به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، آنچه در سالن نمایش باتکلان رخ داد بسیار خونبار بود. تروریست ها در آنجا توانستند افزون بر گروگانگیری بیش از یکصد نفر را به خاک و خون بکشند. به طور کلی تروریست ها با دست زدن به چند اقدام تروریستی در پاریس بیش از 130 تن را کشته و 350 تن دیگر را هم زخمی کردند. حوادث تروریستی تازه فرانسه بعد از حادثه سال 2004 میلادی اسپانیا در ایستگاه قطار، خونبار ترین رخداد تروریستی در اروپا بود.
طبیعی بود که این حجم از جنایت در سطح جهانی محکوم شود و بسیاری از مردم و کشورهای جهان با خانواده قربانیان ابراز همدردی کنند. اما سوال مهمی که باید به آن پاسخ داده شود این است که آیا شوک و هراسی که اقدام تروریستی پاریس به همراه داشت کافی است که رهبران کشورهای اروپایی و ایالت متحده آمریکا برای رویارویی جدی با پدیده تروریسم وارد شوند و ریشه های آن را بخشکانند و با آبشخور فکری گروه های تروریستی که همچون اختاپوسی در سطح جهان در حال گسترش هستند، رویارویی کنند؟
سوال دیگری که کم اهمیت تر از سوال نخست نیست این است که چه کسی مسئول به وجود آمدن گروه های تروریستی مثل القاعده و داعش و رشد آنها در منطقه و سراسر جهان است؟
پیش از رخداد تروریستی پاریس روز نهم آبان ماه داعش هواپیمای روسیه را با 224 سرنشین پس از پرواز از فرودگاه شرم الشیخ هدف قرار داد. همچنین پیش از رخداد تروریستی فرانسه این گروه تروریستی در منطقه برج البراجنه در جنوب بیروت طی یک اقدام تروریستی 48 تن را به خاک و خون کشید.
همه این اقدام های جنایتکارانه توسط گروه های تکفیری صورت گرفت. گروه های تکفیری که از سوی برخی از کشورها پشتیبانی می شوند. کشورهایی که برای حضور خود در عرصه جهانی راهی جز جنایت و وحشی گری بیشتر نمی شناسند.
کشورهای غربی و همپیمانان منطقه ای آنها گروه تروریستی را به وجود آوردند
افکار عمومی در منطقه و جهان به این مساله پی برده اند که کشورهای غربی و همپیمانان منطقه ای آنها مسئول به وجود آمدن گروه تروریستی هستند. اقدام این گروه های وحشی از اقدام حیوانات درنده جنگل هم بدتر است. زیرا حیوانات جنگل از روی غریزه همدیگر را می کشند تا گرسنگی خود را برطرف کند و گروه های القاعده تنها به خاطر کشتن دست به کشتن می زنند تا وحشت و هرج و مرج به وجود آورند.
بذر تروریسم در دوره «جیمی کارتر» رئیس جمهوری پیشین آمریکا در دهه هفتاد قرن گذشته پاشیده شد. در آن زمان دستگاه اطلاعات مرکزی آمریکا دست به اقداماتی در افغانستان زد تا ثبات دولت چپگرای افغانسان را به هم ریزد. پس از آن دوره «ریگان» رئیس جمهوری پیشین آمریکا در دهه هشتاد با هماهنگی دستگاه های امنیتی پاکستان و اطلاعات عربستان گروه هایی به نام «افغان العرب» شکل دادند که از درون آنها القاعده به ریاست اسامه بن لادن سر برآورد.
جنگ علیه افغانستان در پی ورود ارتش شوروی به این کشور بنا به درخواست دولت افغانستان، این کشور را به صحنه آموزش هزاران تن از افغان های عرب که از تونس، لیبی، مراکش، کشورهای عربی خلیج فارس، چچن، قفقاز به افغانستان اعزام شده بودند، تبدیل کرد. این افراد پس از بازگشت به کشورهایشان عناصر اصلی القاعده در کشورهای خودشان تشکیل دادند.
حمله نیروهای آمریکا در سال 2003 میلادی به عراق و اشغال این کشور نقطه آغاز تشکیل گروه داعش به دست الزرقاوی بود. در عراق، آل سعود از گروه های تروریستی نظیر القاعده پشتیبانی کردند تا آنان با دست زدن به اقدام های تروریستی در مناطق شیعه نشین به جنگ مذهبی دامن زنند.
