به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، رسانه ملی که با روی کار آمدن محمد سرافراز در قامت سکاندار اصلی رسانه ملی در یکسال و اندی سال گذشته چالش ها و بحران های زیادی را پشت سر گذاشت، در این سازمان عریض و طویل شاهد حجم سنگین حاشیهها و تنشهایی که به واسطه این بحران ها چه در سطح داخلی سازمان و چه در اعتبار و موقعیت بیرونی رسانه ملی با نهادهای دیگر و البته مخاطبانش داشت موجب شده بود تا رسانه ملی در فرایند کاری و عملکرد خود با دست اندازیها و موانع مختلفی روبرو شود.
این بدین معنی نیست که همه این معضلات و چالش ها برآمده از ضعفها و کاستیهای خود سازمان صداوسیما بود که بسیاری از این مشکلات به شیطنتهای رسانههای منتقد و برخی شانتاژهای خبری و بحران آفرینی های جهت دارانه نیز برمی گشت اما نتیجه کار تقریبا یکی بود.
به عبارت دیگر فرقی نداشت که چالش ها و بحران های به وجود آمده به حق بود یا باطل یا مثلا سهم عملکرد و مدیریت سازمان در آن چقدر بود مساله بر سر این است که حجم و عمق و گستردگی آنها به حدی بود که روند و راندمان مدیریت رسانه را در سازمان صدا و سیما با کندی و تنش مواجه می کرد. البته ناهخوانی های داخلی و اختلاف سلیقه مدیران و معاونان را نباید در به وجود آمدن این وضعیت دست کم گرفت. شاید این رسانه به نوعی تنش زدایی نیاز دارد تا بتواند مناسبات و مراودات خود را باسایر نهادها و مردم بهبود ببخشد.
ضرورت و اهمیت انتصاب علی عسگری را باید در این بستر و اوضاع و شرایط، درک و تبیین کرد. به این معنا که با حضور علی عسگری در راس رسانه ملی، امید زیادی هم در بین منتقدان این رسانه و هم در بین موافقان ایجاد شده که این انتصاب می تواند در راستای سامان دهی بهتر سازمان صداوسیما موثر باشد و یک پیام و پیامد مهم داشته باشد: پایان تنش ها در رسانه ملی.
تنش هایی که آرامش و طمانیه لازم برای انجام وظایف و رسالت مهم رسانه ملی را با خلل مواجه کرده بود. این حس که رسانه ملی در آینده با رویکرد مدیریت استراتژیک پیش خواهد رفت و انسجام و هماهنگی یکدست تری در سطوح مختلف و متنوع این دستگاه بزرگ فرهنگی ایجاد خواهد شد. قطعا این حس امیدواری بر پایان تنش ها در رسانه ملی و آغاز فصلی تازه بی ارتباط با سوابق و کارنامه علی عسکری در گذشته نخواهد بود.
انتهای پیام/