به گزارش خبرگزاری تسنیم، این سوره در مکه و در شرایط فشار کفار بر مسلمانان نازل شده است. غرض کلی آن بیان وعده قطعی خدا به یاری دین و مومنین است. در این زمینه آیه 47 میخوانیم:
(و در حقیقت، پیش از تو نیز رسولانی را به سوی قومشان فرستادیم، پس دلایل آشکار برایشان آوردند و از کسانی که مرتکب جرم شدند انتقام گرفتیم و یاری مومنان حقی است که بر عهده ماست)
این آیه بشارتی است بر پیامبر اکرم(ص) و مومنان در هر عصر و زمان و هشداری است برای کفاری که در مقابل مومنین صفآرایی میکنند. در این آیه خداوند تعهد کرده و وعده داده است که در دنیا و آخرت مومنین را یاری کند.
یکی از مددها و کمکهای الهی این است که از مجرمین و کسانی که در مقابل انبیا ایستادند و با مومنین مقابله کردند، انتقام بگیرد. این سنت الهی در عصر حاضر و تا زمانها و عصرهای آینده و تا پایان این دنیا همچنان برقرار و جاری خواهد بود.
در پایان سوره و در آخرین آیه باز هم بر فرارسیدن این وعده؛ یعنی یاری مومنین، تاکید میکند و میفرماید:
(پایداری کن که وعده خدا حق است و کسانی که یقین ندارند، تو را در کارت سست نسازند.)
آغاز سوره خبری غیبی مربوط به سالهای بعد داده است. خبر این است که: لشگریان روم که از ارتش ایرانیان شکست خوردهاند طی چند سال آینده بر امپراطوری ایران پیروز خواهند شد.
روم و ایران در آن زمان دو امپراطوری بزرگ و دو ابر قدرت بودند. در ایام نزول این سوره، جنگی بین روم و ایران در سرزمینی میان شام و حجاز (سوریه و عربستان فعلی) در گرفت که ابر قدرت روم در این جنگ از ایران شکست خورد. قرآن خبر میدهد که رومیان ظرف چند سال آینده پیروز خواهند شد و بر امپراطوری ایران غلبه خواهند کرد.
در آیه هفتم و هشتم درباره انسانهای غافل چنین میفرماید:
(]آن انسانهای نادان، تنها[ ظاهری از زندگی دنیا را میشناسند و آنان از آخرت غافلند. آیا با خود نیندیشیدند که خداوند، آسمانها و زمین و آنچه را که در میان آنهاست، جز به حق و سرآمدی معین نیافریده است، و بیگمان بسیاری از مردم دیدار پروردگارشان را منکرند.)
کتاب گلستان سورهها – ص 166
محمد حسین جعفری
انتهای پیام/