در سوریه گروه القاعده به نمایندگی جبهه النصره و گروه داعش به ریاست ابوبکر البغدادی اعلام خلافت کرد و از دیگر گروه های تروریستی در منطقه هم خواست تا به آن بپیوندند. کشورهای منطقه مانند عربستان سعودی، ترکیه، قطر و رژیم صهیونیستی هم با هدف از پای در آوردن نظام سوریه از گروه های تروریستی حمایت مالی، نظامی، سیاسی و لجستیکی به عمل آوردند.
عربستان سعودی خزانههای خود را بر روی گروههای تروریستی گشود
عربستان سعودی خزانه های خود را بر روی گروه های تروریستی باز کرد. ترکیه هم مرزهای خود را بر روی این گروه ها گشود تا تروریست هایی که از سراسر جهان راهی سوریه شده بودند به این کشور وارد شوند. همچنین این کشور در بسیاری از شهرهای خود مراکزی را برای آموزش تروریست به راه انداخت.
در اینجا لازم است سوال دیگری نیز مطرح شود و آن این است که چه کسی سبب شد که لیبی به کشوری شکست خورده و مرکز آموزش گروه های تروریستی برای ارسال آنان به سوریه، عراق و مصر و مرکز تجارت پناه جویان و مهاجران غیر قانونی به سواحل اروپا و مرکز تجارت سلاح تبدیل شود؟
آیا همه این ها نتیجه حمله نظامی ناتو به رهبری ایالت متحده آمریکا به لیبی نیست. نیکولا سارکوزی رییس جمهوری پیشین فرانسه برای حمله به لیبی و ویرانی آن بسیار شیفته بود. وی مدعی پیاده کردن مردمسالاری، شکوفایی و ایجاد دولت با نهادهای مدرن در لیبی بود.
کشورهای غربی و در راس آنها ایالات متحده آمریکا و کشورهای منطقه مانند عربستان، ترکیه و قطر به طور کلی به وجود آورندگان و پرورش دهندگان گروه های تروریستی هستند که اکنون در سوریه، عراق، مصر، یمن، لبنان و فرانسه دست به اقدام تروریستی می زنند. این کشورها اکنون به سبب مصیبت انسانی که در پاریس رخ داده اشک تمساح می ریزند.
آنچه گروه های تروریستی در پاریس مرتکب شدند سالها است که در عراق، سوریه و یمن دست به آن می زنند. این گروه ها ده ها هزار تن را سر بریدند حتی برخی از آنان در برابر دید همگان اعضای بدن قربانیان حوادث تروریستی را به دندان کشیدند.
سیاستهای دوگانه غرب در برخورد با تروریسم
این در حالی است که کشورهای غربی هنوز هم در برخورد با تروریست های سیاست یک بام و دو هوا را در پیش گرفتهاند. در برخی از کشورهای تروریست ها را آزادیخواه، انقلابی و آزاده می نامند. زیرا این گروه ابزار آنها هستند. در برخی دیگر از کشورها آنان را تروریسم مینامند زیرا تروریست ها حامیان خود را گاز گرفتند.
آن چیزی که همه باید بدانند این است که تروریسم دین و دولت ندارد، دیگران را به رسمیت نمی شناسد و مرزناشناس است. اگر برای مدت کوتاهی هم آرام گیرد بازهم با باشتاب بیشتری اقدام خود را از سر میگیرد. طبقه سیاسی حاکم در فرانسه از طریق اولاند رییس جمهوری و فابیوس وزیر امور خارجه این کشور خرسند شده اند که امنیت فرانسه را در برابر دلارهای نفتی و قراردادهای تسلیحاتی میلیاردی با کشورهای عربی خلیج فارس به ویژه عربستان (صادر کننده گروه های تکفیری) بفروشند. آنان راضی شده اند تا در عوض گرفتن دلارهای نفتی در کنار عربستان باشند و برای سنگ اندازی در مسیر توافق هستهای ایران تلاشهای بسیاری کنند. هر چیزی طبیعتا بهایی دارد.
فابیوس چندین بار در لحظههای آخر مذاکرات هسته ای اعتراض کرد تا چندین میلیون دلار نفتی را برای جیب خود و قرار دادهای تسلیحاتی با عربستان را تضمین کند. وی همچنان هم در کنار آل سعود پرچم مخالفت با بشار اسد رئیس جمهوری سوریه را در دست دارد و کنارگیری اسد را پیش شرط برای آتش بس و حل سیاسی بحران سوریه می داند.
