به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، مفتح در سال 1307 در خانوادهای روحانی و متقی و با فضیلت در شهر همدان دیده به جهان گشود و از سنین کودکی در مجالس وعظ پدر حضوری چشمگیر داشت و در دوران نوجوانی پس از سخنرانیهای پدر به ذکر مصیبت اهلبیت علیهمالسلام میپرداخت. محمد در سال 1322 همدان را به مقصد شهر علم و تقوی قم ترک کرد و در جوار بارگاه مقدس حضرت فاطمه معصومه سلامالله علیها در حجرهای محقر و در نهایت قناعت همچون سایر جویندگان دانش دینی در مدرسه دارالشفاء سکنی گزید و به طور جد و با تلاشی کم نظیر به کسب معارف دینی پرداخت.
مفتح بخشی از رسائل شیخ انصاری را نزد آیتالله مجاهد تبریزی و قسمتی از اصول دروس خارج را در محضر آیتالله العظمی بروجردی فراگرفت و فلسفه و حکمت را نزد فیلسوف عالیقدر علامه طباطبایی تلمذ نمود. وی همچنین مدتی در مکتب حضرت آیتالله العظمی گلپایگانی و همچنین حضرت آیتالله العظمی مرعشی نجفی و حضرت امام خمینی از پرتو فروغ اندیشه این بزرگان علم و فقه بهرهمند گردید و همزمان تحصیلات دانشگاهی را به موازات کسب دانش حوزوی پیگیری نمود و موفق به اخذ مدرک دکترا در رشته الهیات و معارف اسلامی گردید و در فقه نیز به چنان تبحری دست یافت که به درجه اجتهاد نائل گردید.
آیتالله مفتح درکنار فعالیتهای علمی، از امور فرهنگی، سیاسی و اجتماعی نیز غافل نبود با همکاری شهید مظلوم آیتالله بهشتی و آیتالله خامنهای «کانون اسلامی دانشآموزان و فرهنگیان» در شهر قم را بنیان گذاشت. آیتالله مفتح معتقد بود که آگاهی دادن به جامعه از وظایف اصلی روحانیین است و در سایه این آگاهیهاست که آحاد مردم میتوانند حقوق فردی و اجتماعی خود را از ستمگران داخلی و خارجی مطالبه و اخذ نمایند.
دقیقا به دلیل همین اعتقاد بود که با آغاز نهضت اسلامی مردم ایران به رهبری امام خمینی، آیتالله مفتح بیدرنگ به نهضت اسلامی پیوست و در میان مبارزان به عنوان روحانی پرشور و عالم شناخته شد. شهید مفتح، ابتدا مساجد را به عنوان کانونهای مبارزه و آگاهی بخشی قرار داد تا از این طریق با عموم اقشار مذهبی جامعه ارتباط برقرار نماید و همزمان با استفاده از محیط دانشگاه تلاش نمود تا پیوندی میان قشر پویا و تحصیل کرده جامعه با اقشار عام برقرار نماید.
آیتالله مفتح معتقد بود برای انجام تحولات بنیادین، چاره کار در آن است که بین دانشگاهیان و حوزویان و همچنین بین این دو قشر با عموم مردم پیوندی مستحکم برقرار گردد. وی با همین اعتقاد علاوه بر دانشگاه، مساجد الجواد، جاوید، قبا و... را به کانون مبارزه پیوند اقشار دانشگاهی و حوزوی و مردم تبدیل کرد.
مفتح از آن جهت پیشکسوت و منادی وحدت حوزه و دانشگاه لقب گرفت که دریافته بود این دو پایگاه علم، همانند دو بال پرواز برای رسیدن به عزتمندی، استقلال، دانش و معنویت هستند و اگر هر یک از این دو بال آسیب ببینند و یا با یکدگر به صورت هماهنگ نباشند، لذت پرواز و پیشرفت و تعالی و کمال از دست خواهد رفت. شهید مفتح البته در راه وحدتبخشی میان حوزه و دانشگاه که در واقع مسیری در چارچوب اهداف بزرگ نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی بود، هزینههای گزافی نیز پرداخت که کمترین آنها دستگیریهای متعدد توسط دستگاه امنیتی رژیم ستمشاهی و قرارگرفتن در معرض انواع شکنجهها و آزارها و محرومیتها بود، با اینحال هرگز از این تلاش مستمر و آگاهانه خود خستگی احساس نکرد، بطوریکه در سال 1357 و زمانی که مسجد قبا مرکز فعالیت آیتالله مفتح محسوب میشد و از کانونهای تاثیرگذار در امر مبارزه با رژیم پهلوی بود، وی نماز عید فطر را در قیطریه برگزار نمود و این حرکت نقطه عطفی در مبارزات آن سال ایجاد کرد.
آیتالله مفتح در کنار فعالیتهای گسترده انقلابی، سیاسی، فرهنگی و اجتماعی خویش، هرگز از تالیف و تحقیق غافل نشد و همین امر موجب گردید که آثار ارزندهای از ایشان که بیانگر عمق بینش علمی و فلسفی او بود برجای بماند.
ترجمه تفسیر مجمعالبیان که یکی از باارزشترین تفاسیر شیعه محسوب میشود از یادگارهای آن شهید عزیز است. روش اندیشه در علم منطق نیز یکی دیگر از آثار ارزشمند شهید مفتح میباشد که در این کتاب مسائل علمی با ژرفنگری خاصی مورد بررسی قرار گرفته است.
کتابهای حکمت الهی در نهجالبلاغه، آیات اصول اعتقادی، وحدت دو قشر روحانی و دانشگاهی ازجمله دیگر تالیفات آیتالله شهید محمد مفتح هستند که در حوزه دین و فلسفه به نگارش درآمدهاند.
آیتالله مفتح، سرانجام در راه مجاهدتهای الهی، اسلامی، انقلابی و فرهنگی خویش که تلاش برای وحدت میان حوزه و دانشگاه یکی از آنان بود، در روز بیست و هفتم آذرماه سال 1358 در دانشکده الهیات هدف گلوله کین و خشم مزدوران دشمن قرار گرفت و خون این روحانی تلاشگر و عالم، فضای دانشگاه را رنگین نمود و به دیدار معبود شتافت.
منبع:جمهوری اسلامی
انتهای پیام/