ممنوعیت ذکر خواص درمانی محصولات خوراکی ـ بهداشتی در تبلیغات/ استانداردهای سری ۹۰۰۰ نشان کیفیت محصول نیسـت

به گزارش خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ تبلیغات رنگارنگ و جورواجور سطح شهر و رسانه‌های دیداری و شنیداری، نگاه و تمرکز هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند؛ تبلیغات پر زرق و برقی که در تلویزیون و محیط پیرامونی ما در قالب بیلبوردهای بزرگ، تابلوها، بنرها، سردر فروشگاهها و ... به‌صورت اغوا‌کننده‌ای، تمام ذهن و روح مخاطبان خود را تسخیر می‌کنند.

صرفاً با تاملی کوتاه و ساده درباره تبلیغات در اشکال و شیوه‌های مختلف آن، این حقیقت آشکار می‌شود که این تبلیغات، روزانه هزاران هزار تصویر در ذهن و جان ما ایجاد می‌کنند و خود به خود، ما را به سمت خرید و مصرف این کالاها و محصولات مختلف سوق می‌دهند و البته اثرات و تبعات مختلف عمیق فرهنگی و اجتماعی نیز به همراه دارند.

اما ‌آیا تا به حال به این موضوع فکر کرده‌ایم که نیاز واقعی ما به این محصولات چقدر است و به عبارتی دیگر تا چه میزان، ما به این محصولات «نیاز واقعی» داریم و آیا در بسیاری از مواقع، این احساسِ نیاز به خرید فلان محصول، صرفاً به واسطه حجم گسترده و روزانه تبلیغات رنگین از طریق رسانه‌های مختلف و محیط‌های پیرامونی در ما ایجاد نشده است؟!

از سوی دیگر «محتوای تبلیغاتی» که روزانه به اشکال مختلف انجام می‌شود، تا چه اندازه واقعی و درست است و تا چه میزان می‌توان اطلاعات ارائه شده در تبلیغات کالاها را مبنای خرید آن قرار داد؟ به نظر می‌رسد حتی اگر تا حدی، احتمال بدهیم که محتوای برخی از این تبلیغات خلاف واقع باشند، بررسی صحت و سقم این تبلیغات، ضروری به نظر می‌رسد و نیازمند ساز و کار قانونی خاصی خواهد بود.

اگر عدّه‌ای بخواهند به قصد سودجویی و با سوء‌استفاده از نیازهای مردم، آنها را گمراه کنند و برای کسب "سودهای نامشروع" باعث حرص و ولع مصرف‌کنندگان در خرید کالاها و خدمات مختلف شوند، چه مرجعی و مسئولی و با استناد به چه قانونی باید بر این دنیای پر زرق و برق و پرفریب «تبلیغات» نظارت کند و در مواقع ارتکاب به اقدامات و شیوه‌های خلاف قانون، مقابل بانیان آن بایستد؟

پاسخ به این سؤالات را باید در قانون مهجور مانده و گرد و خاک گرفته «آئین‌نامه تأسیس و نظارت بر نحوه کار و فعالیت کانونهای آگهی و تبلیغاتی» مصوب 27 اسفند 1358 جست‌وجو کرد که این قانون توسط شورای انقلاب در 21 ماده تنظیم شده و طی سالهای بعد مشمول اصلاحاتی شده که آخرین بازنگری آن در سال 1392 انجام شده است.

با نگاهی اجمالی به قوانین تبلیغات از سویی و تبلیغات سطح شهر و رسانه‌های دیداری و شنیداری از سوی دیگر، متوجه فاصله‌ بسیار عمیق و عجیب نص صریح قانون با نوع تبلیغاتی که روزانه شاهد آن هستیم، می‌شویم.

اهمیت این مسئله و تخلفات بزرگ و رنگارنگی که روزانه در حوزه تبلیغات صورت می‌گیرد، باعث شد تا در قالب سلسله گزارشهایی با عنوان ثابت «کیش و مات قانون زیر سایه تبلیغات» به بازخوانی قانون تبلیغات کشوری و در ادامه در همین قالب به بررسی مصادیق این تخلفات رنگارنگ و پرتعداد بپردازیم.

