که همانند انفجار پاریس، داعش مسئولیت آن را بهعهده گرفت اما هیچیک از عکس العملهایی که مقابل انفجار پاریس مشاهده کردیم برای لبنان به وجود نیامد. حتی دوستان لبنان و سوریه هم در نشست وین پیشنهاد یک دقیقه سکوت برای لبنان را ارائه نکردند. این خود بهترین نشانه برای نشان دادن نژاد پرستی رسانهای اروپاییها است که شهروندان اروپایی را آنگونه ارج مینهند و غیراروپایی را ... .
آنچه از این واکنش فاجعهبارتر است این است که بمبی که در پاریس منفجر شد ترکشهایش بیش از هر جای دیگر به فلسطین و فلسطینیهای مظلوم اصابت کرد، و شاید بهتر باشد بگوییم انفجار پاریس خود انفجاری برای فلسطین بود.
قریب 50 روز از انتفاضه جدید فلسطین میگذرد و فلسطینیهای مظلوم و محروم، با دست خالی در مقابل ارتشی تا بن دندان مسلح، برخوردار از حمایت خونخواران جهان و ارباب و مربی داعش وحشی با اولیهترین وسایل دفاعی از خود دفاع میکنند و غریبانه و تنها بدنهای خود را وسیله حمایت از مقدسات و سرزمین خود کردهاند، از همه مظلومانهتر اینکه وقتی بر زمین میافتند با رگباری از گلوله به زمین دوخته میشوند، ولی حال که پاریس با سه انفجار به خون کشیده شد دیگر گوش هیچ رسانهای حاضر نیست بشنود که امروز در فلسطین چند نوجوان دیگر در خون خود غلطیدند یا چند زن فلسطینی بهاتهام اینکه مورد شک و گمان امنیتی واقع شدند بیگناه گلولهای در سرشان خالی شد.
بوقهای رسانهای که پیش از این یک خبر از ده خبر فلسطین را آن هم با طعم اسرائیلی نقل میکردند تا اسرائیلیها را مظلوم جلوه دهند امروز تلاش میکنند مظلومترین ملت جهان یعنی فلسطینیها را به مجریان وحشی عملیات تروریستی پاریس پیوند بزنند و همه را از یک قماش بدانند. رسانههای اندک کشورهای ضعیف هم یا در موج صدای بوقهای رسانهای غرب گم میشوند یا از سر غفلت و ندانمکاری به اخبار انفجار پاریس میپردازند تا خون مظلومان فلسطین بر زمین بریزد و هیچکس از آن آگاه نشود و اگر هم آگاه شد بیتفاوت از آن بگذرد و بگوید: فرانسه چه شد؟
بمبی که در پاریس منفجر شد در حقیقت پیش روی مظلومان فلسطین منفجر شد تا بار دیگر مظلومیت آنها را دوچندان کند، عجیب که هیچگاه حتی یک دقیقه سکوت هم برایشان نکردند، شاید برای این است که در وجدانهایشان میدانند اگر بخواهند برای آنها سکوت کنند باید تا آخر عمر روزه سکوت بگیرند.
اگر دقیق به این مسئله نگاه کنیم درمییابیم که خانم مری هیوز تامسون، بنیانگذار جنبش «آزادی غزه» چندان بیربط نگفته است که این انفجارها کار رژیم صهیونیستی است زیرا با شدت گرفتن و اجرایی شدن تحریم کالاهای ساخت شهرکهای صهیونیستی آنها قصد تلافی داشتند. وقتی ژست حقوق بشری نتانیاهو را مشاهده میکنیم تا حدی کلام وی به حقیقت نزدیکتر میشود بهویژه اینکه اگر این را نیز کنار آن بگذاریم که خود صهیونیستها و آمریکاییها دواعش را به وجود آوردهاند و از آنها بهره میبرند.
انتهای پیام/ر*