به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، سیدبابک هاشمینکو از کارشناسان تعلیم و تربیت یادداشتی را در رابطه با تقویت رشته علوم انسانی و افزایش تعداد مدارس فرهنگ در اختیار خبرگزاری تسنیم قرار داده است که در این یادداشت به موضوعاتی همچون افزایش تعداد مدارس فرهنگ از 12 به 40 مدرسه و اثرات مثبت و منفی آن و علاقمندی دانشآموزان به رشته علوم انسانی پرداخته است.
تصمیم اداره کل آموزش و پرورش شهر تهران برای توجه به رشته علوم انسانی ستودنی است اما تصمیم بر افزودن دبیرستانهای فرهنگ از دوازده به 40 مدرسه نیاز به تشکیل اتاقهای فکر دارد تا در یک پروسه زمانی مناسب و به دور از تعجیل در تصمیمگیری ابعاد مختلف این کار مورد بررسی و نظرات مختلف قرار گیرد تا نظام تعلیم و تربیت مجبور نشود پس از اجرای دو یا سه ساله آن به توقف این روند و تقبیح عاملان بپردازد.
در حال حاضر مدارس فرهنگ با همه کمبودها و مسائلی که داشته، توفیقات ارزندهای در رشته علوم انسانی کسب کردهاند و با روش جذب خود توانستهاند دانشآموزان مستعد را پذیرش و بستری مناسب برای ارتقا و گسترش این رشته ایجاد کنند.
بگذارید به تصمیم آموزش و پرورش تهران از زاویه دیگر نگاه کنیم. تعداد 12 مدرسه فرهنگ وجود دارد که دانش آموزان مستعد علوم انسانی را از طریق آزمون انتخاب میکند، حال قرار است برای تقویت این رشته به حدود 40 مدرسه افزایش یافته و دبیرستانهای دیگر نیز این رشته را ارائه نکنند پس با این روش مجبور خواهند بود روشهای ساده تری را برای جذب این دانش آموزان در مدارس فرهنگ بکار ببرند و به عبارتی روش جذب گذشته را طوری تعدیل کنند که دانش آموزان صرف علاقه و مجوز فرم هدایت تحصیلی بتوانند به راحتی به این مدارس ورود پیدا کنند که در اینجا چند مشکل به وجود میآید.
این مشکلات عبارتند: اول اینکه به لحاظ روش جذب جدید جو علمی و رقابتی این مدارس از بین میرود و به دلیل دانشآموزان ناهماهنگ علمی و انگیزهای ، مدیر و معلمان این مدارس دیگر شاهد جو فزاینده و پرانرژی قبلی نخواهند بود و انگیزه معلم برای کار بیشتر به شدت کاهش مییابد. دوم اینکه با توجه به وضعیت هدایت تحصیلی از آنجا که برخی دانشآموزان نه به خاطر علاقه و استعداد بلکه به دلیل نداشتن نمرات مناسب برای ورود به رشتههای دیگر جذب این رشته میشوند ، در کنار هم قرار دادن این گروه در یک مدرسه آنچنان جو نامناسب تربیتی را دامن خواهد زد که همراهی چندین مشاور و استاد تربیت هم گره از این ملغمه نخواهد گشود و میشود آنچه در برخی دبیرستانهای کاردانش شاهدیم که باید پای درد و دل مدیران و معلمانش اندوه خورد.
وضعیت الأن به گونهای است که در دبیرستانها با قرار داشتن چند رشته در کنار یکدیگر دانشآموزانی که به دلیل ضعف درسی به طرف این رشته میروند در فراوانی قرار نگرفتهاند و به دلیل توزیع منطقی پارادوکسی برای نظام تربیتی مدرسه ایجاد نمیشود. البته رشته علوم انسانی از آنجا که تربیتکننده مدیران جامعه ما و متخصصان ادب و فرهنگ است و در سند تحول بنیادین نیز مورد تأکید قرار گرفته باید بیش از گذشته مورد عنایت قرار گیرد که لازمه این کار تشکیل ستاد یا اتاق فکر در سطح وزارتخانه، ادارات کل و مناطق است که دغدغه و سوز لازم برای ارتقای این رشته را داشته باشند.
با توجه به مصاحبه مجدد جناب مدیر کل آموزش وپرورش شهر تهران و تعدیل سخنان قبلی در خصوص رشته انسانی بنظر میرسد هنوز مشکل اساسی این تصمیم رفع نشده و تبعات سنگین آن در اجرا مشخص خواهد شد.
البته اگر این طرح بصورت مستمر اجرا شود و بجای اینکه یکباره مدارس فرهنگ را سه برابر تعداد کنونی افزایش دهند، سالی دو یا سه باب افزوده شود و بصورت همزمان به فرهنگ سازی و تبیین و ترغیب دانش آموزان برای ورود به رشته انسانی اقدام میشد اقدامی ستوده بود.لیکن اقدام یکباره به افزایش این تعداد یعنی تخریب رشته انسانی نه تقویت آن.
دانش آموزان رشته انسانی دو دستهاند یک گروه با علاقه و انگیزه به این رشته وارد میشوند و قصد ادامه تحصیل در رشته علوم انسانی در دانشگاه را دارند اما گروه دیگر دانش آموزانی هستند که در دروس پایه موفق نبوده و بدلیل کسر نمره در آن درسها وارد رشته انسانی میشوند و انگیزه زیادی نیز در این رشته از خود نشان نمیدهند.
مدارس فرهنگ نیز بدلیل شرایط ورودی پذیرای دانش آموزان مستعد و هماهنگ هستند و جو نسبتاً مناسب فزاینده علمی و تربیتی در این مدارس حاکم است.
حال با افزایش بی رویه این مدارس مجبور خواهند شد تا ضوابط ورودی این مدارس را تجدیدنظر و تسهیل کنند تا بتوانند این تعداد مدارس اضافه شده را پر نمایند و با ورود حجم بالای دانش آموز و ناهماهنگی علمی سطح ورودی مدرسه و کلاسها، آن چیزی که فدا میشود کیفیت و ارتقای این مدارس خواهد بود.
حال سوال این است که این رویه چه خدمتی به رشته انسانی خواهد کرد؟
آیا دانش آموزان علاقمند و مستعد در سنوات آینده به دلیل جو نامناسبی که پیش خواهد آمد جذب این رشته خواهند شد؟ یا عطایش را به لقایش خواهند بخشید و شاهد باز تکرار آن چیزی خواهیم بود که در مدارس کاردانش شاهدیم و کمتر دانشآموزان علاقمند و مستعد فنی به دلیل مسائل حاشیهای به سمت آن می روند.
آموزش و پرورش به دلیل ویژگیها و حساسیت تصمیمگیریها در سرنوشت دانشآموزان باید از تعجیل و تصمیمات خلقالساعه بپرهیزد و موارد با خرد جمعی کارشناسان فن و آسیبشناسی دقیق تصمیمگیری و در مقیاس کوچکتر آزمایش شود و بعد از ارزیابیهای دقیق در حیطه وسیعتر اجرا شود تا نتیجه باعث ارتقای وضعیت دانشآموزان شود.
انتهای پیام/