در ادامه، فصل دهم «آئین‌نامه تأسیس و نظارت بر نحوه کار و فعالیت کانونهای آگهی و تبلیغاتی» از ماده 33  تا 81 که مربوط به "مجموعه ضوابط تولید آگهی‌های رادیویی و تلویزیونی" است تقدیم مخاطبان ارجمند تسنیم شده است:

فصل دهم - بخش دوم

اصل 33 - در متن و گفتار آگهی باید از واژه‌ها و کلمات فارسی اسـتفاده شود و همچنین اسامی کالاها و اماکنی که در مـتن آگهـی ذکـر و یـا در تصویر نمایش داده می‌شود باید فارسی باشد. چنانچـه بـه هـر دلیلـی از اسامی خارجی استفاده شود باید دلایل کافی و توجیهی برای قـانع شـدن اداره کل بازرگانی صداوسیما ارایه شود.

اصل 34 -استفاده از اصطلاحات عوامانه و غیرادبی در آگهی‌ها (ماننـد همساده – چسبید در عبارت خیلی چسبید...) صحیح نمی‌باشد.

اصل 35 - اعلام نشانیها چه در گفتار و چه در تصویر باید طبق صـورت رسمی باشد و قبل از نام خیابانها و میدانها ذکر کلمه خیابـان و میـدان ضرورت دارد. مانند خیابان شهید استاد مطهری – نبش خیابان شهید مفتح.

اصل 36 - در آگهی‌های رادیو تلویزیونی اعلام بیش از دو شماره تلفـن و دورنگار مجاز نمی‌باشد شماره‌های اعلام شده نیز باید به صورت صـحیح خوانده شود برای مثال در تهران برای تلفنهای هفت شمارهای سـه رقـم اول با هم و برای تلفنهای شش شمارهای ابتدا دو رقم اول خوانده شود.

اصل 37 - به منظور رعایت احترام، در آگهی‌های رادیو تلویزیونی استفاده از آیات قرآن کریم باید به شکل مستقل باشد.

اصل 38 - در آگهی‌ها تصویر نقشه ایران باید به صـورت کامـل اسـتفاده شود و دریاهای خزر – عمان و خلیج فارس به وضوح دیده شود.

اصل 39 - در صورت اقتضای موضـوع آگهـی بـرای اسـتفاده از پـرچم جمهوری اسلامی در آگهی باید شئونات ملی به دقت رعایت شود.

اصل 40 - استفاده از تصاویر شخصیتهای تاریخی و فرهنگی و مقامـات رسمی کشور و یا استفاده از صدا و به‌کار گرفتن تکیه کلامهـای آنهـا در آگهی‌های رادیو تلویزیونی ممنوع است.

اصل 41 - آگهی کالاهای مشمول استاندارد اجباری تنها با ارایـه گـواهی معتبر از مراجع ذی‌صلاح پذیرفته می‌شود، سازنده و سفارش‌دهنده در مورد اصالت گواهی ارایه شده مسئول است.

اصل 42 - استانداردهای سری 9000 تأییدیه کیفیت محصول نیسـت، لـذا نباید این استانداردها به شکل ثبت شده بر روی محصول و کـالای تولیـد شده در آگهی نشان داده شوند.

اصل 43 - سازنده و سفارش‌دهنده آگهی در مورد اعلام هرگونه اطلاعات درخصوص کیفیت کالا و خدمات پس از فروش مسئولیت دارند.

اصل 44 - آگهی نباید شامل منتخبی از مطالب برنامه‌های صداوسیما بـوده و یا با استفاده از تصاویر و موسیقی متن این برنامه‌ها ساخته شده باشد.

اصل 45 - استفاده از تصاویر خبری با کسب مجوزهـای لازم و در قالـب «گزارش آگهی» امکانپذیر است.

اصل 46 - در آگهی‌ها نباید به برنامه خاصـی از شـبکه‌های رادیـویی و تلویزیونی اشاره شود.

اصل 47 - تقلید از یک برنامه رادیویی و تلویزیونی نیاز به مجـوز خـاص دارد. هرگاه یک آگهی با کسب مجوزهای لازم مبادرت به تقلید نماید این آگهی همزمان با آن برنامه و یا میان آن برنامه پخش نخواهد شد.

