به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،حدود 40 سال پیش دریکی از آزمایشگاه های دانشگاه کالیفرنیا در لس آنجلس، برای اولین بار پدیده ای به نام اینترنت پا به جهان بشریت نهاد و حالا امروز در کل این سیاره خاکی فرا گیر شده و بخش عظیمی از زندگی روزانه بیش از 1.5 میلیارد نفر را به خود اختصاص داد. اما شاید حقایقی جالب در رابطه با این پدیده وجود داشته باشد که در ادامه به آن ها خواهیم پرداخت.
1. کنترل اینترنت به دست کیست؟
رسما گفته می شود که اینترنت در کنترل هیچ کس نیست ولی این پاسخ تا حدودی صحت دارد. اگر تمام ملت ها به تساوی آنلاین باشند، ایالت متحده در این تساوی از بقیه پیشی گرفته است.
این امر موضوع ساده ای نیست که بتوان آن را به سادگی توضیح داد. اینترنت شامل تعدادی پروتکل می شود که از طریق آن ها با یکدیگر ارتباط برقرار می کنند واکثر سرورها و کابل های اینترنتی به صورت خصوصی مورد استفاده قرار می گیرند. هرچند، شرکت بین المللی ICANN بیشترین کنترل و قدرت را در دست دارد.
ICANN یک سازمان بین المللی غیرتجاری که مسئولیت ایجاد استانداردهای اینترنتی را برعهده دارد. بدون وجود استاندارد و سیستمى مشخص براى اینترنت , امروزه باید با تداخل نام هاى مختلفى در این جهان پهناور روبه رو می بودیم , اما اینک چنین مشکلى على رغم گوناگونى کاربران و تعدد مکان هاى اتصال به آن وجود ندارد. ICANN مسئولیت مدیریت عناصر فنى در این فعل و انفعال را بر عهده دارد تا کاربران در سراسر جهان بتوانند آدرس هاى متعبر را در این شبکه پیدا کنند. مسایل دیگرى چون کنترل محتواى اینترنتى , وضع قوانین براى تجارت روى شبکه , نامه هاى ناخواسته و محافظت از اطلاعات خارج از وظایف تکنیکى ICANN است.
به خاطر آنکه این شرکت در ایالات متحده قرار دارد این سرویس ها تمامى تحت قراردادهاى دولت ایالات متحده و همچنین مسوول شماره ها و نام هاى اینترنتى این کشور (IANA) قرار دارد . کلیه گزارش های این شرکت به وزارت بازرگانی دولت آمریکا اعلام می گردد و سپس به صورت گسترده توسط دولت ایالت متحده رصد می شوند.
یکی از مدیران شرکت ICANN می گوید: " قدرت نفوذ ایالت متحده آمریکا بر هر آنچه که در شبکه اینترنت می گذرد، بیشتر است. نقش این دولت با بقیه دولت های جهان فرق می کند و این تبدیل به یک نگرانی در سراسر جهان شده است"
2. آیا اینترنت می تواند خود-آگاهی داشته باشد؟
صراحتا پاسخ مثبت است. از دید مهندسی، شباهت های کمی زیادی بین مغز انسان و شبکه پیچیده نود های اینترنتی وجود دارد؛ هردو می توانند اطلاعات را تحلیل، پردازش و انتقال دهند. رئیس مرکز تحقیقات هوش مصنوعی، بن جئورتزل، می گوید: " جریان اینترنتی تا حد زیادی شبیه به مغز عمل می کند و می توان ادعا کرد که تا حدی هم هوشیار است." البته هوشیاری و آگاهی سیستم کامپیوتری در حد انسان نیست. به گفته محققان هوش مصنوعی در دانشگاه فری، ایجاد آگاهی و هوشیاری در سیستم های شبکه امری است که باید با دقت بسیار بالا انجام شود و نمی توان به یکباره وارد مرحله تازه ای شد. با افزایش دقت و ایجاد کنترل خود آگاه بر روی شبکه، خود آگاهی اینترنت به جایی خواهد رسید که می تواند دائما عملکرد و ساختار خود را بهبود بخشد و حفره هایی که در دانش اش وجود دارد، به صورت خود آگاه پر و جبران کند.
