به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: قلب جای بزرگی است. خداوند آن را این گونه آفریده است. اصلا خدا به قلب ما نظر دارد: «ان الله لا ینظر الی صورکم و اعمالکم و انما ینظر الی قلوبکم»(1) برای باطن و قلب خودت کار کن. اگر عملی هم انجام میدهی، حواست به آن جا باشد، با آن کار کن. اگر اهل مزد هستی و میخواهی مزد بگیری، مزدش را هم همان جا بگیر. اگر مزد هم نمیخواهی، همان عمل خودش مزد است. نماز و روزه خودش مزد است. نفس عمل شما مزد است؛ چون به اختیار خودت آن عمل را انجام میدهی. نفس عمل، جزا میشود. یعنی در «یوم العمل» بودم، الان از «یوم الجزا» سر در آوردم. «یوم العمل» دنیاست و «یوم الجزا» برزخ.
به سلامتی مفت به قیامت وارد شدیم؛ با دست خالی. انسان جزای عمل خوب و بد خودش را در برزخ میگیرد و با آن راه میرود. این در حقیقت همانزاد و راحله ماست. ما زاد و راحله را تا آن جا لازم داریم که ما را به منزل برساند. شما وقتی میخواهید به مشهد بروید، به اندازه راهت زاد و راحله بر میدارید. عمل خوب ما زاد و راحله ما تا قیامت است.
به قیامت که رسیدیم دیگر زاد و راحله نمیخواهیم. آن جا «یوم الجزا» است نه «یوم العمل». همه عملها را در راه مصرف کردیم. یک شب حالم خوب بود و شب دیگر بد. بدها مال معصیتم بود و خوبها مربوط به عبادتم. ممکن است در زندگی، در ایمان، در تقوا یک شب پکر باشید و یک شب هم خوشحال. این جزای عبادتهای اولیه شماست. جزای این، خوشحالی شماست که انسان را رشد میدهد. اگر پکر شدی همان، شما را نجات میدهد. تن میدهی و تسلیم میشوی، ناچاری، میگویی: خدا کریم است.
انسان در برزخ گاهی غمناک است و گاهی خوشحال. به سلامتی به قیامت که رسیدی در آن جا خوشی دائم است. دنیا غم دائم است، برزخ غم و خوشی موقت و قیامت خوشی دائم. این راه اهل ایمان است. اهل ایمان و دوستان اهل بیت(ع) به نظرم دنیای صرف را نداشته باشند. آن مربوط به کفار است که در دنیای صرفند. همه دنیا نیستی است. هست آن هم نیست است. اما شما که یک شب فقیری و یک شب غنی، یک شب زندگیات خوش است و یک شب پکری، اینها مال برزخ شماست.
1- البته خداوند به صورتها و کردار شما نظر ندارد، بلکه نظر او به دلهای شماست. پیامبراکرم(ص)، بحارالانوار، ج 70، ص 248.
طوبی محبت – ص 64
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
انتهای پیام/