به گزارش خبرگزاری تسنیم، حاج حسین اللهکرم میگوید: ابراهیم همه حریفان را یکی پس از دیگری شکست داد، به نیمهنهایی رسید. آن سال ابراهیم خیلی خوب تمرین کرده بود، اکثر حریفها را با اقتدار شکست داد.
اگر این مسابقه را میزد حتماً در فینال قهرمان میشد، اما در نیمهنهایی خیلی بد کشتی گرفت!! بالاخره با یک امتیاز بازی را واگذار کرد!!
آن سال ابراهیم مقام سوم را کسب کرد، اما سالها بعد، همان پسری را که حریف نیمهنهایی ابراهیم بود، دیدم، آمده بود به ابراهیم سر بزند.
آن آقا از خاطرات خودش با ابراهیم میگفت تا رسید به مسابقه نیمهنهایی که ناگهان ابراهیم بحث را عوض کرد و نگذاشت که او ماجرا را
تعریف کند. روز بعد همان آقا را دیدم، گفتم: "اگه میشه قضیه کشتی خودتان را تعریف کنید". او هم نگاهی به من کرد و نفس عمیقی کشید و گفت:
آن سال من در نیمهنهایی حریف ابراهیم شدم، اما یکی از پاهایم شدیداً آسیب دیده بود. به ابراهیم که تا آن موقع نمیشناختمش گفتم: رفیق، این پای من آسیب دیده است، هوای ما را داشته باش. ابراهیم هم گفت: باشه داداش، چشم.
بازیهای او را دیده بودم، توی کشتی استاد بود. با اینکه شگرد ابراهیم فنهایی بود که روی پا میزد، اما اصلاً به پای من نزدیک نشد، ولی من با کمال نامردی یه خاک ازش گرفتم و خوشحال ازین پیروزی به فینال رفتم.
البته ابراهیم از قصد کاری کرد که من برنده بشوم و از باخت خودش هم اصلاً ناراحت نبود، چون قهرمانی برای او تعریف دیگری داشت... اما در مسابقه فینال با اینکه از قبل به حریفم که دوست و بچهمحل هم بودیم گفته بودم که پایم آسیب دیده است، دقیقاً با اولین حرکت همان پای آسیبدیده من را گرفت.
آه از نهادم بلند شد و بالاخره هم ضربه فنی شدم. از آن روز تا حالا با ابراهیم رفیقم و چیزهای عجیبی از او دیدهام. صحبتهایش که تمام شد خداحافظی کرد و رفت و من در تمام راه به حرفهای او فکر میکردم. یادم افتاد در مقر سپاه گیلانغرب روی یکی از دیوارها برای هرکدام از رزمندهها جملهای نوشته بود.
در مورد ابراهیم نوشته بودند: ابراهیم هادی رزمندهای با خصائص پوریای ولی.
کتاب سلام بر ابراهیم ــ ص34
زندگینامه و خاطرات پهلوان بیمزار شهید ابراهیم هادی
انتهای پیام/*