به گزارش دفتر منطقهای خبرگزاری تسنیم، مذاکرات صلح افغانستان و بحث حاضر شدن و یا نشدن طالبان برای حضور در پای میز مذاکرات مستقیم با دولت کابل به بحث اول این روزهای افغانستان تبدیل شده است.
هر طرف از مذاکره شروطی را برای خود تعیین کرده است که به نظر میرسد این شروط برای طرف دیگر زیاد خوشایند نیست.
در همین حال روزنامه ماندگار افغانستان در مقالهای به قلم «محمد اکرام اندیشمند» به بررسی آینده مذاکرات صلح افغانستان پرداخته است.
متن این مقاله را در زیر مطالعه میکنید:
نگاه به سابقۀ مذاکره با طالبان که در دهۀ نود میان آنها و دولت مجاهدین و جبهۀ مقاومت ضد طالبان انجام یافت، نشان میدهد که مذاکرات آنها هیچگاه برای صلح نبوده است.
طالبان هر مذاکره را یا برای کسب زمان در جهت تقویت نیروی خود و یا در جهت رهایی اسیران و زندانیان خویش انجام دادهاند. ارائه شرایط تازه از سوی طالبان دیروز در شهر دوحه پایتخت قطر برای مذاکره با دولت افغانستان حکایت از همین رویکرد طالبان به پدیدۀ مذاکره در جهت صلح دارد.
شرایطی که پذیرش آن برای کابل و حتی آمریکاییها بسیار سخت و دشوار است:
1- به رسمیت شناختن دفتر سیاسی امارت اسلامی افغانستان یعنی گروه طالبان در قطر
2- خارج کردن نام رهبران طالبان از لیست سیاه سازمان ملل متحد
3- حذف جوایز تعیین شده برای بازداشت یا ازبین بردن برخی رهبران و فرماندهان طالبان
4- آزادی زندانیان طالبان
5- پایان دادن به تبلیغات ضد طالبان که آن را تبلیغات زهرآگین خواندهاند
بدون تردید طراح اصلی این شرایط پاکستان است که پذیرش آن شرایط از سوی دولت افغانستان و آمریکاییها، طالبان را در سطح بینالمللی از یک گروه جنگجوی تروریستی به عنوان یک گروه سیاسی و هم وزن دولت افغانستان تغییر میدهد و از آن بعد موقعیت و دست پاکستان را بیشتر از پیش در حمایت از این گروه باز میگذارد.
نکتۀ که حکایت از نقش پاکستان در عقب ارائه این شرایط دارد به موقعیت حساس و ناگزیری دولت افغانستان بر سر مذاکرات صلح با مشارکت آمریکا و چین و حمایت افکار عمومی از مذاکره برای صلح بر میگردد. پاکستان به خوبی دریافته است که عدم پذیرش شرایط طالبان از سوی دولت افغانستان در چنین اوضاع چندان آسان و راحت نیست.
کابل نمیتواند با نه گفتن به شرایط طالبان به روند مذاکرات چهارجانبه که قرار است سومین دور آن تا دو هفتۀ دیگر در اسلامآباد از سر گرفته شود، نقطۀ پایان بگذارد.
از طرف دیگر، پذیرش این شرایط برای دولت افغانستان بسیار ناگوارتر و دشوارتر از عدم پذیرش آن است. هیچ تضمینی وجود ندارد که طالبان پس از آن به مذاکرات صلح با دولت افغانستان ادامه دهند و یا پس از دستیابی به این شرایط خود را ملزم به دستیابی به توافق صلح با کابل بدانند.
ناگواری و دشواری پذیرش شرایط طالبان برای دولت افغانستان به همین نقطه بر میگردد که در واقع دولت در چنین حالتی به قول ضربالمثل عامیانه در افغانستان، هم «حریف را از دست میدهد و هم قمار را میبازد».
شرایط طالبان برای مذاکره با دولت افغانستان، زمام دار و یا زمام داران این دولت را در بنبست و دو راهی سختی قرار میدهد. شاید یگانه راه بیرون رفت از این بن بست و عبور از سختیهای این دو راهی، تضمینهای سه طرف دیگر مذاکرات چهارجانبه یعنی پاکستان، آمریکا و چین باشد تا کابل را قانع و مطمئن سازند که بهای پذیرش شرایط طالبان، صلح است.
اما سؤال این جا است که آیا این سه طرف و به خصوص پاکستان این تضمین را به کابل خواهند داد؟
انتهای پیام/.