خبرگزاری تسنیم - یاسر شیخی یگانه
ساعت به 21:00 که رسید لابی تالار وحدت شاهد ورود تماشاگران بود و هر لحظه هم به تعدادشان افزوده میشد. ساعت به لحظهی آغاز کنسرت که نزدیک شده بود، خیلیها خود را به نزدیکی درهای ورودی رسانده بودند تا به محض به صدا در آمدن بوقِ ورود، وارد سالن شوند. همه منتظر بودند تا راس ساعت 21:30 درهای سالن باز شود. اما انگار اتفاقی افتاده بود...
هر چه زمان میگذشت شایعهها بیشتر و بیشتر میشد. نخستین شایعه از لغو کنسرت به دلیل احتمال اجرای ترانههای یکی از شاعران میگفت؛ شاعری که چندی پیش بازداشت شده اما خیلی زود آزاد شد.
شایعهی بعدی از مشکل صدابرداری برای ساز «درام» میگفت که این مشکل با مشورت برخی از اهالی فن رفع شد. شایعههای بعدی یکی پس از دیگری میآمد و میرفت، اما درها همچنان بسته بود.
ساعت به 22:00 رسیده بود. در کنسرتهایی که تالار وحدت برگزار میکند چنین تاخیرهایی بیسابقه بوده است.
شایعهی بعدی از اختلاف میان برگزار کننده و مسئولان سالن میگفت؛ برگزار کننده برای ردیف نخست صندلیها مهمانان خود را دعوت کرده بود و مسئولان سالن هم بلیتهای این ردیف را به مهمانان خود داده بودند.
در میان این همه شایعه؛ رفتوآمدهای پیاپیِ تهیهکننده این کنسرت در لابی تالار، بیش از هر چیزی احتمال لغو و یا بروز مشکل جدی در برگزاری کنسرت را مشخص میکرد. اندک اندک تماشاگران حاضر در تالار خستگی در رفتارشان هویدا شد، بسیاری ترجیح دادند از فرط خستگی بر روی زمین بنشینند. برخی از کودکان و نوجوانان که با والدین خود برای دیدن کنسرت آمده بودند هم در آغوش والدینشان خوابیدند.
به هر روی درهای سالن با بیشتر از یک ساعت تاخیر و در ساعت 22:30 باز شد. تماشاگران مشتاقانه وارد سالن شدند و به امید دیدن و شنیدن کنسرتی جذاب، خستگی یک ساعت سرپا ایستادن را فراموش کردند.
اما این پایانِ خستگیهای تماشاگران نبود...
وقتی تماشاگران وارد سالن شدند، در ردیفهای جلو ازدهام جمعیتی دیده میشد که دعوای تهیه کننده و مسئولان سالن بر سر ردیف اول را از حالت شایعه به واقعیت تبدیل کرد. عدهای بلیت در دست داشتند و میخواستند و عدهای هم مهمان بودند؛ هر دوی اینان قرار بود در ردیف اول بنشینند. حل این مشکل حدود یک ربع به طول انجامید. در حالی که همه بر روی صندلیهای خود نشسته بودند، دعوا بر سر ردیف اول را نظاره میکردند.
نوازندگان دیجیریدو با چند تن دیگر از نوازندگان به روی صحنه آمدند و با پخش تصاویری بر روی صحنه، قطعهای بیکلام نواختند.
«فکر من باش که هنوز یاد توام» نخستین قطعهی با کلامی بود که مانی رهنما آوازش را خواند. رهنما در گام بعدی «پرنده» را خواند و درست پس از اجرای این قطعه بود که ماجرای اصلی کنسرت آغاز شد.
مانی رهنما بیتوجه به خستگی و معطلی حاضران در تالاروحدت، به جای اجرای بیوقفهی قطعهها، معرفی اسپانسرهای برنامه را آغاز کرد. این خواننده در میان هر دو قطعه هنرمندان و چهرههای بسیاری که در سالن حاضر بودند را معرفی کرد؛ رهنما حتی از معرفی طراح لباس خودش و سرپرست گروهش هم فروگزار نکرد.
البته مردم از معرفی چهرههای هنری مانند بیژن امکانیان و محمدرضا فروتن و دیگر هنرمندان استقبال میکردند اما تاکید بسیار زیاد بر روی معرفی اسپانسرهای برنامه، تماشاگران را به سمت خستگی مفرط برد.