اصل 48 - سازندگان آگهـی چنانچـه قصـد اسـتفاده از صـدا و تصـویر چهره‌های شاخص برنامه‌های صداوسیما در آگهی را داشته باشند باید قبلاً مجوز لازم را از اداره کل بازرگانی صداوسیما اخذ نمایند.

تبصره 1 - استفاده از افرادی که به صورت منظم به گوینـدگی خبـر و یـا اعلام برنامه اشتغال دارند مطلقاً جایز نیست.

تبصره 2 - آگهی‌هایی که با کسـب مجـوز لازم در آنهـا از تصـویر و یـا صدای چهره‌های برنامه‌های صداوسیما استفاده شده باشـد در زمـانهـای نزدیک به برنامه آن چهره‌ها پخش نخواهد شد.

اصل 49 - در آگهی‌های رادیویی و تلویزیونی نباید از آهنـگهـا و آثـار متعلق به صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران بدون مجوز استفاده شود.

اصل 50 - استفاده از موسیقی و توصیف موضوع آگهی به صورت آهنگین گرچه به آگهی‌های رادیو تلویزیونی جاذبه می‌بخشد ولی استفاده نابجا از این شیوه می‌تواند موجب وارد شدن لطمه اساسی به موضوع آگهی باشد، لذا بین موضوع آگهی و توصیف آهنگین آن باید تجانس و تشابهی وجود داشته باشد که تشخیص این موضوع با اداره کـل بازرگـانی صداو سـیما می‌باشد.

اصل 51 - در تولید آگهی‌های آهنگین (موزیکال) رعایت دقیـق شـئون و موازین جمهوری اسلامی ایران ضروری است. این اصـل بـرای پرهیـز از هرگونه ابتذال باید مورد توجه سازندگان و سفارش‌دهندگان قرار گیرد.

تبصره: موسیقی آگهـی نبایـد از حیـث محتـوی و اجـراء تـداعی کننـده موسیقیهای مبتذل باشد، از ریتمهـای رقـص گونـه در آن پرهیـز شـود، حتی‌الامکان از ملودیهای کوتاه استفاده شده و ترانـه گونـه نباشـد و بـا تصاویر استفاده شده همگون و متناسب باشد.

اصل 52 - چنانچه سازنده آگهی قصد داشته باشد موضوع آگهی را با شعر و یا نظم و با اجرای آهنگین و همراه با موزیک مطرح کنـد بایـد شـعر و نظم از استحکام کافی برخوردار باشد، با قواعد ادبی مغایرت نداشته و بـا آهنگ به صورت مناسب تلفیق شود.

اصل 53 - استفاده از کلمات و تصاویری که بار منفی دارند، در متن آگهی مجاز نیست.

اصل 54 - استفاده از تصاویری که القای رقص نماید، در متن آگهی مجاز نیست.

اصل 55 - در آگهی‌ها باید معیارها و ملاحظات فنی از جنبه‌های گوناگون آن مانند تصویربرداری تدوین، صداگذاری، تناسب موسیقی و صدا بدقت رعایت شود.

اصل 56 - زن در نظام مقدس اسلامی از موقعیت ویژهای برخوردار اسـت و قوانین و احکام مقدس اسلام برای زن جایگاه رفیعی را قائل است، لـذا استفاده از حضور خانمها در آگهی‌های رادیو تلویزیـونی مسـتلزم اعمـال دقتهای خاصی می‌باشد و باید جایگاه زن مسلمان و شئون او مـد نظـر باشد.

اصل 57 - حضور خانمها و دختر خانمها در آگهی‌های رادیو تلویزیـونی در صورت اقتضاء موضوع مورد آگهی بدون آرایش و بـا رعایـت کامـل حجاب اسلامی امکان‌پذیر است.

اصل 58 - حضور خانمها در آگهی‌هایی که وضعیت کـالا و مصـارف آن با نقش خانمها بستگی نداشته باشد مجاز نیست.

اصل 59 - آگهی‌های رادیو تلویزیونی نباید تداعی‌کننده این امر باشد کـه اشتغال و تلاش زن ایرانی محدود به امور منزل اسـت و در عرصـه‌های علمی و فرهنگی حضور ندارد و به‌طور کلـی زن مسـلمان ایرانـی نبایـد تحقیر شود.

