به گزارش خبرگزاری تسنیم، آیت الله حسن زاده از علامه طباطبایی نقل می‌کند؛ آن مرحوم (آقای قاضی) اساتید بسیار دیده است - و چند نفر را نام برده است – تا اینکه فرمودند: پدر او مرحوم حاج میرزاحسین قاضی تفسیر سوره فاتحه و سوره انعام نوشته است و من دیدم ولی اکنون نمی‌دانم کی دارد و در دست کیست؟ و فرمودند: حاج میرزا حسین قاضی از شاگردان مرحوم میرزای شیرازی بود و چون از نزد میرزا خواست خدا حافظی کند و به تبریز برود، مرحوم میرزا به او گفت: حالا که می‌روی شب و روزی یک ساعت به خود بپرداز.

بعد از چندی که مرحوم میرزا از دیگران درباره مرحوم حاج میرزا حسین قاضی حال پرسید، در جواب گفتند: آقا! آن یک ساعت تبدیل به 24 ساعت شد که همواره در مراقبت و حضور و عزلت بود. اما عزلتی که:
هرگز میان حاضر و غائب شنیده‌ای
من در میان جمع و دلم جای دیگر است

آیت الله حاج شیخ مرتضی حائری نیز بعد از نقل اصل داستان می‌فرماید: «از نوه ایشان مرحوم آقای سید حسین قاضی که از رفقای ما بود و سید نازنین و ملایی بود و در عین حال معرض از دنیا بود، پرسیدم گفت: مرحوم آقا میرزا حسین جدّ ما با اینکه مسندی در روحانیت به حسب ظاهر نداشت، حوائج مردم را برآورده می‌کرد و معلوم نبود از کجا سرچشمه می‌گیرد!»

کتاب اسوه عارفان – ص 73
انتهای پیام/