به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, محمد دریایی درباره شکر اظهار داشت: در حالی که اغلب مردم فکر میکنند که شکر یک ماده تحرکزا است و بهخصوص در اطفال ایجاد فعالیت مفرط میکند، اما بهطور کلی تقریباً عکس آن است.
بهگفته وی شکر یکی از آرامبخشها است و در مورد اغلب سیستمهای اعصاب آثار آرام کننده دارد، شخص را آرام میکند، تمرکز را افزایش میدهد و انسان را خوابآلود میکند و در اغلب زخمها نظیر عسل التیامبخش است.
نقش شکر در مغز انسان
این متخصص علوم زیستی و متخصص طب گیاهی افزود: در افسانهها و باورهای کهن که خوردن شکر موجب میشود انرژی بیشتری ایجاد شود ولی طبق صدها تجربه علمی که در ام.آی.تی. انجام شده، نشان داده میشود که مقدار قند در خون هیچ رابطهای با سرحال بودن و یا انرژی شخص ندارد.
دریایی بیان داشت: قدرت تفکر و تمرکز شخص هیچ مربوط به مقدار قند خون نیست بلکه مربوط به چگونگی شیمی مغز است. خوردن قند یا غذاهای قندی و شیرین باعث ایجاد تغییرات فیزیولوژیکی و تغییراتی در شیمی مغز میشود که در نتیجه آرامش ایجاد میشود، نه اینکه انرژیزا باشد.
وی اضافه کرد: خوردن شکر و سایر انواع هیدراتهای کربن، ورود انسولین به خون را تحریک و تشدید میکند و نسبت تریپتوفان را افزایش میدهد. تریپتوفان بهسرعت به داخل مغز راه یافته و در آنجا سروتونین تولید میکنند و سروتونین یک ماده نوروترانس میتر است که بهعنوان ماده شیمیایی آرامبخش شناخته شده است.
این متخصص علوم زیستی و متخصص طب گیاهی عنوان کرد: عدهای معتقد هستند که اصولاً از بدو تولد ساختمان بدن و مغز آنها طوری است که معتقد هستند شکر و سایر انواع هیدراتهای کربن برای آنها خوابآور نیست ولی باعث تمرکز بیشتر و هوشیاری بیشتر میشود، این قبیل اشخاص که به مشتاقان شکر و شیرینی معروف هستند هر وقت احساس میل شدید به خوردن شکر یا شیرینی میکنند, قبل از دسترسی به آن حالت، احساس سُستی و کمی انرژی و ناراحتی میکنند و پس از خوردن شیرینی یا شکر، حالشان به جا آمده و کمتر احساس ناراحتی میکنند و بیشتر میتوانند تمرکز داشته و احساس آرامش بیشتری میکنند.
دریایی خاطرنشان کرد: بهعلاوه هر زمان که دارویی برای افزایش سروتونین مغز به این قبیل اشخاص داده میشود، میل شدید آنها به شکر کاسته میشود و به این ترتیب معلوم میشود که بهدلایل خاص نامعلومی در شیمی مغز آنها کمبودهایی وجود دارد.
انتهای پیام/*