اصل 60 – آگهی نباید تداعی‌کننده ترجیح بین جنس مذکر و مونث باشد.

اصل 61 - در آگهی‌هایی که در آن خانواده حضور دارند نباید نقش یکـی از اعضاء اعم از زن شوهر و فرزندان دختر یا پسر تحقیر شود.

اصل 62 - آگهی‌ها نباید تداعی‌کننده این فکر باشـد کـه زنهـا از مردهـا ناتوانترند و نقش هر کدام باید کامل و بی‌نقص مشخص شود.

اصل 63 - در آگهی نباید حسب تعبیر عوامانـه رفتارهـایی ماننـد غیبـت کردن، صحبت کردن طولانی با تلفن و ... به زنان نسبت داده شود یـا بـه تصویر کشیده شود.

اصل 64 - آگهی نباید موجب بدآموزی کودکـان شـود و از زود بـاوری، حس عاطفی و کم تجربگی آنان در تشخیص واقعیتها سوءاستفاده شود.

اصل 65 - در آگهـی نبایـد از کودکـان بـا صـراحت درخواسـت شـود محصـولی را خریـداری کننـد و یـا از والـدین خـود و دیگـران چنـین درخواستی کنند و نباید خرید موضوع آگهی برای کودکان و یـا ترغیـب دیگران به این امر به عنوان انجام یک وظیفه مطرح شود.

اصل 66 - در آگهی‌های تلویزیونی نباید کودکان به تنهایی هنگام خرید و یا مذاکره با فروشنده برای خرید و یا مبادله پول بـا فروشـنده نشـان داده شوند.

اصل 67 - آگهی‌ها نباید به کودکان القاء کنند که چنانچه کالای موضـوع آگهی را نداشته باشند یا خریداری نکنند، از دیگر کودکان پایین‌تر هسـتند و یا احتمالاً موردتمسخر و استهزاء واقع می‌شود.

اصل 68 - در آگهی‌ها نباید از کودکان برای خرید از طریق پست یا تلفـن دعوت شود.

اصل 69 -هنگام پخش برنامه‌های ویژه کودکان پخش آگهی‌های مربوط به مواد غذایی، کبریت، محصولاتی با خـواص دارویـی و حـاوی ویتـامین، غذاهای کمکی کودکان، وسایل و اسباب لاغـری و شـیوه‌های درمـانی آگهی فیلمها با صحنه‌های وحشـتناک و خطرنـاک و خطرآفـرین ممنـوع می‌باشد.

تبصره : در آگهی‌های تلویزیـونی نبایـد کودکـان هنگـام خـوردن دارو، ویتامین و غذاهای کمکی در غیر حضور والدین نشان داده شوند.

اصل 70 - در آگهی فرآورده‌هایی که شباهت به دارو دارند باید به روشنی تفاوت کالا با دارو نمایش داده شود.

اصل 71 -در کلیه آگهی‌ها به ویژه در آگهی‌هایی که مخاطب آنها کودکان هستند با رعایت ضوابط و مقررات راهنمایی و رانندگی از جمله عبـور از محلهای خط کشی شده باید به دقت مدنظر واقع شود.

اصل 72 - کودکان نباید در شرایطی به تصویر کشیده شوند که با توجه به اقتضای سن آنان خطرناک محسوب شود.

اصل 73 - کودکان نباید در حال استفاده از مواد ضدعفونی‌کننده گندزدا و یا سمی نشان داده شوند.

اصل 74 -کودکان نباید در حال بازی با کبریت یا هرگونه گاز – بنزین – پارافین – وسایل متصل به منبع الکتریسیته و یا مکانیکی که احتمالا منجـر به سوختگی – شوک الکتریکی و یا جراحت می‌شوند، نشان داده شوند.

اصل 75 -چنانچه در صحنه‌های آتش‌سوزی کودکی نشان داده مـی‌شـود همواره باید یک آتش نشان در صحنه به وضوح قابل رؤیت باشد.

اصل 76 -در آگهی نباید کودکان برای وارد شدن به مکانهـای ناآشـنا و خطرناک و گفتگو با غریبه‌ها ترغیب شوند.