قطعههای «شب سرد» از سریال «پروانه»، «آرتیست» و یک قطعه بیکلام در سبک جَز آثار دیگری بودند که در ادامه اجرا شد. «آرتیست» از جمله قطعههایی بود که علاوه بر موسیقی درخورتوجه با آواز مانی رهنما، بسیار مورد توجه قرار گرفت.
بخش دیگری از کنسرت به یادبود زنده یاد بابک بابک بیات آهنگساز بزرگ موسیقی پاپ ایران اختصاص داشت. در این بخش محمدرضا چراغعلی آهنگساز و نوازنده پیانو به روی صحنه آمد تا قطعهای با آواز رهنما و به یاد بابک بیات اجرا کنند. همسر و دختر زندهیاد بابک بیات در سالن حضور داشتند.
در بخشهایی از این کنسرت تیزرهای تبلیغاتی شرکتهای حامی کنسرت پخش شد که قطع صدای این تیزرها زمینهای شد تا تماشاگران طعنههای معناداری را نثار برگزار کنندگان کنند. جالب این که مانی رهنما در حین اجرای بیصدای این تیزرها به معرفی این شرکتها پرداخت تا ثابت کند که معرفی این اسپانسرها بیشترین اهمیت ممکن را دارد.
همین معرفیهای بیش از حدِ اسپانسرها و وقفههای طولانی باعث شد که بسیاری از تماشاگران گاهی با صدای بلند و گاهی آهسته از مانی رهنما بخواهند که بخواند و حاشیهها را فراموش کند.
«باخودم میرفتم وسط این خونه»، «تحملم کن»، «من از این زندگی مسخره چیزی نمیخوام»، «کافکا»، «مرسدس» و «مزرعه» دیگر قطعههایی بودند که در این کنسرت اجرا شد.
در بخش پایانی این کنسرت مانی رهنما گفت: «متاسفانه تالار را ساعت 9 شب به ما تحویل دادند به همین جهت زمانی طول کشید که ما بتوانیم فضا را زودتر آماده کنیم». به نظر میرسد اجرای تئاتر «خاطرات یک جامهدار» در تالار وحدت، برای برگزاری کنسرتها مشکلاتی ایجاد کرده و شاید بخشی از این تاخیرها به دلیل زمان اندک گروه برای آماده کردن صحنه بوده است؛ البته این مسئله تنها میتواند تاخیر ابتدایی اجرا را توجیه کند و هیچ دلیل قانع کنندهای برای وقفههای میان قطعهها نبود.
کنسرت مانی رهنما ساعت یک بامداد به پایان رسید. به راستی تماشاگران این کنسرت از دیدن و شنیدن این اجرا به اندازهی انتظار و هزینهای که کرده بودند، لذت بردند؟
بیژن امکانیان، محمدرضا فروتن، ایرج نوذری، شبنم مقدمی، کامران تفتی، شراره رخام، بابک صحرایی، داریوش تقیپور، سهراب پاکزاد، امیرمیلاد نیکزاد، معصومه کریمی، مجید اوجی، فلورا سام، سمیرا حسینی، مهران خلیلی، شبنم مقدم، فریبا طالبی، بهنام رهنما و رضا تاجبخش مهمانان ویژه این کنسرت بودند.
اشکان قوامی تهیه کننده، علیرضا شمس اسکندری رهبر ارکستر، حمزه یگانه پیانو، هومن نامداری کلارینت و ساکسیفون، آرین کشیشی گیتارباس، امین طاهری درامز، درشان آنند طبلا، فواد الهی قمشهای گیتار الکتریک، پیمان جویندهپور کیبورد، فرمهر بیگلو ویولن، رامین نورانی ویولن، دانیال جورابچی ویولن، پوریا اصانلو ویولن، کوشا صرافی گوهر ویولا، ارسلان علیزاده ویولنسل، پورنگ پورشیرازی کنترباس، عرقان قوی قلب پرکاشن، سجاد نوروزی پرکاشن، امیر علی رحمانی پرکاشن، علیرضا خسروی پرکاشن، نسترن قاضیانی هم خوان، آرزو فتحی هم خوان، امید تاج دوست هم خوان، مازیار واحدی هم خوان، مصطفی کرمی هم خوان، بردیا حبیبی هم خوان، پارسا حبیبی هم خوان، ژوبین عسگریه، سعید مجازی ، آرش رستگارزاده ، آریا آروندیی و اوستا سوادجان نوازندگان دیجیریدو اعضای گروه مانی رهنما بودند.
انتهای پیام/