خبرگزاری تسنیم: محراب محمدزاده
1. اتاق های کوچک و محقر انگار اتمسفری دارند عجیب! خیلی از اتفاقات خوشایند که بعدها سر و صدا کرده اند از همین اتاق های کوچک شروع شده اند، مثلا خیلی از انقلابیون در اتاق های کوچک جلسه می گذاشتند و یا در دوران دفاع مقدس در سنگرهای کوچک نقشه های بزرگی در می آمد و همین طور به فراخور موضوعات مختلف، اما یکی چیز در تمام اقدامات یکسان بود و ان اتاق کوچک است، انگار واقعا هرچه وارد مکان های عریض و طویل تر شویم کاراییمان کاهش پیدا می کند.
2. سال گذشته د اواسط تابستان بود که به درخواست یک دوست به جلسه ای در یک اتاق کوچک و محقر دعوت شدم، جلسه ای که قرار بود برای انجام یک اقدام برآمده از دل تصمیمی گرفته شود. تصمیمی که در ابتدای امر هیچ حرفی از حمایت نهاده ها نبود و فقط انجام عمل مهم بود و بیشتر یاد این حرف افتادیم که گاهی باید قائل به انجام وظیفه بود نه نتیجه و البته وقتی یک انجام وظیفه با تکیه بر آرمان ها درست صورت گیرد نتیجه هم حاصل خوب است.
امیرحسین شفیعی و روح الله زندی فر دو تن دیگر در آن اتاق بودند که با شور و حال وصف ناشدنی به انجام کاری برای شهدای غواص فکر می کردند. در آن لحظه حتی نمی دانستند که قرار است چه اتفاقی بیفتد و حتی تا روزهای نزدیک به اجرای نمایش اسم کار نیز نمی دانستند باید از میان همه گزینه ها چه بگذارند، اما در نهایت دل به دریا زدند و نام کار را دریادلان گذاشتند. به هر حال دریادلانی ها با تمام سختی ها و هزینه های شخصی نمایش خود را برای مردم اجرا کردند، گیرم که مسئولی در میانه راه به آن ها گفت کمکتان هم می کنم و یا در جلسه های مدیریتی، مدیران مختلفی دریادلان را به نام خود تمام کردند، اما مهم آن اتاق کوچک بود.
3. روز گذشته مطلبی در خبرگزاری تسنیم با این تیتر «وقتی از بی بی سی حرف می زنیم، دقیقا از چه حرف می زنیم؟» منتشر شد. اخیرا بی بی سی و رسانه های زنجیزه ای معاند نظام در خارج از کشور با همراهی فضای مجازی هجمه ای ساده لوحانه بر نمایش دریادلان وراد کرده اند تا شاید بتوانند از بازخوردهای مردمی و جریانی که این بار توسط یک نمایش در میان مردم ایجاد شده است جلوگیری کنند اتفاقی که ترفند های خاص خودش را دارد اما ناکام ماند.
4. علی براتی و تیم همیشه فعالش در نمایش دریادلان تمام پتانسیل خود را به کار گرفته اند تا ضمن اینکه قدرت حرکات نمایشی در بیان مفاهیم و ارتباط با مخاطبان مردمی را بار دیگر به رخ بکشند، ادای دینی هم به شهدای غواص کنند که عاشقانه برای آن ها هر شب تن به آب می زنند و صحنه هایی اشک بار برای مردم خلق می کنند، از فردی که در کنار حوض ایستاده بود و آرام گریه می کرد پرسیدم چه چیز نمایش اینطور تو را منغلب کرده و او پاسخ داد: «انگار تصویری که تاکنون شنیده ام برایم زنده شده است.» فرد دیگری که در آن نزدیکی بود گفت:«احساس در قفس بودن دارم، چون از طرفی حس شهدا در آن لحظه برایم سخت و از طرف دیگر گویی الان در آنجا حاضر هستم و نمی توانم کاری کنم.»
5. نمایش «دریادلان» بیش از یک هفته است که در حوض بزرگ پارک دانشجو اجرا می شود و قرار است تا چهارم تیر ماه نیز میزبان مردم باشد، مردمی که عاشقانه نمایش را می بینند و اشک می ریزند. «دریادلان» بی تعارف با مردم سخن می گوید، سخنی از جنس خودشان، جنسی که شاید بسیاری از مدیران به واسطه میزها و اتاق های عریض و طویلشان آن را فراموش کرده اند و آنان را در کنار مردم برای تماشای یک نمایش مردمی هم نمی توانیم ببینیم، اما برای آنان که تاکنون مجال تماشای «دریادلان» را نداشته اند آدرس می نویسم: تهران، خیابان انقلاب، چهارراه ولیعصر (عج)، جنب تئاتر شهر، حوض بزرگ پارک دانشجو، نمایش مردمی «دریادلان».
انتهای پیام/