اصل 77 -در آگهی‌های تلویزیونی نباید کودکان عریان یـا نیمـه عریـان نشان داده شوند در شرایطی که موضوع آگهی نشان دادن کودکـان را در این گونه شرایط ایجاب کند با تصویب قبلی فیلمنامه ممکن است.

اصل 78 -از کودکان نباید برای معرفی کالا و خدماتی استفاده شود که از آنها انتظار نمی‌رود خود مصرف‌کننده آن کالا و یا خدمات باشند و یـا آن را بخرند و نیز در آگهی کودکان نباید در مورد هرگونه کالا یا خدماتی به صراحت اظهار نظر کنند.

اصل 79 - در هیچ صحنه‌ای از آگهی‌ها افراد نباید در حال پرخوری و یـا خوردن با حرص و ولع نشان داده شوند.

اصل 80 -هنگام آگهی محصولات غذایی نباید از افراد به ویژه کودکـان چاق برای القاء این موضوع که مصرف محصـول مـورد آگهـی سـلامتی بخش است استفاده شود.

اصل 81 -محل بازی کودکان در آگهی‌ها باید محله‌ای مجاز باشد.

فصل یازدهم:

قانون تشکیل سازمان نظام پزشکی
...
...
فصل دوم – وظایف و اختیارات

ماده 3 -وظایف و اختیارات سازمان با توجه به اهداف فوق به شرح زیر می‌باشد:

الف – اظهارنظر مشورتی در تهیه و تدوین لوایح طرحها تصویب نامه‌ها و آیین‌نامه‌های مرتبط با امور پزشکی

ب – تنظیم دستورالعملهای تبلیغاتی و آگهی‌های دارویی و مواد خوراکی و آشامیدنی و آرایشی و بهداشتی و امور پزشکی و اعلام به مراجع ذی‌ربط.
......
......

ماده 37 قانون برنامه پنجم توسعه

برای پیشگیری و مقابله با بیماریها و عوامل خطرساز سلامتی که بیشترین هزینه اقتصادی و اجتماعی را دارند، اقدامات زیر انجام می‌شود:

الف- فهرست اقدامات و کالاهای آسیب‌رسان به سلامت و داروهای با احتمال سوء مصرف توسط وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و درصد عوارض برای این کالاها در ابتدای هر سال توسط کارگروهی با مسئولیت وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی و با عضویت وزارتخانه‌های امور اقتصادی و دارایی، بازرگانی، رفاه و تأمین اجتماعی و صنایع و معادن و معاونت تعیین و ابلاغ می‌شود.
.............
.............
ج- تبلیغ خدمات و کالاهای تهدیدکننده سلامت که مصادیق آن سالانه توسط کارگروه موضوع بند (الف) این ماده تعیین و اعلام می‌شود، از سوی کلیه رسانه‌ها ممنوع است.

تبصره: عدم رعایت مفاد بند (ج) این ماده مستوجب جزای نقدی از ده میلیون (10/000/000) ریال تا یک میلیارد (1/000/000/000) ریال با حکم مراجع ذی‌صلاح قضایی خواهد بود. در صورت تکرار برای هر بار حداقل بیست درصد (20 %) به جریمه قبلی اضافه می‌شود.

دستورالعمل نحوه تبلیغ و آگهی‌های دارویی و مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشی، بهداشتی و امور پزشکی

تعاریف:
1- منظور از مواد دارویی، خوراکی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی کلیـه مواردی است که مشمول قـانون مربـوط بـه مـواد دارویـی، خـوراکی، آشــامیدنی، آرایشــی، بهداشــتی و امــور پزشــکی مصــوب 1334 و اصلاحیه‌های بعدی آن می‌شوند.

2- منظور از تبلیغ یا آگهی، انتشار هرگونه اعلانـی اسـت کـه از طریـق رسانه‌های عمـومی و خصوصـی دیـداری و شـنیداری از قبیـل رادیـو، تلویزیون، شبکه‌های ماهواره‌ای، مطبوعـات، سـینما، اینترنـت، اینترانـت، شبکه‌های صوتی تصویری سازمانی و تولیدات چـاپی ماننـد برگـه‌های کاتالوگ، بروشور، دفترچه‌های راهنمـا، بسـته بنـدی، برچسـب، کـارت ویزیت و نیز بیلبورد، نمایشگاه، اسلاید، بانکهای اطلاعاتی و نظایر آنهـا برای معرفی مواد، کالاها و خدمات مشـمول ایـن دسـتورالعمل صـورت می‌گیرد.

