به گزارش خبرگزاری تسنیم، «یک امضای دردسرساز پای طرح تحریم غیرمستقیم ایران؛ امضایی که می تواند نتیجه دو سال و نیم فشرده ترین گفتگوهای دیپلماتیک را با مخاطرات جدی مواجه کند...» این روایت عده ای از ناظرین و تحلیلگران است از امضایی که رئیس جمهور آمریکا پای قانون ضدایرانی زد.
امضایی که به موجب آن اوباما حاضر شد روابط کشورش با 38 کشور دنیا که عمدتاً اروپایی هستند تحت الشعاع قرار بگیرد، اما این قانون تصویب شد. بر اساس این قانون، اتباع 38 کشوری که بدون روادید به آمریکا سفر می کنند، اگر از سال 2011 میلادی به بعد به یکی از کشورهای عراق، سوریه، سودان و ایران سفر کرده باشند، باید برای ورود به ایالات متحده آمریکا ویزا دریافت کنند. این در حالیاست که دیگر اتباع 38 کشور مذکور که با آمریکا لغو ویزا هستند و سفری به این کشورها نداشته یا دارای تابعیت دوگانه با این کشورها نیستند می توانند همچنان بدون ویزا به ایالات متحده سفر کنند.
از زمان مطرح شدن این طرح در کنگره آمریکا مسئولان کشورمان واکنش های جدی نسبت به این طرح و تصویب آن در آمریکا داشتند .حتی دایره این واکنش ها به رایزنی با اتحادیه اروپا و متعاقب آن نامه 29 سفیر اتحادیه اروپا در آمریکا و تهدید اقدام متقابل علیه اتباع آمریکایی از سوی آنان وهمچنین اعتراضات نهاد های مدنی داخل آمریکا نیز کشیده شد.خبر امضای این قانون از سوی اوباما در شنبه شب گذشته ابتدا این تصور را پدید آورد که کاخ سفید بدون توجه به این اعتراضات عملا برجام را به سوی مخاطره جدی برده است. اما ساعاتی پس از آن و با انتشار نامه جان کری به ظریف که اگر در عمل وعده های آن اجرا شود تلاش کرده تاثیرات قانون بر رفع تحریم ها را کم کند،حکایت از عقب نشینی آمریکا از وضعیت اولیه این قانون داشت.
هرچند عباس عراقچی این قانون را در تناقض با برجام دانست و گفت: اگر این قانون اجرایی شود تقاضای خود را برای نقض برجام [از سوی آمریکا] به کمیسیون مشترک خواهیم داد. اما اگر به سخنان سخنگوی وزارت خارجه توجه شود، شاید بتوانیم علت صدور نامه جان کری به ظریف را بهتر دریابیم. جابری انصاری از مذاکرات 10 روزه و فشرده ظریف و کری بر سر قانون گفته و در ادامه از اطمینان خاطر کری در برداشته شدن تحریم ها سخن گفته است. به نظر می رسد در این زمینه نکاتی شایسته توجه باشد؛
1- در نامه جان کری خطاب به ظریف در 7 بخش سعی شده بر مصمم بودن آمریکا بر اجرای تحریم ها تأکید شود. این نشان می دهد که خود آمریکایی ها از نگاه بد بینانه ایران به سابقه بد عهدی های مکررآمریکا کاملاً واهمه دارند. نگاهی که حالا با برخی اقدامات از جمله تصویب همین قانون، علت آن روشن تر شده است.
2- دومین نکته این که تضمین های مکرر جان کری بر برداشته شدن تحریم ها، در پی 10 روز فشار، مذاکره و تهدیدهای ایران صادر شده است. به نظر می رسد ایران باید همین شیوه محکم و استوار را در تعامل با طرف بدعهد خود که هنوز برجام وارد روز اجرا نشده چنین سنگ اندازی می کند، ادامه دهد. جان کری در بخش انتهایی این نامه سعی کرده ظرفیت های عملی عدم تعارض این قانون با رفع تحریم های ایران را توضیح داده و حتی از امکان اجرایی نشدن این قانون درصورت لزوم سخن گفته است. هرچند بااین عقب نشینی ها هم هنوز بخش هایی چون گردشگری و سفر اتباع ایرانی متاثر میشود اما زهر اصلی این مصوبه که بخش مبادلات تجاری پسابرجام و تصور ذهنی و روانی از این وضعیت توسط فعالان اقتصادی اروپارا هدف گرفته بود فعلا تا حد زیادی خنثی شده است.
3- نامه وزیر خارجه آمریکا،چون به صورت مکتوب و علنی بوده است تفسیری جز عقب نشینی اولیه آمریکا (حداقل در مقام لفظ و گفتار) ندارد. اما باید توجه کرد که ادامه حیات برجام منوط به پایبند بودن طرف آمریکایی به«مفاد» این نامه است. این راهبرد همان تصمیمی است که عراقچی شب گذشته در گفتگو با خبرگزاری صداوسیما تأکید کرد. او گفت که اگر این قانون «اجرا شود» ایران به کمیسیون برجام شکایت خواهد کرد. به نظر می رسد تأخیر چند روز اخیر در اجرای تعهدات ایران، از جمله اخباری را که از کند شدن روند اجرای برجام در ایران و حتی توقف جمع آوری سانتریفیوژها می رسد باید در راستای تحولات مربوط به قانون ویزا تحلیل کرد. درروزهای آتی نیز باید به همین روند ادامه داد و تا وقتی که از عدم اجرای قانون تصویب شده در آمریکا مطمئن نشدیم، از انجام تعهدات مخصوصاً تغییر در رآکتور اراک خودداری کنیم.
منبع: خراسان
انتهای پیام/