به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم به نقل از پارسینه، سالانه دستکم 350 میلیون متر مکعب آب سطحی از شهر تهران به شهرری وارد میشود. فضولات و پسماند شمال تهران به جنوب شهر ری سرازیر میشوند و شمار زیادی از معضلات زیست محیطی را با خود به همراه میآورند. اینک جنوبیترین نقطه تهران، شهرری خود به پدیدهای برای مشاهده و ارزیابی بحرانهای فزاینده محیط زیست در تهران بدل شده است.
آن طور که محسن شوکتی، رئیس اداره محیط زیست شهرستان ری، میگوید روزانه بیش از دو هزار تن پسماند و فضولات به شهرری وارد میشود. این حجم عظیم پسماند از کانالهای آب فیروزآباد و سرخه حصار و اغلب از شمال شهر به این منطقه سرازیر میشوند.
بیش از 50 واحد از کارخانههای آلاینده رنگرزی، سنگشویی و قالیشویی انواع مواد شوینده و پاک کننده که با آن پارچه و لباس میشویند به منابع آبی وارد می شوند. همچنین شماری از این کارخانهها در فرایند خود از سنگ نمک استفاده میکنند که این خود موجب شوری شدید آب در منطقه شهر ری شده است. این در حالی است که این کارخانهها حجم عظیمی از آبهای زیرزمینی را به صورت غیر مجاز برداشت میکنند.
واحدهای چربیگیری هم روزانه در شهر ری 700 تُن مواد مختلف تولید میکنند که بخش عمدهای از روغنها در فرایند چربیگیری به صورت پسماند در محیط رها میشود، پسماندهایی که به آلودگیهای اساسی زیست محیطی در این منطقه دامن زده است.
در سالهای اخیر سرازیر شدن فاضلابهای خانگی به سطح جویهای شهرری در منطقه 20 تهران همواره معضل عمده ساکنان این منطقه بوده است. معضلی که باعث ایجاد آلودگیهای زیست محیطی فراوان به ویژه متصاعد شدن بوی نامطبوع شدهاست و باعث آزردگی ساکنان این منطقه شده.
از دیگر مشکلات زیست محیطی شهر ری، تخلیه نامناسب و لایروبی نکردن برخی کانالهای آب سطحی است که باعث سکون آب و تبدیل آن به لجن منجر شده که موجب تکثیر جانورانی مثل سوسک و موش شده است. تکثیر جانوران موذی در شهرری چنان افزایش یافته که بسیاری از مردم به موش بست و درزگیر روی آوردند.
علاوه بر این، به گواهی اداره محیط زیست شهر ری، روزانه بیش از هزارو300 تُن پلاستیک بازیافتی از مناطق مختلف شهر تهران جمع آوری شده و در واحدهای بازیافتی شهرستان ری به فروش میرسد. با این حال و به این علت که در مرحله شست و شو، برای بازیافت از نمک زیادی استفاده میشود و در واقع مرحله بازیافت به درستی صورت نمیگیرد، مساحت زیادی از زمینهای کشاورزی شهرری به شورهزار و نمکزار بدل شده است.
سالانه دستکم 350 میلیون متر مکعب آب سطحی از شهر تهران به شهرری وارد میشود. در طول این مسیر به دلیل فاضلابها و زبالههایی که وجود دارد آبهای سطحی آلوده شده و همگی تبدیل به فاضلاب میشوند.
اما ماجرای آبهای آلوده به اینجا ختم نمیشود. در حال حاضر500 هکتار یا بیش از 40 درصد از مزارع جنوب شهر تهران که عمدتاً در شهر ری واقع شده با فاضلاب آبیاری میشوند.
به گفته کمیسیون سلامت و محیط زیست شورای شهر تهران، آبیاری مزارع جنوب شهر تهران با فاضلاب مشکل امروز و دیروز نیست و بیش از یک دهه سابقه دارد.
شهر تهران جزو 10 شهر آخر دنیا است که شبکه آب و فاضلاب ندارد. این در حالی است که با وجود تدوین طرح جامع فاضلاب تهران، این برنامه هنوز به اجرا در نیامده است. در حال حاضر تنها برای 20 درصد از جمعیت تهران، شبکه جمعآوری و تصفیهخانه فاضلاب ایحاد شده است، در حالی که باقی فاضلاب تولیدی جمعیت به زیرزمین میرود یا در سطح زمین پخش شده و آلودگی ایجاد میکند.
اما در این میان مناطق جنوبی تهران از نظر تصفیه فاضلاب وضعیت بحرانیتری نسبت به سایر مناطق این شهر دارند. در حال حاضر بیش از دو میلیون مترمکعب فاضلاب شهری و همچنین پساب در بیش از 17 هزار واحد صنعتی در جنوب تهران و معابر و اراضی کشاورزی رها میشود.
فاضلاب تهران به همراه فضولات انسانی در جنوب شهر تهران به رودخانههایی ریخته می شود که آب آن آلودهترین آب جهان است و متاسفانه برای صیفیکاری و آبیاری زمینهای کشاورزی جنوب شهر استفاده میشود.
به گفته پرفسور محمداسماعیل اکبری، فوق تخصص جراحی غدد و سرطان، سبزیجاتی که با این آبها آبیاری میشود شاید بتوان میکروب آن را از بین برد ولی به نسبت آلودگی سنگین آن را نمیتوان پاک کرد بنابراین درباره اصلاح فاضلاب تهران اقدامات جدی تری باید صورت بگیرد.
اکنون در پس زمینه بحرانهای زیست محیطی شهرری، بار دیگر با این پرسش مواجه خواهیم شد که طرح جدایی این منطقه جنوبی از پایتخت تا چه حد میتواند شهرری را از اینکه محل انباشت پسابهای تهران شمال تهران باشد برهاند؟ شهرری امروز در شرایطی در محاصره پساب و پسماند قرار دارد که با توجه به تبار باستانیاش میتوانست یکی از مکانهای توریستی تهران باشد، نه حاشیهای که شماری از مسئولان پایتخت میکوشند آن را از حریم شهر تهران پس بزنند.
انتهای پیام/