فصـل اول – تبلیـغ دارو و مـواد خـوراکی، آشـامیدنی، آرایشـی و بهداشتی

ماده 1 – منحصراً تبلیغات محصولاتی مجـاز اسـت کـه اشـخاص و یـا مؤسسات مربوطه قبلاً پروانه تأسیس، بهره‌برداری، ساخت یا مجـوز ورود و توزیع محصول موضوع آگهی را از وزارت بهداشت، درمان و آمـوزش پزشکی و سایر مراجع ذی‌ربط اخذ نموده باشند.

ماده 2 -تبلیغ داروها و نیز ذکر خواص درمانی در تبلیغات مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشی و بهداشتی در رسانه‌های عمومی ممنوع است.

تبصره 1 -آگهی و تبلیغات داروها و خواص درمانی مـورد تأییـد وزارت بهداشت در صورتی که صرفاً برای صاحبان حرفه پزشـکی و مؤسسـات مربوطه قابل استفاده باشد بلامانع است.

تبصره 2 -چنانچه در پروانه ساخت یا مجوز واردات ایـن مـواد شـرایط خاصی درج شده باشد باید در تبلیغات آن فرآورده تصریح شود.

ماده 3 -درج هر نوع آگهی برای تجویز یا فروش داروها، از طریق تعیـین پورسانت یا تعیین جایزه جهت تشویق به تجویز یا خریـد یـا روشهـای مشابه ممنوع است.

ماده 4 -ضوابط مربوط به تغذیه با شیر مادر مندرج در دستورالعمل ماده2 قانون ترویج تغذیه با شیر مادر لازم الاجرا است.

ماده 5 -اسـتفاده از آرم و تأییدیـه‌های مؤسسـات اسـتاندارد داخلـی و خارجی مورد تأیید سازمان نظام پزشـکی و وزارت بهداشـت، درمـان و آموزش پزشکی که صرفاً تأیید کننده محصول بوده و جنبه اطـلاع رسـانی داشته باشد، بلامانع است.

تبصره – تبلیغ آن دسته از مواد خوراکی، آشامیدنی، آرایشـی و بهداشـتی که استاندارد آنها اجباری اعلام شده، علاوه بر سایر مـدارک، منـوط بـه داشتن پروانه کاربرد علامت استاندارد کالا و تحقیقات صنعتی است.

فصل دوم – تبلیغ امور پزشکی

ماده 6 – کلیه صاحبان حرفه پزشکی و وابسته پزشکی اعـم از اشـخاص حقیقی و حقوقی و مؤسسات پزشکی پس از اخذ پروانه‌های لازم، بـرای تبلیغات موظف به رعایت ماده 12 آیین‌نامه تأسیس و نظارت بر نحوه کار و فعالیت کانونهای آگهی و تبلیغاتی و اخذ مجوز کتبی از سازمان نظـام پزشکی هستند.

ماده 7 -اعضای سازمان در آگهی الزاماً می‌بایست نام و نـام خـانوادگی، شماره نظام پزشکی، آخرین مدرک تحصیلی براساس عنـوان منـدرج در پروانه مطب و نشانی مطب یا دفتر کـار خـود را قیـد نماینـد. همچنـین اعضای سازمان به اختیار و انتخاب خود می‌توانند درجه دانشگاهی، تلفن ثابت، Email  و نشانی الکترونیک، سـاعات و ایـام پـذیرایی بیمـاران و بیمه‌های طرف قرارداد را در آگهی خود درج نمایند.

ماده 8 -پزشکان و دندانپزشکان عمومی ضـمن قیـد عنـاوین موجـود در پروانه مطب می‌توانند سه رشته مصوب طبابت مورد علاقه خود را بـدون ذکر نام تخصص در آگهی نام ببرند. کسانی که در یک رشـته تخصصـی مدرک اخذ نمودهاند، می‌توانند دو شاخه فرعی رشته تخصصـی خـود را بدون ذکر کلمه فوق‌تخصص در آگهی بیاورند.

تبصره: درج عناوین تخصصی غیربالینی در تبلیغات مطبها و دفاتر کـار مجاز نیست.

