مهرداد فرهادیان در گفتوگو با خبرنگار تسنیم در اصفهان پیرامون تأثیر باز شدن مقطعی آب بر روی اکوسیستم رودخانه زایندهرود اظهار داشت: با توجه به اینکه آب منشأ حیات بوده، جاری شدن آب در بستر رودخانه زایندهرود قطعاً تأثیرات مثبتی بر روی اکوسیستم آن دارد اما امید داریم که با دائمی شدن آن حق آبه مورد نیاز زیستمحیطی رودخانه زایندهرود و تالاب گاوخونی نیز تأمین شود.
وی افزود: ما با جاری شدن مقطعی آب در بستر زایندهرود موافق نیستم زیرا باوجود تأثیراتی خوبی که این جاری شدن بر اکوسیستم رودخانه دارد، قطع شدن آب نیز اثرات مخربی بر آن میگذارد که برخی از این اثرات مخرب بهزودی جبران نمیشود.
رئیس پژوهشکده محیطزیست دانشگاه اصفهان گفت: به حقابه زیستمحیطی تالاب گاوخونی باید دقت کرد و بر اینکه حقابه تأمین شود، باید تأکید داشت، چراکه اگر به تالاب گاوخونی آبی نرسد یک کانونی برای گردوغبار که کموبیش مردم شرق اصفهان با آن دستوپنجه نرم میکنند، تبدیل میشود.
وی با بیان اینکه کارگروه احیای تالاب گاوخونی تشکیل شده است، گفت: در حال حاضر وضعیت تالاب گاوخونی خوب نیست و اختصاص آب زهکشی کشاورزان نیز پاسخگوی نیاز تالاب نیست و این آب زهکشی به دلیل غلطت آلایندهها و شوری بالا حتی برای تالاب مضر هم هست.
فرهادیان با اشاره به راهکارهای احیای تالاب گاوخونی بیان کرد: تأمین حقآبه زیستمحیطی حوضه زایندهرود و تالاب گاوخونی، مدیریت آب در بالادست رودخانه و اصلاح الگوی کشت از راهکارهای اصولی احیای زایندهرود و تالاب است.
وی افزود: میتواند این چالشها را از نزدیک درک و حس کرد و اگر از امروز فکری جدی برای زایندهرود نداشته باشیم دغدغه کانون گردوغبار در بسیاری از مناطق شرقی جدیتر میشود.
رئیس پژوهشکده محیطزیست دانشگاه اصفهان با بیان اینکه ما در حوزه احیای حوضه زایندهرود و تالاب گاوخونی خلع قانونی نداریم، تصریح کرد: وضعیت حوضه آبریز زایندهرود به مدیریت آب در این حوضه برمیگردد و کسی شک ندارد که باید این حوضه احیا شود اما این مهم نیازمند هماهنگیهای بین سازمان در بخش مدیریت منابع آب، صنعت و کشاورزی است که اگر این بخش تقویت شود میتوان امیدوار بود که بسیاری از مشکلات این حوزه برطرف شود.
انتهای پیام/