به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, خصوصی سازی یک برنامه وسیعتر اصلاح اقتصادی و اجتماعی است و مزایای خصوصی سازی هنگامی مشخص میشود که اقتصاد کشور یک اقتصاد رقابتی و بازار مستقل و پویا باشد.
دولت با ایجاد قوانین و رویههای مناسب بهسمت جلوگیری از فساد و بیعدالتی، بهسوی کاهش هزینهها و افزایش کیفیت بستر سازی کند و ایجاد دستگاه نظارتی در امر خصوصی سازی در جلوگیری از تبانی از دیگر وظایف نظارتی دولت است.
خصوصی سازی و واگذاری شرکتهایی که تحت مالکیت دولت قرار دارند به سرمایه گذاران بخش خصوصی در برهههای مختلف زمانی اقتصاد ایران از مسائل مهم و دارای اهمیت بوده است، این فرآیند اولین بار در برنامه توسعه اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی مورد توجه قرار گرفت که اهداف این طرح، کاهش حجم تصدیگری دولت در فعالیتهای اقتصادی، ایجاد تعادل و استفاده از سرمایههای بخش خصوصی در اقتصاد کشور بود.
عرفان معماریان ــ عضو هیئت علمی گروه مدیریت دانشگاه آزاد اسلامی معتقد است که خصوصی سازی این انگیزه را ایجاد میکند که یک محصول تغذیهای از زمانی که بهصورت بذر وجود دارد تا تولید محصول نهایی بهخاطر حس رقابت و بقا بهشرط سود بیشتر سالم و جذب مشتری بیشتر را بهعنوان مزیت رقابتی به حساب آورد.
استفاده از کود ارگانیک، نیروی کارآزموده، تهیه بذر علمی تا تهیه محصول طبیعی و سالم بهعنوان یک مزیت رقابتی به حساب آمده در بخش خصوصی میتواند پایهریز نهادینه کردن سالمسازی مساوی با سود بیشتر باشد.
ارزیابی تأثیرات خصوصی سازی با استفاده از اندازه گیری شاخصهای بورس در سالهای دهه 70 در بحث تعدیل اقتصادی و مقایسه آنها با قوانین اصل 44 قانون اساسی و خروجیهای شاخصهای حاصل از خصوصی سازی مبتنی بر اصل 44 و تأثیر روند سیاستها بر پیشرفت و تراز تجاری محصولات غذایی و بهتبع آن اقتصاد کشور از مهمترین مباحث است.
فرهنگ در کشور نهادینه نمیشود مگر از درون جامعه و فرهنگ سازی از محیط اجتماعی آغاز شود, لذا در ایران با توجه به اقتصاد دولتی معمولاً بخش فرهنگ به دولت اختصاص یافته بود که با توجه به مسائل اقتصادی پیشآمده و خصوصی سازی سازمانهای بزرگ میتوان چشم امید به فرهنگ سازی از انواع اقتصاد خصوصی داشت.
خدمت بخش لاینفک اقتصاد ــ بخش خصوصی است و بهوضوح این موضوع را درک کرده است که خدمت به مشتری در هر شرایطی شریان زندگی و شرط بقاست.
انتهای پیام/*