3. وسعت اینترنت چقدر است؟
یکی از دانشمندان قرن 18، جان پلی فر، در رابطه با تاریخ طویل زمین گفت: " با نگاه کردن به پرتگاه زمان، سر انسان گیج می رود." اگر پلی فر می توانست عمق اینترنت را درک کند، احتمالا یک بار دیگر سرش گیج می رفت. در سال 2005، گوگل تخمین زد که در اینترنت حدود 5 میلیون ترابایت اطلاعات وجود دارد که سهم هر 4.5 میلیارد گردش زمین به دور خورشید، بیشتر از 1 گیگابایت است.
در وسعت گسترده اینترنت هیچ شکی نیست، حتی در سال 2008، وب سایت Cuil.com بزرگترین موتور جستجو اعلام شد که دارای یک ترلیون صفحه منحصر به فرد بود ولی در واقع میزان اطلاعات موجود از اینترنت صدها برابر آن چیزی است که گوگل و Cuil اعلام کرده اند.
4. آیا تنها یک اینترنت وجود دارد؟
اینترنت مجموعه ای متشکل از کامپیوترهایی است که به صورت ناهمگون به یکدیگر متصل شده اند و بسیاری از آن ها در شبکه های بزرگ، توسط دانشگاه ها، ادارات و غیره اداره می شوند. این شبکه شبکه ها شامل واحدهای زبان های ارتباطی است که آن را به عنوان پروتکل کنترل انتقال (TCP) و پروتکل اینترنت (IP) می شناسند.
تعداد اندکی شبکه های بزرگ وجود نیز وجود دارد که از پروتکل های مختلف استفاده می کنند و کاملا از اینترنت جدا هستند که به آن ها fidoNet می گویند که سیستم های اعلانات را با شبکه تلفن جهانی و نیز تعداد زیادی شبکه ارتشی متصل می کند.
درحالی که یک زبان کامپیوتری واحد می تواند کلید موفقیت شگفت انگیزی در بحث اینترنت باشد، چند زبانه شدن آن می تواند منجر به شکسته شدن واحد بودن آن و ایجاد چندین اینترنت محلی جداگانه شود. در سال 2007، شرکت ICANN با فشارهای چین و روسیه اجازه استفاده از کارکترهای غیرلاتینی را در آدرس های آنلاین صادر کرد. این حرکت باعث شد که میلیاردها چینی و روسی راحت تر از اینترنت استفاده کرده و وارد تجارت های آنلاین شوند و این آغازی برای پایان یافتن واحد بودن اینترنت بود.
5. آیا می توان اینترنت را خاموش کرد؟
مسلما پاسخ این سوال خیر است. اکثر زیرساخت های اینترنتی مثل سرورها، کابل کشی، ماهواره ها و اپراتورهای اینترنت در تحت سلطه بخش های خصوصی است. شاید دولت ها بتوانند اپراتورها را در ارائه خدمات منع کنند ولی مردم می توانند از طریق اتصالات ماهواره ای، اطلاعات مورد نظرشان را دریافت کنند چرا که ارتباطات ماهواره ای توسط شرکت هایی ارائه می شوند که تحت سیطره دولت ها نیستند. شاید یک دولت بتواند مدتی اینترنت را در سطح کشور قطع کند ولی کنترل این خاموشی فراتر از مرزها غیرقابل تصور است.
6. آیا اینترنت می تواند باعث آلودگی آب و هوا شود؟
ارسال یک ایمیل به آن سوی آب های اقیانوس آرام هیچ سوختی مصرف نمی کند ولی نمی تواند بدون ایجاد آلودگی های آب و هوایی باشد. تخمین زده اند که هرسال 152 میلیارد کیلو وات بر ساعت کربن نیاز است تا انرژی لازم برای مراکز دیتا تامین شود. کامپیوترها و لوازم جانبی برای مصرف اینترنت حدود 2 درصد از کل گاز کربن دی اکسید تولید شده در زمین را به خود اختصاص داده است. به عبارتی هر 1000 جستجوی اینترنتی به همان اندازه گاز دی اکسید کربن تولید می کند که یک ماشین اروپایی یک کیلومتر مسیر را می پیماید. خبر بدتر اینکه ترافیک اینترنتی هرسال 50 درصد افزوده می شود. گفته می شود که تا سال 2020 گاز کربن دی اکسید تولید شده توسط کامپیوترها تا 280 درصد افزایش می یابد و به رقم 1.4 گیگاتن خواهد رسید.
منبع:باشگاه خبرنگاران
انتهای پیام /