ماده 9 -مؤسسات پزشکی و وابسته پزشکی در آگهی الزاماً می‌بایـد نـام مؤسسه، شماره مجوز، نشانی و تلفن ثابت را درج نماینـد. همچنـین درج سایر عناوین مندرج در پروانه مؤسسه، نشانه (در صورتی که نشانه ثبـت رسمی شده باشـد )، شـرح خـدمات مجـاز، دورنگـار، Email ،نشـانی الکترونیک، بیمه‌های طرف قرارداد، ساعات فعالیت، نام سازمان یا نهـادی که مؤسسه به آن وابستگی دارد و نام سازمان صادرکننده مجوز در آگهـی مؤسسات بلامانع است.

ماده 10 -هیچ فرد یا مؤسسه پزشکی نمی‌تواند خدماتی که قابلیت ارایـه آن را در مطب یا مؤسسه خود ندارد، آگهی و تبلیغ نماید.

ماده 11 -درج هرگونه تبلیغات گمراه‌کننـده ممنـوع مـی باشـد و مرجـع تشخیص آن هیات مدیره نظام پزشکی محل می‌باشد.

ماده 12 -استفاده تبلیغاتی از صحنه‌هایی که مضر سـلامت و بهداشـت و فرهنگ عمومی جامعه است و به نوعی مروج آنهاسـت ، ممنـوع اسـت و رعایت ماده 12 آیین‌نامه تأسـیس و نظـارت بـر نحـوه کـار و فعالیـت کانونهای آگهی و تبلیغاتی الزامی است.

ماده 13 -کلیه قوانین و مقررات عمومی مربوط به تبلیغات در کشـور، در صورتی که مغایر با مفاد این دستورالعمل نباشند، لازم الاجرا می‌باشد.

ماده 14 -متقاضیان تبلیغات تجهیزات و مـواد و خـدمات موضـوع ایـن دستورالعمل موظفند با رعایت ماده 12 آیین‌نامه تأسیس و نظارت بر نحوه کار و فعالیت کانونهای آگهی و تبلیغـاتی، قبـل از انتشـار تبلیغـات در مطبوعات و دیگر رسانه‌های عمومی مجوز کتبی تبلیغات از سازمان نظـام پزشکی کسب نمایند.

تبصره- سازمان نظام پزشکی موظف است حداکثر ظرف مدت 15 روز از زمان تکمیل مدارک و اعلام نظریه کارشناسی نسبت به بررسی و صـدور مجوز اقدام نماید.

مـاده 15 -بـه منظـور همـاهنگی و برنامـه ریـزی اجـرای مطلـوب ایـن دستورالعمل و صدور مجوز تبلیغات کمیسیونی با ترکیب زیر در سـازمان مرکزی نظام پزشکی تشکیل می‌گردد.
1- معاونت نظارت و برنامه‌ریزی بـه عنـوان رئیس کمیسـیون یـا نماینده تام‌الاختیار
2- معاون انتظامی یا نماینده تام‌الاختیار وی
3- سه نفر کارشناس به انتخاب رئیس کل سازمان
4- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار وزارت بهداشت، درمـان و آموزش پزشکی
5- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار وزارت فرهنـگ و ارشـاد اسلامی
6- یک نفر به عنوان نماینـده تـام الاختیـار سـازمان صداوسـیمای جمهوری اسلامی
7- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار شهرداری

ماده 16 - سازمان نظام پزشکی می‌تواند با تصویب شورای عالی، اختیار و مسئولیت صدور مجوز را به مراکز استانها یا شهرستانها تفویض نمایـد .در این صورت در هر شهرسـتان کمیسـیونی شـامل افـراد زیـر تشـکیل می‌گردد:
1- رئیس هیئت مدیره یا یکی از معاونان به عنوان رئیس کمیسیون
2- چهار نفر به پیشنهاد رئیس و تصویب هیئت مدیره نظام پزشکی شهرستان
3- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیـار دانشـگاه علـوم پزشـکی ذی‌ربط
4- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار اداره کل ارشاد اسـتان یـا اداره ارشاد شهرستان
5- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار مرکز صداوسـیمای اسـتان یا شهرستان
6- یک نفر به عنوان نماینده تام‌الاختیار شهرداری

ماده 17 - در مواردی که متقاضی آگهی، به عـدم صـدور مجـوز آگهـی معترض باشد، موضوع توسط هیئت‌ مدیره سـازمان نظـام پزشـکی محـل بررسی و اتخاذ تصمیم خواهد گردید.