چنین اقدامهایی نشان می دهد که آنان با گروه های تروریستی در ارتباط هستند اگر چنین نبود چگونه می توانستند متوقف شدن جنگ را تضمین کنند؟ فرانسه مخالفان سوریه را به انواع سلاح مجهز کرد. کشورهای عربی هم بهای سلاح ها را پرداختند.
70درصد سلاحهای فرانسه به سوریه به دست داعش رسیده است
بسیاری از گزارش ها نشان از این دارد که حدود 70درصد سلاح هایی که فرانسه به سوریه فرستاده به دست گروه های تروریستی القاعده، داعش و جبهه النصره رسیده است. جنگنده های آمریکایی هم داعش را به سلاح مجهز کرده اند. آمریکا مدعی شد که این سلاح ها اشتباهی به تروریست ها رسیده است چگونه است راداری که می تواند حرکت مورچه را در زمین ردیابی کند نمی تواند مخالفان میانه رو و عناصر داعش را تشخیص دهد؟
دستگاه های امنیتی فرانسه به دستور قدرت سیاسی حاکم در این کشور بود که از صدها فرانسوی که از راه ترکیه به بهانه جهاد راهی سوریه می شدند، چشم پوشی کرد. این دستگاه ها از تبلیغاتی که برای اعزام جوانان عربی به سوریه در فرانسه می شد، چشم پوشی کرد. در برخی از مسجدهای فرانسه سخنرانی هایی می شد که احساسات جوانان را برای جنگ مذهبی بر می انگیخت. بیشتر این مساجد از سوی آل سعود مدیریت و حمایت می شد. عربستان مبلغان و خطبایی را برای تبلیع وهابیت به این کشور اعزام می کرد.
اولاند همچنان از عربستان حامی داعش و القاعده حمایت میکند
دستگاه امنیتی فرانسه به خوبی به این مساله پی برده بود، اما هیچ اقدامی نمی کرد. اولاند هنوز هم در کنار آل سعود ایستاده و از آنان حمایت می کند. با وجود اینکه وی به خوبی می داند که عربستان از گروه هایی که در ساختمان مجله شارلی ابدو دست به اقدام تروریستی زدند، حمایت می کند. او همچنان هم از آل سعود که حامیان القاعده و داعش در یمن و منطقه هستند، پشتیبانی می کند. رییس جمهوری فرانسه هنوز هم از سردمداران عربستان که با دست و دل بازی از داعش پشتیبانی می کنند، حمایت می کند.
سؤال های بسیاری در ذهن بسیاری خطور کرده است که آیا رئیس جمهوری فرانسه از رخداد تروریستی پاریس عبرت خواهد گرفت و سیاست خود را در پشتیبانی مستقیم و غیر مستقیم از تروریست تغییر خواهد داد؟ آیا ممکن است وی به ترکیه، قطر، عربستان فشار وارد آورد و از آنها بخواهد که از حمایت مالی، نظامی، رسانه ای و سیاسی از گروه های تروریستی به ویژه داعش دست بردارند؟ آیا وی موضع خود را تغییر خواهد داد و برای حل سیاسی بحران سوریه از هم صف بودن با آل سعود کنار خواهد کشید و در مسیر حل بحران سوریه از راه گفتوگوی میان طرف های سوریه سنگ اندازی نخواهد کرد و به این مساله تن خواهد داد که مردم سوریه خودشان به دور از هرگونه دخالت خارجی باید سرنوشت خود را رقم زنند یا اینکه وی در کنار دولت کشوری خواهد ایستاد که از آغاز امسال تاکنون بیش از 130 تن را اعدام کرده است؟
آیا اولاند شهامت این را دارد که در برابر مردم کشورش اعتراف کند که سیاست خارجی وی با شکست روبرو شده است؟ آیا اولاند، فابیوس و اطرافیان آنان شهامت این را دارند که در مبارزه با تروریسم در عراق و سوریه به روسیه ملحق شوند یا اینکه آنان با ماجراجویی ها خود سبب کشتار بیشتر شهروندان فرانسه خواهند شد و دیگران را سرزنش خواهند کرد و با ادامه سیاست های خود به دنبال دلارهای نفتی و قرارداد تسلیحاتی با کشورهای عربی خواهند بود؟
منبع: هفته نامه فلسطینی المنار
انتهای پیام/ر