به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، مظفر الوندی رئیس مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک در پنل تخصصی الزامات تحقق فرمان رهبر معظم انقلاب درباره توسعه عدالت آموزشی کودکان مهاجر که در دومین کنفرانس توسعه و عدالت اجتماعی برگزار شد، اظهار داشت: در اسناد و تعهدات بین المللی به مسئله آموزش کودکان توجه شده است و یکی از اسناد معتبری که ایران هم آن را پذیرفته کنوانسیون حقوق کودک است که در آن موضوع آموزش کودکان مطرح شده است.
وی افزود: از نظر بسیاری از مسئولان و سیاستگذاران جامعه، آموزش برای کودکان هیچ مرزی ندارد و تفکر باید بدین گونه باشد که مهم نیست کودکی که در سرزمین من است اهل کدام سرزمین است. آموزش جزو وظایف دولت و نهادهای حاکمیتی است.
رئیس مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک گفت: آموزش کودکان اتباع نیز دارای اهمیت بوده و از ضروریات است اما نمیدانیم چرا موانع موجود در این مسیر برطرف نمیشود. سیاستگذاران معتقدند که موانع باید حل شود اما هر بار باید این سخن را بشنویم که مشکلات همچنان باقی است.
الوندی ادامه داد: دولت در سال 82 آیین نامهای را تصویب کرد که موانعی برای ادامه تحصیل کودکان افغانستانی ایجاد شد. بعد از صدور فرمان رهبر انقلاب همه اعتقاد دارند که این مصوبه باید اصلاح شود. برهمین اساس مرجع ملی حقوق کودک اصلاحیهای را در خصوص آیین نامه دولت درسال 82 تهیه کرد که آن را به دولت فرستادهایم اما مخالفتهای زیادی با آن صورت گرفته است.
وی عنوان کرد: آموزش و پرورش به طور صریح به بحث هزینه آموزش کودکان اتباع اشاره میکند و میگوید توان پرداخت هزینهها را ندارد. مانع دیگر برای تحصیل دانش آموزان اتباع بحث هویت و شناسنامه آنهاست. اما باید توجه داشت که آموزش افراد مسئله امنیتی و حقوقی نیست که آنقدر آن را بزرگ کردهایم. در اصلاحیهای که به دولت ارسال کرده ایم نظرات کلی این است که مشکلی برای آموزش اتباع وجود ندارد و در بحث اوراق هویتی و شناسنامه آنها نیز عنوان کردهایم میتوان خدمات اولویت دار مانند آموزش و بهداشت را با شناسه و یا کارت موقت به اتباع افغانستانی ارائه کرد.
رئیس مرجع ملی کنوانسیون حقوق کودک ادامه داد: در چند هفته اخیر از دو مدرسه افغانستانی در حاشیه شهر تهران بازدید کردهایم وجلسهای برگزار شد که در این جلسه برخی افراد عنوان میکردند که چرا باید چنین خدماتی را به آنها ارائه کنیم. این موضوع منجر به ماندگاری اتباع افغانستانی در ایران میشود. این درحالیست که برخی از خانوادها حدود 20 تا 30 سال است که در ایران حضور دارند بنابراین باید امکان تحصیل فرزندانشان را فراهم کنیم.
الوندی بیان کرد: برخی از سازمانهای مردم نهاد بسیار بهتر از آموزش و پرورش اتباع افغانستانی را آموزش میدهند. آموزش و پرورش اگر ناتوان از پرداختن به این موضوع است آن را اعلام کند تا این خلأ را با همکاری سازمانهای مردم نهاد حل کنیم.
وی ادامه داد: زمانیکه مدارس از دانش اموزان افغان ثبت نام میکنند 15 روز از مهر گذشته هنوز دانش آموزان کتاب ندارند یا اینکه اجاره مدرسه را از سازمانهای مردم نهاد دریافت میکنند.برای ادامه تحصیل دانش آموزان افغانستانی از جهت اجرایی و مدیریتی موانع متعددی داریم که باید حل شود و بهترین حالت مشارکت مردم است.
انتهای پیام/