به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم، روایت های اقتصادی دکتر علی طیب نیا وزیر اقتصاد دولت یازدهم در گفتوگو با ویژهنامه نوروزی روزنامه اعتماد منتشر می شود.
شما به همراه سه تن دیگر از اعضای هیات دولت امسال نامه ای را برای رییس جمهور نوشتید که موج گسترده ای از انتقادات را برانگیخت.برخی از منتقدان معتقد هستند این نامه با اطلاع آقای روحانی به نگارش در آمده است.ماجرای نگارش این نامه را توضیح دهید؟ضمن اینکه با توجه به تاکید شما درباره انسجام تیم اقتصادی، اتفاقا منتقدان معتقد هستند اختلافات عمیقی بین اعضای کابینه یازدهم وجود دارد؟
اول اینکه وجود تفاوت و اختلاف نظر طبیعی و در عین حال بسیار مفید است.اگر اختلاف نظر وجود نداشته باشد، هیچ گونه پیشرفتی بدست نمی آید.این بحث و اختلاف ها طبیعی است و زمینه رابرای تبیین صحیح و کامل موضوعات فراهم می کند و در پرتو نظرات متفاوتی که مطرح می شود می توان به مجموعه ای از سیاست های سنجیده و درست رسید.بین اعضای تیم اقتصادی دولت مثل هر دو فرد دیگر اختلاف نظر هست.محال است شما دو اقتصاددان حتی اقتصاد دانانی که به یک مکتب فکری و حزب واحد تعلق دارند پیدا کنید که در همه موارد اشتراک نظر داشته باشند.این اختلاف عقیده تنها منحصر به اقتصاددانان هم نیست.بسیار ملاحظه شده بین مراجع تقلید هم نظرات مختلفی وجود دارد این اختلاف نظر هاست که زمینه را برای جوشش فکری فراهم می کند.در تیم اقتصادی دولت هم اختلاف نظر وجود دارد .اما تا امروز توانستیم در موضوعات مختلف گفت و گو کرده و به جمع بندی برسیم.من به عنوان فردی که دولت های مختلفی را تجربه کرده ام به قطعیت می توانم بگویم که در این دولت اختلاف نظر ها در حداقل ممکن است و در همه موضوعات توانستیم به جمع بندی و تفاهم برسیم.دلیل آن هم ممکن است سابقه همکاری اکثر اعضای اقتصادی در گذشته و اتفاق نظر در اصول و مبانی باشد.عده ای از روز اول سعی می کردند اختلاف در تیم اقتصادی دولت را القا کنند.اما این تلاش ها تا به امروز نتیجه ای نداشته است.در خصوص نامه مورد اشاره نیز گمان می کنم هیاهوی بی جای رسانه ای راه افتاد.ما نامه های زیادی به رییس جمهور می نویسیم و بسیاری از نامه های به نگارش در آمده نیز انتقادی است.کاری که آقای رییس جمهور می کنند آن است که این نامه ها را به ستاد اقتصادی دولت ارجاع می دهند.این نامه ها در ابتدا در کمیته تخصصی بررسی می شود و نهایتا در ستاد اقتصادی دولت مطرح و تصمیم گیری می شود.آن نامه زمانی که نوشته شد که مسائل بازار سرمایه از حساسیت ویژه ای برخوردار بود.برخی تصمیمات اتخاذ شد که روی بازار سرمایه تاثیر گذاشت.ما فکر می کردیم روی این مسائل باید تصمیم گیری فوری صورت گیرد.نخستین نامه ای هم نبود که تنظیم می شد.حتی نخستین نامه دسته جمعی هم نبود و آخرین نامه هم نخواهد بود.مگر می توان حق و امکان نوشتن نامه به رییس جمهور و بالعکس را از وزرا سلب کرد؟ طبیعی است که باید ارتباط وجود داشته باشد.وقتی موضوعاتی شفاهی مطرح می شود رییس جمهور مکتوب این موضوعات را برای ارجاع به کارشناسان مطالبه می کند و من خوشحال هستم که اکثر مسائل مربوط به نامه امروز رسیدگی شده است.خوشبختانه تصمیمات خوبی برای حق انتفاع پروانه بهره برداری معادن گرفته شد و امروز این موضوع به عنوان مشکل بازار سرمایه مطرح نیست.بحث خوراک پتروشیمی ها نیز تعیین تکلیف شد.با پیگیری هایی که انجام شد و دستوراتی که رییس جمهور دادند اقداماتی انجام شد که روند قیمت را برای آینده روشن می کند و می تواند اعتمادی به بازار سرمایه بدهد.نرخ سود سپرده و تسهیلات نیز در دو مرحله کاهش یافته و در آینده هم ادامه خواهد داشت.
چرا این نامه از سوی وزیر دفاع امضا شد؟
بحث اینکه چه تعداد افراد این نامه را امضا کردند مطرح نبود. گله آقای رییس جمهور این بود که چرا راهکار ها همراه نامه ارایه نشده است.من از همکاران خودم در وزارتخانه خواسته بودم پیشنهادات را به همراه نامه ارایه دهند.وقتی نامه آماده شد نخستین اعتراض را خود من داشتم.اما بنابر مصالحی تصمیم بر این شد که اصل نامه را سریع تر ارسال کنیم و راه حل ها و پیشنهادات را با یک وقفه زمانی ارایه دهیم.
شما اشاره کردید به اینکه از این دست نامه ها به صورت مستمر تنظیم و ارایه می شود.چرا فقط این نامه در رسانه ها منتشر شد؟
این اشتباهی بود که در وزارتخانه ما انجام شد.معمولا فردی که متن نامه ای را آماده می کند محرمانه بودن آن را نیز تعیین می کند.منشا اولیه این نامه از بازار سرمایه بود و دکتر فطانت این نامه را تهیه کردند.در آنجا طبقه بندی محرمانه انجام نشده لذا این نامه از یکی از دستگاه ها که مطلع نیستیم کدام بود انتشار پیدا کرد.به هرحال می توانست برخورد با این نامه ساده و عادی باشد اما متاسفانه تبلیغات زیادی روی آن صورت گرفت.
آقای روحانی از این انتشار ناراحت نشدند؟
وقتی نامه منتشر شد همه اعضای کابینه متاسف شدند .اول اینکه نامه بدون پیشنهاد منتشر شد دوم آنکه باید طبقه بندی محرمانه می خورد و نشر پیدا نمی کرد چرا که در شرایطی که ما در حال مذاکره بودیم و باید پشت جبهه را محکم نگه می داشتیم عده ای بر اساس منافع حزبی، سیاسی و بدون توجه به موقعیتی که در آن قرار گرفتیم سعی کردند از این نامه استفاده های سیاسی داشته باشند.
انتهای پیام/