به گزارش خبرگزاری تسنیم،دکتر یدالله جوانی در روزنامه جوان نوشت: مخالفان ولایت فقیه و خبرگان آتیاین روزها و به دنبال اعلام خبر آمدن سیدحسن خمینی به عرصه انتخابات مجلس خبرگان رهبری، در فضای رسانههای داخلی و خارجی هیاهوهایی به پا شده و از سوی برخی افراد و برخی رسانهها با سوابق روشن، مطالبی بیان میشود که بیش از هرکس، آقای سیدحسن باید در آن تأمل کند. افراد یا رسانههایی به صورت ارادتمند و سینهچاک، مطالبی در خصوص سیدحسن مطرح کردهاند که با سابقه رفتاری آنان در قبال حضرت امام(ره) و جمهوری اسلامی به عنوان اصلیترین میراث آن حضرت ناسازگاری دارد.
به گزارههای زیر توجه شود:
1- العربیه: اصلاحطلبان میخواهند از طریق سیدحسن خمینی، اصول انقلاب را که توسط تندروها ربوده شده، بازگردانند. نام خمینی مانع از تهمت زدن به سیدحسن خواهد شد.
2- سعید لیلاز از بازداشتشدگان فتنه 88: نامزدی نوه آیتالله خمینی، حرکت دیگری به سوی بازگشت به آرمانها و اصول انقلاب و جلوگیری از افتادن ایران به دست الیگارشی نظامی- مالی است.
3- محمد صادق جوادی حصار، مدیرمسئول روزنامه توقیف شده توس از روزنامههای زنجیرهای: نام حسن خمینی میتواند نسل جدید جمهوری اسلامی را به نسل اول گره بزند. درگیری او در سیاست، امید به ظهور یک شخصیت فرهمند و پرجاذبه را احیا میکند.
مطالب منتشر شده در شبکههای مجازی و برخی از روزنامههای داخلی از این دست بسیار فراوان است. عبارتهای «خمینی جوان»، «یادگار امام» و «خمینی نسل سوم»، با این رویکرد و نگاه در این دست مطالب تکرار شده که گویا سیدحسن رسالتی در این زمان جز زنده کردن مکتب خمینی کبیر ندارد. چندی قبل هفتهنامه صدا، از سیدحسن با عنوان «اشبهالناس به خمینی کبیر» یاد کرد.
سؤال این است که آیا این حرکت در قبال سیدحسن صادقانه صورت میگیرد یا اینکه یک جریان سیاسی به دنبال استفاده ابزاری از بیت امام و به طور مشخص از نوه حضرت امام خمینی(ره) میباشد؟ برای پاسخ به این سؤال، کافی است مروری به مواضع این جریان سیاسی در گذشته نسبت به مکتب امام خمینی(ره) داشته باشیم.
به گزارههای زیر توجه شود:
1- روزنامه خرداد متعلق به عبدالله نوری در تاریخ 12 مهر 1377در خصوص ولایت فقیه به عنوان مهمترین نظریه سیاسی حضرت امام (ره) مینویسد: حکومت ولایی همان دیکتاتوری صالحان و حاکمیت استبداد و اما با رنگ و لعاب شرعی است...
2- روزنامه عصر آزادگان از روزنامههای زنجیرهای جبهه دوم خرداد یا جبهه اصلاحطلبان در تاریخ 15 فروردین 1379 به قلم حسن یوسفی اشکوری درخصوص ولایت فقیه مینویسد: «تفکر ولایت فقیه با نظام چند حزبی و تفکر شوراها و آزادی مطبوعات در تضاد است. »
3- روزنامه نوروز به قلم ابراهیم یزدی در تاریخ 22 فروردین 1377 مینویسد: «جامعه ولایی، انحصارگر و مستبد است و ارزشی برای تودهها قائل نیست. »
مطالبی از جنس مطالب مذکور از رسانهها و افراد وابسته به جریان اصلاحات بسیار فراوان است. در دوره حضور اصلاحطلبان در قدرت یکی از موضوعاتی که بیش از همه مورد هجوم و تخریب قرار گرفت، نظریه ولایتفقیه حضرت امام (ره) از سوی مدعیان اصلاحات بود.
جریان مدعی اصلاحات با تمرکز بر ضرورت توسعه سیاسی در ایران برای رسیدن به دموکراسی، تنها راه رسیدن به این خواسته را، کنار گذاشتن ولایتفقیه میدانست. اصلاحطلبان، جمهوری و دموکراسی را با حکومت دینی با محوریت ولایت فقیه در تعارض دانسته. برهمین اساس معتقد بودند برای رسیدن به دموکراسی، باید از ولایتفقیه عبور کرد. آقای محسن کدیور در هفتهنامه «عصرما» ارگان سازمان مجاهدین انقلاب اسلامی ایران در تاریخ 7 مهر 1378 در همین خصوص مینویسد: «اگرخواهان دموکراسی هستیم ولایت فقیه باید برچیده شود. » آقای سعید حجاریان از تئوریسینهای مطرح اصلاحات و عضو برجسته جبهه مشارکت، در اعترافات خود در دادگاه حوادث پس از انتخابات 88، با صراحت گفت ما هم دنبال دموکراسی در ایران بودیم و اعتقاد ما این بود که با ولایت فقیه نمیتوان به دموکراسی رسید. بر اساس چنین منطقی بود که افرادی از اصلاحطلبان چون اکبر گنجی در اجلاس برلین، با صراحت اعلام کرد اصلاحات خمینی را رهسپار موزه تاریخ میکند.
اینک، این سؤال را بیش از هرکس دیگری آقای سیدحسن خمینی باید پاسخ دهد که افراد و جریانهایی با چنین سوابقی نسبت به حضرت امام و اندیشههایش چگونه اکنون سینهچاک ایشان شدهاند؟ آیا این جماعت، دلسوز امام و بیت امام و نوه امام(ره) هستند، یا میخواهند با مخفی شدن پشت سر بیت امام و نوه ایشان به همان اهدافی برسند که در دوره اصلاحات در دستیابی به آن اهداف ناکام ماندند.
سید حسن باید در این نکته نیز تأمل کند که کسانی که اصلاحطلبان و جریان فتنه از آنان با عنوان «تندروها» یاد میکنند، همان کسانی هستند که نگذاشتند مدعیان اصلاحات خمینی کبیر را به موزه تاریخ بسپارند.
انتهای پیام/