به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، روزنامه جوان در ستون یادداشت روز امروز خود نوشت :
کماندوهای رژیم صهیونیستی بیش از پنج سال قبل در اواخر ماه مه 2010 به یک ناوگان دریایی متشکل از شش کشتی به نام ناوگان آزادی حمله کردند. این ناوگان را فعالان حامی مردم فلسطین از 37 کشور جهان به راه انداخته بودند که قصد داشتند کمکهای بشردوستانه خود را به مردم تحت محاصره غزه برسانند. کماندوهای رژیم صهیونیستی در این یورش 10 نفر از فعالان حاضر در کشتی را کشتند که 9 نفر از آنها تبعه کشور ترکیه بودند و همین نیز بحرانی را در روابط دولت ترکیه با رژیم صهیونیستی ایجاد کرد. رجب طیب اردوغان در آن زمان سمت نخست وزیری ترکیه را به عهده داشت و با بیان اظهارات تند سعی داشت ژست ضدرژیم صهیونیستی به خود بگیرد و با قطع روابط با این رژیم سه شرط را برای بهبود روابط مطرح کرد: پرداخت غرامت به آسیبدیدگان، عذرخواهی رسمی و پذیرش تحقیقات جامع بیطرفانه. حالا او حاضر به بهبود روابط با رژیم صهیونیستی شده در حالی که تحقیقات بیطرفانهای در کار نبود و کار محدود شد به گروه تحقیقاتی که خود رژیم صهیونیستی به راه انداخت و در مورد پرداخت غرامت هم این ترکیه است که رقم غرامت را آن قدر پایین آورده که طرف صهیونیستی حاضر به پرداخت آن شده است.
روشن است اردوغان بعد از آن ژست تند پنج سال گذشته، از هر سه شرط خود عقبنشینی کرده تا آنکه با بهبود روابط به آغوش صهیونیستها بازگردد. در واقع، او در این مدت تنها در حرف و ژست سیاسی بود که خود را ضدرژیم صهیونیستی نشان میداد اما در عمل، مترصد بازگشت به آغوش این رژیم بود چنانکه برای عادیسازی روابط مذاکرات با رژیم صهیونیستی را در این مدت ادامه میداد و به نظر میرسد شرایط فعلی او را متقاعد کرده تا این روند را تمام کرده و هر چه سریعتر روابط رسمی را با رژیم صهیونیستی از سر بگیرد. اولین مسئله در این شرایط به روابط تیره او با روسها مربوط میشود که بعد از سقوط بمبافکن روسی در ماه نوامبر پیش آمده است. اردوغان میخواهد در منازعه با ولادیمیر پوتین، رئیسجمهور روسیه بر سر این موضوع یک قدم هم عقبنشینی نکند و خطرات اقتصادی از وضع تحریمهای روسیه علیه ترکیه را هم به جان خریده است اما موضوع انرژی به خصوص صادرات گاز روسیه به ترکیه را نمیتواند نادیده بگیرد. او نگران این است که مبارزهطلبیاش علیه پوتین باعث اختلالی در صادرات گاز روسیه به ترکیه بشود و به همین جهت هم به فکر جایگزینهایی افتاده است. اولین گزینه او گاز قطر است و اوایل ماه جاری میلادی به این کشور سفر کرد تا آنکه برای کاهش یکچهارم گاز دریافتی از روسیه از منابع گازی قطر استفاده کند. آن سفر او تا اندازهای نگرانیهایش را بابت تأمین گاز مورد نیاز برطرف میکرد اما این گزینه نمیتواند به سرعت نیاز کشورش به گاز را برطرف کند و به همین جهت هم به فکر منابع گازی رژیم صهیونیستی افتاده تا از مسیری نزدیکتر گاز مورد نیاز را تأمین کند، به همین جهت است که در ضمن خبر مربوط به عادیسازی روابط ترکیه و رژیم صهیونیستی از صادرات گاز این رژیم به ترکیه گفته میشود و اینکه قرار است مذاکراتی در خصوص احداث خط لوله گازی بین دو طرف انجام شود. مسئله دیگر اینکه اردوغان در انزوایی است که بعد از حمله به بمبافکن روسی برای او ایجاد شده است. او گمان میکرد بعد از این اقدام و برای رویارویی با پوتین از حمایت جدی ناتو و به خصوص امریکا برخوردار خواهد شد اما به زودی متوجه شد غرب نمیخواهد بعد از اوکراین خود را در یک مخمصه جدید با روسها قرار دهد، جدای از اینکه برای مبارزه با داعش و حل و فصل سیاسی پرونده سوریه به کمک روسها احتیاج دارد. اردوغان با یورش و تجاوز به خاک عراق باز هم خود را در انزوای بیشتری قرار داده به نحوی که جو بایدن، معاون رئیسجمهوری امریکا به صراحت گفته که امریکا در شورای امنیت و بر سر شکایت عراق از ترکیه در این مسئله طرف بغداد را میگیرد تا آنکارا. اردوغان در این شرایط از انزوای سیاسی به یک حامی نیاز دارد و جایی جز آغوش صهیونیستها و بنیامین نتانیاهو، نخست وزیر رژیم صهیونیستی نیافته است. او به این ترتیب رو به کسانی میآورد که بیش از پنج سال قبل 9 نفر از تبعه غیرنظامی کشور او را کشتند و هیچگاه از کار خود پشیمان نشدند و حالا او در آغوش همین افراد سعی دارد احساس امنیت کند.
انتهای پیام/