به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از گاردین، زمستان امسال اندکی آب در زاینده رود جریان یافت، اما مدت زیادی دوام نیافت. زمانی که بارش های زمستانی پایان بیابد و برف های زمستانی بر روی کوه ها در فصل بهار آب شود، تقاضای بالا برای آب موجب خواهد شد که زاینده رود به طور کامل خشک شود.
در حالی که کشاورزان برای آبیاری مزارع خود با مشکل مواجه اند، گسترش بیابان زیایی اصفهان را تهدید می کند. در استان کرمان، در شرق، 15 درصد از حدود 150 هزار جریب درخت پسته در طی یک دهه گذشته از بین رفته اند.
در تهران، بحران زیست محیطی به شکل دیگری خود را نشان می دهد. تعطیلی مدارس به دلیل آلودگی هوا اکنون بخشی از اتفاقات عادی فصل زمستان است، اما امسال این تعطیلی ها بیش از هر سال دیگری بوده است.
از سال 2010، تولید ناخالص داخلی ایران 15 تا 20 درصد کاهش یافته که تا حدی ناشی از تحریم ها بوده و نرخ بیکاری را به 20 درصد رسانده است. این رقم در میان جوانان بالاتر است.
در این سال ها همچنین وضعیت زیست محیطی کشور نیز بدتر شده است. افت درآمدهای نفتی که بخشی از آن ناشی از تحریم هاست، و افت رشد اقتصادی موجب کاهش منابع دولتی برای حفاظت از محیط زیست شده است. تحریم ها همچنین عطش توسعه سریع را بیشتر کرده و این موجب آسیب دیدن هر چه بیشتر محیط زیست شده است.
در حالی که با تشویق مصرف انرژی و آب از طریق پرداخت یارانه، کشاورزان تا جایی که می توانند تولید می کنند، کاهش سطح آب های زیرزمینی همچنان ادامه دارد.
در همین حال، کمبود واردات بنزین به دلیل تحریم ها، پالایشگاه های ایرانی را وادار کرده تا بنزین هایی با کیفیت پایین تر تولید کنند. این وضعیت موجب پایین آمدن کیفیت هوای شهرها شده است.
لغو تحریم ها به صورت اتوماتیک موجب بهبود وضعیت محیط زیست نخواهد شد. در واقع، لغو تحریم ها موجب رونق اقتصادی خواهد شد و در حالی که سرمایه گذاری های مورد نیاز برای توسعه صنایع ایران وارد کشور می شوند، می توان انتظار داشت که وضعیت برخی شاخص های زیست محیطی باز هم بدتر شود.
اما کاهش تحریم ها می تواند موجب تغییراتی مثبت نیز بشود. مقامات محیط زیست ایران ادعا کرده اند با لغو تحریم ها، میزان انتشار گازهای گلخانه ای ممکن است 12 درصد کاهش یابد، در حالی که اگر تحریم ها ادامه می یافت، این کاهش تنها 4 درصد می بود.
کارشناسان و تصمیم سازان ایرانی ای که با موضوع کیفیت هوای شهر تهران سر و کار دارند، مدت هاست در انتظار دسترسی به تجهیزات فنی تولید خارج برای رصد کردن میزان آلودگی هستند. وارد کردن این تجهیزات در دوران تحریم کار سختی بود.
مسئله آلودگی هوا تنها چالش زیست محیطی در مناطق شهری نیست. ایران به سرمایه گذاری قابل توجهی برای توسعه و بهبود آب شهری و زیرساخت های فاضلاب خود نیاز دارد. دسترسی به تکنولوژی های مدرن توزیع، جمع آوری و تصفیه می تواند بدون تحریم ها آسان تر باشد. برخی کشورهای اروپایی نظیر دانمارک، آلمان و سوئد قبلا برای کمک به ایران در این زمینه ها ابراز تمایل نموده اند.
در بخش کشاورزی نیز، کاهش تحریم ها می تواند موثر واقع شود. سازمان های محیط زیستی ایران می توانند با همتایان بین المللی شان رابطه نزدیک تری برقرار کنند و استفاده از تکنیک های مدرن آبیاری برای صرفه جویی در مصرف آب در بخش کشاورزی را تسهیل کنند.
انتهای پیام/ 140