به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه الثورة سوریه، عربستان در سطح سیاسی و نظامی اقدامات سبکسرانه و احمقانه زیادی را مرتکب شده است و این بار با اتهام زنی به ایران و قطع روابط دیپلماتیک درهای منطقه را به سمت احتمالات نامعلوم و البته خطرناکی باز کرده است که بیش از پیش آن را به لبه پرتگاه سوق می دهد.
سرپوش گذاشتن بر جنایت های بی شرمانه
آل سعود به منظور توجیه اقدام احمقانه خود مبنی بر قطع روابط دیپلماتیک با ایران فهرستی از اتهام های ساختگی علیه آن را مطرح کرد اما این اقدام به اندازه کافی برای جنجال آفرینی به منظور سرپوش گذاشتن بر جنایت بی شرمانه اعدام شیخ نمر کافی نبود.
علاوه بر این، جنجال آفرینی عربستان پس از اعدام شیخ نمر نمی تواند زمینه را برای صدور بحران های داخلی به خارج فراهم کرده و یا به ریاض کمک کند با انتقال بحران از داخل به مکانی دیگر، رو به جلو گام بردارد.
موضوع اکنون بیش از اینکه از زاویه قطع روابط یا سرپوش گذاشتن بر ناکامی ها حائز اهمیت باشد، از این نظر مهم است که بیانگر تمایل عربستان به مشکل آفرینی های جدید از جمله ایجاد تنش های سیاسی و فتنه انگیزی است.
دست و پا زدن آل سعود برای دور کردن خطرات حتمی
چه بسا این اقدامات برخاسته از ترس و وحشت آل سعود از آینده باشد از همین رو شتابزده در صدد شعله ور کردن آتش در هر نقطه است تا به این کار خطراتی که به طور حتم آن را در برگرفته است، به تاخیر بیندازد.
در اینجا به دنبال محاسبه گام های سعودی و بازتابهای فراوان ناشی از آن نیستیم اما به جز آنچه اکنون در جریان است معیارهایی وجود دارد که تا این لحظه به آن پرداخته نشده است.
به عبارت بهتر عربستان برای اثبات قدرت خود در ایجاد وحشت در شبه جزیره عرب به جنایت اعدام شیخ نمر نیاز نداشت و برای اثبات اینکه جنایت های آل سعود فراتر از اقدامات جنایت آمیز گروههای تروریستی است، نیازی نیست که به اعدام شیخ نمر اشاره کنیم بلکه مهم تر از همه اینکه عربستان از این اقدام به دنبال هدفی روشن است که همان فتنه انگیزی است به این معنی که خود پایگاه اساسی این فتنه انگیزی باشد.
تفرقه بین کشورهای اسلامی به نام ائتلاف اسلامی
به بیان دیگر عربستان که ائتلاف عربی را در یمن طراحی کرد، نتوانست تعداد کشورهای مورد نیاز و کافی را برای رهبری فتنه گرد هم آورد و شکاف مورد نظر خود را تحقق بخشد از همین رو در صدد تشکیل ائتلاف موسوم به ائتلاف اسلامی برآمد تا با این کار در بین کشورهای اسلامی تفرقه ایجاد کند.
ریاض در این خصوص نیز با تشکیل ائتلاف بر اساس اصول مذهبی که اقدامی بی سابقه بود، ناکام ماند زیرا بسیاری از کشورها از اینکه نام آنان در این ائتلاف ذکر شده بدون اینکه نظر آنان خواسته شود، ابراز شگفتی کردند.
جالب اینکه حتی اقدام جنایت آمیز عربستان در اعدام گروهی که غرب نیز این بار از سکوت در برابر آن عاجز ماند و آن را محکوم کرد، نتوانست به ریاض برای رسیدن به مراد آن موثر واقع شود.
در این شرایط گام بعدی که فاجعه آن کمتر از اقدامات قبلی آل سعود نیست، قطع روابط دیپلماتیک با ایران بود به اضافه اینکه ریاض به برخی از کشورهای دنباله رو خود دیکته کرد که اقدام مشابه انجام دهند و به این ترتیب زبانه های آتش فتنه ای را در سطح منطقه روشن کرد که هیچ کس نمی تواند نتایج آن را پیش بینی کند و حدس بزند که دامنه آن به کجا خواهد رسید.
تا اینجا به نظر می رسد که محاسبات آل سعود و اقدامات سبکسرانه آن گرچه درست از آب در نیامده است اما این بار تا جایی پیش رفته است که از آن تحت عنوان بی خردی سیاسی و نظامی یاد می شود که همراهی ترکیه و قطر را نیز به دنبال داشته است.
به عبارت بهتر اکنون عربستان رهبری حمله فتنه انگیزی را در دست گرفته است که فراتر از اندازه و حجم منطقه ای آن است و حتی به این نیز اکتفا نکرده و در تلاش است این فتنه را درهر جا که پول آن رخنه کرده است، گسترش دهد.
عربستان در این خصوص در صدد است نه تنها بر رهبرانی که آنان را با پول خریده است، تاثیر بگذارد بلکه تلاش دارد مواضع سیاسی بسیاری از کشورهای غربی را نیز از این راه تحت تاثیر قرار دهد.
اکنون طوفان سهمگین فتنه انگیزی که سعودی به راه انداخته است خطر بزرگ به شمار نمی آید بلکه خطر بزرگتر سناریوی پس از فتنه انگیزی است که احتمالات نامعلومی را تقویت می بخشد تا جایی که سوق یافتن به لبه پرتگاه این بار بیش از پیش قوت گرفته است و دیگر اظهارات محافظه کارانه غرب و ابراز نگرانی بان کی مون برای مهار فتنه ای که عربستان به راه انداخته است کار ساز نیست.
انتهای پیام/ر