تبصره: در صورت گذشت بیش از 15 روز از تکمیـل پرونـده متقاضـیان تبلیغات و عدم پاسخگویی کمیسیون مربوطه در سـازمان نظـام پزشـکی محل متقاضی می‌تواند شکایت خود را به رییس کل ارایه داده و تصـمیم رئیس کل لازم‌الاجرا می‌باشد.

ماده 18 - اعتبار مجوزهای موضوع این دستورالعمل تـا 6 مـاه مـی‌باشـد. بدیهی است هر زمان که یکی از شرایط لازم برای تبلیغات منقضی گردد، اعتبار مجوز موردنظر نیز پایان می‌یابد.

ماده 19 - تعرفه بررسی و صدور مجوز تبلیغات موضوع این دسـتورالعمل سالانه توسط شورای عالی نظام پزشکی تعیین و ابلاغ می‌گردد.

ماده 20 - کلیه متخلفان از این دسـتورالعمل اعـم از متقاضـیان تبلیغـات، رسانه‌ها و چاپخانه‌ها در مراجع قضایی و انتظامی ذی‌صـلاح بـا شـکایت سازمان نظام پزشکی محل تحت پیگرد قانونی قرار می‌گیرند.

ماده 21 -تمام و یـا آن قسـمت از آیـین نامـه‌هایی کـه مغـایر بـا ایـن دستورالعمل است، ملغی می‌باشد و آیین‌نامه‌ها و ضوابط قبلی که بـا ایـن مقررات مغایرت نداشته باشد، به قوت خود باقی است.

این آیین‌نامه مشتمل بر 21 مـاده و 5 تبصـره توسـط شـورای عـالی سازمان نظام پزشکی جمهوری اسلامی ایـران بـه تصـویب رسـیده و در تاریخهای 4/3/1387 و 1/4/1387 مورد اصلاحاتی قرار گرفته اسـت و از زمان ابلاغ لازم‌الاجرا است.

آیین‌نامه ممنوعیت استعمال و عرضه سیگار و سایر مواد دخانی در اماکن عمومی
.....
.....
ماده 2 -وزارتخانه‌های بهداشت، درمان و آموزش پزشکی، فرهنگ و ارشاد اسلامی و سـازمان صداوسـیما و سـایر دستگاههای فرهنگـی و شهرداریها موظفند به منظور جلوگیری از اعتیاد جوانان و تبیین زیانهای جانی، بهداشتی، اجتماعی و مالی ناشی از مصـرف دخانیـات از هرگونـه اقدامی که موجب تبلیغ، تشویق یا تحریک افراد به اسـتعمال یـا مصـرف بیشتر دخانیات شود، جلوگیری نموده و نسبت به تهیه برنامه‌های مـنظم و منسجم فرهنگی و تبلیغی مناسب در زمینه تبیین مضرات و تقبیح مصـرف مواد دخانی برای همگان به‌ویژه جوانان اقدام نمایند و همچنین برای حسن اجرای این قانون اقدامات لازم را به عمل آورند. هیئت وزیران هر شـش ماه یک بار گزارش چگونگی اجرای این قانون را از سازمانهـای مربـوط دریافت خواهد کرد.
تبصره 1 .... -
تبصره 2 -تبلیغ و هرگونه اقدامی که به ترتیـب مقـرر در آیـین‌نامـه اجرایی این قانون منجر به تشویق عموم به مصرف دخانیات شود، ممنـوع است.

ماده 3 -سازمان صداوسـیما و وزارت فرهنـگ و ارشـاد اسـلامی، شهرداریها و مطبوعات باید ترتیبی اتخاذ نمایند که در کارها و انتشارات خود، فیلمها و سریالهای تولیدی، تبلیغ دخانیـات بـه طـور مسـتقیم یـا غیرمستقیم صورت نگیرد و شخصیتهای مثبت فیلمها استعمال دخانیـات ننمایند.

انتهای پیام/