به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, تردیدی نیست که احیای طب سنتی امری ارزشمند و ضروری است ولی باید اذعان کرد که این کار بسیار دشوار است و یکی از مسائلی که به این دشواری دامن میزند وجود مخالفان متعدد میان جامعه پزشکی است.
خودباختگی و تهیبودن از حس عزت و شرافت
شهید والامقام مرتضی مطهری میگوید: برای هر انسان در این جهان موهبتی بالاتر از احساس عزت و شرافت نیست و هیچ زنجیری و زندانی بالاتر از این نیست که انسان در زندگی احساس کند که اسیر و بنده دیگران است.
باید گفت که ریشه همین مخالفت با طب سنتی همین خودباختگی و بیگانه پرستی است. افراد خودباخته به این نتیجه رسیدهاند که کشورهای غربی در همه چیز از ما پیشی گرفتهاند. چنین انسانی نه تنها در علم و فناوری بلکه در انسانیت یا خیلی مسائل دیگر به خود اجازه نمیدهد تا در مورد معیارها و الگوهای غربی تفکر و تحقیق کند تا چه رسد به اینکه بخواهد بهخلاف آنها رفتار کند.
چنین افرادی بر این باور هستند که هرچه از خارج بیاید خوب است اعم از کالاها, داروها, ارزشها، تکنولوژی و ...؛ با چنین باوری فرد شکل و شمایل و نحوه غذاخوردن خود را روز به روز شبیه غربیها میکند. آنها روزانه تبلیغات فراوانی در زمینه پیشرفت پزشکی در سطح جهان پخش میکنند، در صورتی که ایران پیشرفتهای شگرفی را در زمینه پزشکی و... در طب سالهای گذشته کسب کرده است.
طبیعتاً این عقیده در زمینه طب هم وجود دارد. متأسفانه وجود روحیه خودباختگی در ایران بیشتر از سایر کشورهاست. از علل این مشکل میتوان سرمایه گذاری بیشتر غربیها طی سالهای گذشته دانست.
غلامعلی حداد عادل رئیس فرهنگستان زبان و ادب فارسی, درباره خودباختگی و تأثیری که چنین روحیهای بر رفتار ما با طب سنتی داشته است, میگوید: در اوایل قرن حاضر وقتی ما با تمدن غربی مواجه شدیم غالباً یکباره از گذشته خود بریدیم و با استقبال از این تمدن با خوشبینی بسیار به آینده نشستیم. نور امیدی که از افق غرب به چشمان ما میتابد همه چیز را تحت الشعاع قرار میدهد.
بهگفته وی سنت ارزشمند پزشکی ایران یا طب سنتی چون با طب جدید غربی مشابه نبود خوار و بیمقدار شد و هنوز بسیاری از افراد با شنیدن نام "طب سنتی" تصور میکنند سخن از خرافات پیرزنان است و هنوز بسیاری افراد هستند که عقیدهای را بهصرف غربی نبودن باطل میدانند.
غیرعلمی بودن, بیاثر و خرافی دانستن طب سنتی!!
ممکن است عدهای موجودیت طب سنتی را از اساس زیر سؤال برده و ادعا کنند که طب سنتی در همان زمان ابنسینا و رازی نیز مبنای علمی و آثار درمانی زیادی نداشته است و ندارد؛ بنابراین لزومی ندارد که امروز بهدنبال تجربههای کمارزش گذشتگان خود باشیم!!
در بیان حقایق تاریخی تاریخچه طب سنتی بهطور مبسوط بیان شده است و بر این باوریم که چنین طبی موجودیت داشته است، نهتنها ما بلکه مورخین غربی نیز به جایگاه رفیع طب سنتی ایران اعتراف کردهاند.
قدیمی و کهنه و خرافی دانستن طب سنتی
میان مخالفان طب سنتی عدهای هستند که موجودیت و قابلیت آن را منکر نمیشوند ولی طب رایج را بسیار کاملتر و پیشرفتهتر دانستهاند لذا روی آوردن مجدد به طب سنتی در قرن 21 را نامعقول و اشتباه میدانند.
البته چنین افرادی معتقد به آن هستند که طب سنتی در گذشته بسیار کارراهانداز بوده است ولی گسترش آن را در شرایط امروز کاری اشتباه و بیارزش میدانند. مسئله دیگر که این افراد به آن اشاره میکنند این است که کتب پزشکی طب رایج معمولاً هر 4 سال یک بار مورد تجدید نظر قرار میگیرد بنابراین چگونه میتوان پذیرفت که یک نظریه علمی یا دستور طبی که مربوط به ابنسینا و رازی متجاوز بر هزار سال قبل است, مؤثرترین و سودمندترین روشهای درمانی است؟
متأسفانه باید در این باره گفت که چنین ذهنیتی ناشی از تبلیغات ریشهداری است که مافیای داروسازیها و اندیشمندان غربی ساخته است که واژه نوگرایی و تجدد را در سطح جهان گسترش دادهاند و هرچه را قدیمی است و رنگ کهنه دارد, بیارزش جلوه میدهد.
تعلق علمی پزشکان به تحصیلات گذشته خود
اصولاً افراد تا زمانی که چیزی مورد علاقهشان نباشد تن به انجام آن نمیدهند. در عرصه طب هم چنین وضعیتی است؛ پزشکانی که به ارزش و اعتبار طب سنتی اعتراف میکنند و حتی کتابهای طب سنتی را نیز ترجمه کردهاند ولی در عمل برتری آن را به طب رایج باور ندارند.
بهعنوان مثال مترجم کتاب الحاوی متعلق به زکریای رازی در پیشگفتار خود میگوید: "البته نباید تصور شود که مقصود از ترجمه و ارائه آن تشویق و روی گرداندن از پزشکی نوین و روی آوردن به طب سنتی است و چنین ادعایی نهتنها دور از انصاف, بلکه غیرممکن است!"
منافع شخصی سودجویان
شکلگیری و احیای طب سنتی احتمالاً منافع بادآورده بعضی افراد سودجو را نیز به مخاطره میاندازد.
انتهای پیام/*