به گزارش گروه "رسانههای دیگر" خبرگزاری تسنیم،شعیب میثمى گوید از امام صادق (ع) شنیدم می فرمود:
که چون حسین بن على (ع) متولد شد خدا جبرئیل را با هزار فرشته دستور داد فرود آیند و رسول خدا (ص) را از طرف او تهنیت گویند، جبرئیل فرود شد و به جزیره اى در دریا گذشت که فرشته اى به نام فطرس از حاملان عرش که خدایش پرشکسته بود و در آن جزیره انداخته بود مکان داشت و هفتصد سال در آنجا خدا را عبادت کرده بود تا تولد حسین بن على (ع)، آن فرشته به جبرئیل گفت :کجا میروى؟
گفت: خدا به محمد (ص) نعمتى داده و مى روم از از طرف خدا و خود مبارک باد گویم.
گفت: مرا با خود ببر شاید محمد برایم دعا کند .
او را با خود برد و چون از تهنیت پرداخت گزارش او را به عرض رساند، پیغمبر به آن فرشته فرمود: خود را به این مولود بمال و به مقام خود برگرد.
گوید فطرس بال خود را به حسین مالید و بالا رفت و گفت :یا رسول اللَّه ولى امت تو محققا او را خواهند کشت و بر من عوضى دارد که هر کس زیارتش کند به او برسانم و هر کس درودش دهد به او برسانم و هر کس طلب رحمت برایش کند به او برسانم و اوج گرفت.
منبع: الأمالی (للصدوق) / ترجمه کمره اى، متن، ص137و138.
انتهای پیام/