به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: دیدید در بمباران وقتی میگفتند: «توجه! توجه!» تمام این تهران سکوت میشد. این قدر سکوت بود که کیف میکردم. توجه خیلی خوب است. توجه به وجه الله «دین وجه الله الذی یتوجه الیه الاولیاء»(1). اول نماز هم میخوانیم: «انی وجهت وجهی للذی فطر السموات والارض»(2) یعنی به سوی خدا میخواهم توجه کنم. چقدر حواس آدم جمع می شود.
هر وقت با خدا خلوت میکنید این همان توجه است، چنان حق را میبینی که حس میکنی قوای ظاهری شما آرام شده است. درون آدم چقدر قشنگ است. چون باطن، قیامت و حساب و برزخ و بهشت است. همه اینها در باطن است. ظاهر آدم همان است که در دنیاست، ترس، وحشت، اضطراب، نان و آب.
اگر دستی به سریتیمی بکشی، آنها هم بر سر من و شما دست میکشند. ما هم یتیم هستیم. وقتی آدم پدرش را نبیند یتیم است. خوشا به حال یتیمهای آخرالزمان. تا امامشان را ندیدهاند یتیمند. وقتی به سلامتی آثار و عزّتش را دیدند پدردار میشوند. پدردار خیلی سربلند است.
1- مفاتیح الجنان، دعای ندبه.
2- سوره انعام، آیه 79.
کتاب طوبی محبت – ص 107
مجالس حاج محمد اسماعیل دولابی
انتهای پیام/