به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، فعالیت بیدردسر و بدونِ گِله از بیپولیِ ارکسترها تنها 6 ماه دوام داشت. بهار و تابستانِ 1394 ارکسترها فعالیت خود را با مشکلات بسیار پیش بردند اما در این میان خبری از کمبود بودجه و پرداخت نشدن حقوق نوازندگان نبود.
اما از اوایل پاییز امسال زمزمههایی مبنی بر کمبود بودجه برای اداره ارکسترها شنیده شد. تا جایی که علی رهبری مدیر هنری ارکستر سمفونیک تهران نامهای به رئیس جمهور نوشت و از احتمال تعطیلی ارکسترها در صورت تامین نشدن اعتبارات مالی خبر داد.
در حال حاضر هم نوازندگان ارکستر حقوق ماه آبان را نگرفتهاند.
بهرام جمالی مدیرعامل بنیاد رودکی که متولی اداره ارکسترهاست، در اینباره به خبرنگار تسنیم میگوید: ما تا پایان مهرماه با نوازندگان تسویه کردهایم. بخشی از مطالبات و حقوق ماه آبان را هم به نوازندگان پرداخت نکردهایم.
این در حالی است که بنیاد رودکی 4 میلیارد تومان از دولت بودجه دریافت کرده تا ارکسترها را راهاندازی کند. با این حال مدیر بنیاد رودکی معتقد است این رقم برای اداره یکساله ارکسترها کافی نیست.
جمالی میگوید: بودجه پیشنهادی سالانه ما برای ارکسترها 5 و نیم میلیارد تومان بود که تصویب هم شده بود و روی کاغذ قرار بود عملیاتی شود. اما طبق روالی که در ایران هست برنامههایی که تمام دستگاهها و سازمانها و وزارتخانهها با دولت دارند بودجههای صددرصدی دریافت نمیکنند.
وی تاکید میکند: ما پیشبینی کرده بودیم که بتوانیم 80 درصد بودجهای که تصویب شده را دریافت کنیم. اما تا کنون 62 درصد از آن محقق شده است و این رقم ما را با بحران روبهرو میکند.
مدیرعامل بنیاد رودکی میگوید: این رقم باید به دلیل خاص بودن و این که ارکسترها سال نخست فعالیتشان را میگذرانند، بیشتر شود تا به سمت همان 100 درصد بودجه برویم. باید توجه داشته باشیم که حجم برنامههای ارکسترها بسیار بالاست و روی درآمد ارکسترها هم نمیتوان خیلی حساب کرد.
سخنان بهرام جمالی درباره درآمد مالی ارکسترها در حالی است که بیشتر اجراهای ارکستر سمفونیک تهران با صندلیهای پر از تماشاگر اجرا شدهاند و بسیاری گمان میکنند که از بخش فروش بلیت درآمد خوبی نصیب ارکسترها میشود.
اما جمالی در این باره میگوید: بخش زیادی از حاضران در هر کنسرت مهمانانی هستند که به کنسرتها دعوت میشوند. ما در اجراهای 6 ماه نخست سال جاری از 40 درصد تا 90 درصد ظرفیت سالن فروش بلیت داشتهایم. در شبهایی که کنسرتهای بسیاری در تهران برگزار میشود، بازار فروش کاهش قابل توجهی دارد. به طور حتم سهم ارکستر سمفونیک و ارکستر ملی هم به طور حتم کاهش دارد.
وی تاکید میکند: فعلا به نظر مالی، اقتصادی و فرهنگی به آن استاندارد واقعی نزدیک نشدهایم که مانند ارکسترهای بزرگ دنیا هر هفته به روی صحنه برویم و مخاطبان ثابت خود را داشته باشیم. میانگین فروش بلیتهای ارکستر بین 30 تا 40 درصد بوده است. بقیه بلیتها هم به صورت سوبسیدی و حمایتی فروخته میشود.
با توجه به اوضاعی که مدیرعامل بنیاد رودکی از وضعیت ارکسترها تشریح میکند، به نظر میرسد ادامه حیات این ارکسترها نیازمند تمهیدات ویژهای است.
جمالی درباره برنامههایی که بنیاد رودکی برای حل مشکلات مالی دارد، میگوید: مکاتبات و جلسههای بسیاری برگزار کردهایم که بتوانیم مشکلات مالی ارکسترها را حل کنیم. امروز هم با مدیر کل بودجه وزارت فرهنگ و ارشاد جلسه داریم که انشاءالله به نتایج خوبی برسیم. این جلسه بسیار مهم است.
وی ادامه میدهد: هر چقدر زودتر این مشکلات مالی حل شود بهتر است تا بچهها زودتر از این ابهام خارج شوند. متاسفانه ما در وضعیتی که باید فکرمان را صرف پرداختن به برنامهریزی کنیم، بر روی تامین اعتبار متمرکز شدهایم و این اصلا خوب نیست و این موجب شده همه چیز عقب بیافتد.
جمالی تاکید میکند: با همه این اوضاع ارکستر طبق برنامه پیش میرود. در دی ماه یک اجرا دارد. چند اجرای مناسبتی هم داریم که به سفارش موسسات و وزارتخانههاست که به صورت اختصاصی اجرا میشود. در پی این هستیم که هزینهها و فعالیتهای اجرا متناسب شود تا به بحران نخوریم.
جمالی میگوید: همه باید کمک کنند. از یک طرف مسئولان و از طرف دیگر تودههای مردمی میتوانند جریان فرهنگی را حمایت کنند. وصل شدن کامل به اعتبارات دولت ممکن است مشکلاتی از این بابت ایجاد کند. دولت مسئولیت راهاندازی را دارد اما مردم باید مطالبه داشته باشند تا پایدار بماند.
جمالی در حالی از وصل شدن کامل به اعتبارات دولتی انتقاد میکند که به نظر میرسد تمام برنامههای بنیاد رودکی برای حل مشکلاتِ ارکسترها مبتی بر تامین اعتبارات دولتی است و این بنیاد هیچ برنامه دیگری برای تامین هزینههای ارکسترها ندارد.
در روزهای نخستی که علی مرادخانی به معاونت هنری آمده بود از برنامههایش برای جذب سرمایههای بخش خصوصی میگفت اما امروز به نظر میرسد بنیاد رودکی و معاونت هنری هیچ برنامهای برای جذب سرمایههای بخش خصوصی برای اداره ارکسترها ندارند. آنان تمام چشم امیدشان به دست دولت است. دولت هم مشکلات مالی بسیار دارد و قیمت نفت هم به 35 دلار رسیده است!
مشکل ارکسترها گویی چاره ندارد یا این که مدیران ره چاره را نمیدانند. پس باید در انتظار ماند و امیدوار بود که شاید این امید به بقای ارکسترها بیانجامد.
انتهای پیام/