لیلا اعتماد در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در خرمشهر، اظهار داشت: مهمترین دغدغه ناشنوایان اشتغال است، درحالیکه ادارات، سازمان و دستگاههای مختلف موظف هستند از معلولان استفاده کنند اما این مصوبه روی کاغذ مانده است.
وی افزود: قوانین عادی بسیاری در مجلس شورای اسلامی برای حمایت از معلولان تصویبشده که عملیاتی نمیشود، مطمئناً عملیاتی شدن این قوانین تأثیر قابلتوجهی در وضعیت ناشنوایان خواهد داشت.
رئیس سابق انجمن خانواده ناشنوایان ایران، عنوان کرد: ناشنوایان در رتبه نخست آمار معلولیت قرار دارند، این یعنی کار صحیح و ریشهای صورت نگرفته، وزارت بهداشت اقدامات قابلتوجهی داشته اما کافی نیست.
وی، گفت: بهزیستی به وظیفه ذاتی خود عمل نمیکند، البته در سطح استانی همکاریهای خوبی دارند اما در شهرستانها هیچ ارتباطی ندارند و اصلاً برخی مدیران بهزیستی شهرستانها انجمن ناشنوایان را جدا از مجموعه خود میدانند که این طرز تفکر اشتباهی است.
اعتماد، بیان کرد: بارها گزارش وضعیت ناشنوایان استان و شهرستانهای مختلف را برای رئیسجمهور فرستادیم، ایشان نامه را به وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی ارجاع دادند، وزیر هم به سازمان بهزیستی؛ یعنی به خانه اول خود بازگشتیم.
عضو هیئتمدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران، اظهار داشت: در سالهای اخیر بهزیستی با اعمال محدودیتهایی بهصورت 5ساله، سمعک و باطری برای برخی از ناشنوایان که دانشجو، دانشآموز و یا شاغل بودند، اختصاص میداد اما در یک سال اخیر این محدودیتها افزایشیافته است.
وی، عنوان کرد: سمعکهای وارداتی اخیر جنسهای درجه چندم کشورهای مبدأ است که از دور خارجشدهاند، همچنین از کیفیت و طول عمر پایینی برخوردارند، عمدتاً یکسال بیشتر قابلاستفاده نیستند که استفاده از آن آسیبهایی به دنبال دارد.
اعتماد، افزود: متأسفانه سازمان بهزیستی برای کاشت حلزون تأکید و تسهیلات فراهم میکند درحالیکه این عمل سبب کاهش شدید هوش ناشنوایان میشود که ادامه این روند فاجعهای به دنبال دارد.
وی، بیان کرد: اخیراً محققان اعلام کردند که احتمال تأثیر مثبت کاشت حلزون بین 8تا 10درصد است و حتی این عمل برای کودکان زیر 3سال تجویز میشود و در سنین بالا تأثیر منفی میگذارد، وزارت بهداشت باید به موضوع ورود کند و جلوی این فاجعه را بگیرد.
عضو هیئتمدیره انجمن خانواده ناشنوایان ایران گفت: یکی از مشکلات مهم ناشنوایان در شهرهای استان خوزستان بحث تحصیل است، در برخی شهرها تنها تا مقطع ابتدایی و برخی تا مقطع راهنمایی، امکان تحصیل وجود دارد، عمده ناشنوایان ترک تحصیل میکنند درحالیکه افراد بسیار مستعدی هستند.
وی افزود: تاکنون آموزشوپرورش مدل جدیدی جایگزین مدل سنتی آموزش ناشنوایان نکرده است، ناشنوایان مانند سایر معلولان نیاز به رابط دارند با این تفاوت که رابط آنها باید به زبان اشاره واقف باشد.
اعتماد، اظهار داشت: بسیاری از ناشنوایان یا کمشنوایان استعداد افزایش شنوایی را دارند، برخی از افرادی که توسط گفتار درمانهای متخصص آموزش دیدند امروز تا حدودی شنوایی و گفتار خود را به دست آوردهاند، هزینههای گفتاردرمانی خیلی بالا است و بسیاری به دلیل نداشتن هزینه از درمان بازمیمانند.
وی عنوان کرد: بدون شک این ظرفیت وجود دارد که ارائه خدمات گفتاردرمانی برای ناشنوایان تحت پوشش بهزیستی رایگان شود و یا حتی میتوانند از ناشنوایان موفق بهعنوان مربی و گفتار درمان نیز استفاده کنند که پیگیری جدی دستگاه قانونگذاری و مجری را میطلبد.
انتهای پیام/