به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ از آنجایی که اتحادیه اروپا از سلامت محصولات تراریخته اطمینان حاصل نکرده است در سال 2014، مصوبهای تصویب کرد که مطابق آن کشورهای عضو این اتحادیه برای ممنوع یا آزاد کردن کشت و واردات این محصولات اختیار کامل دارند.
کشور لوکزامبورگ(به پایتختی شهر لوکزامبورگ) با چنین مصوبهای به شدت مخالفت کرد و معتقد بود که این مصوبه به وارد شدن این محصولات چه به صورت تجاری و چه به صورت وارداتی به کشورهای اروپایی کمک میکند.
از طرفی، یکی از مصوبات اتحادیه اروپا، کشت محصولات دستکاری ژنتیکی شدهای بود که توسط سازمان امنیت غذایی این اتحادیه مورد تأیید قرار میگرفت اما برخی از کشورهای اروپایی از جمله لوکزامبورگ با کشت همین محصولات نیز مخالفت میکردند؛ مصوبه اتحادیه بهگونهای بود که کشورهای عضو آن برای ممنوعیت کشت این محصولات باید دلایل کارشناسی و پزشکی دقیق به سازمان امنیت غذایی اتحادیه ارائه میکردند که در صورت تأیید این اتحادیه، اجازه ممنوعیت آنها را صادر میکرد.
این مصوبه با مخالفت برخی کشورهای اروپایی از جمله لوکزامبورگ مواجه شد؛ وزیر بهداشت این کشور در ملاقاتی در سال 2014 که با سران اتحادیه اروپا داشتف تاکید کرد: قوانین مصوبه حوزه محصولات تراریخته در اتحادیه اروپا پایدار نیست و استدلالهایی که برخی از این محصولات را تأیید میکند، استدلالهای محکم و منطقی نیستند.
وی اظهار داشته بود: این اصلاً منطقی به نظر نمیرسد که کشورها برای ممنوعیت هر یک از این محصولات دلایل پزشکی و کارشناسی ارائه کنند.
وی معتقد بود که به دلیل رسیدگی کمتر به این محصولات و آبیاری با میزان پایین ریسک مصرف این محصولات بالا میرود همچنین او بر این باور بود که این مصوبه موجب میشود که کشورهایی که کاملاً مخالف محصولات تراریخته هستند، در اتحادیه کمرنگ شوند.
در این جلسه، وزیر بهداشت لوکزامبورگ به موقعیت جغرافیایی این کشور اشاره کرده و گفته بود که بر اساس موقعیت جغرافیایی کشور و گردهایی که در آن وجود دارد، خطر ریسک کشت این محصولات افزایش مییابد و تضمین سلامت آنها با مشکل مواجه میشود.
پس از دیدار وزیر بهداشت لوکزامبورگ با سران اتحادیه اروپا، کشت و تولید این محصولات در این کشور اروپایی روند کاهشی داشت و در اواخر سال 2014 این مناطق بسیار محدود شدند؛ لازم به ذکر است که کشور لوکزامبورگ پیش از کاهش کشت این محصولات، از سال 2013 قانون برچسب تراریختگی را برای تمامی این محصولات اعمال میکرد.
از طرفی در این کشور گروههای سبز (گروههای مخالف کشت محصولات تراریخته) وجود داشتند که هر از چند گاهی به نشانه اعتراض به کشت این محصولات به خیابانها میآمدند و شعار میدادند؛ برخی از کشاورزانی هم که مخالف کشت این محصولات بودند با نصب برخی از بنرها و تابلوهایی در زمینهای کشاورزی اعتراض خود را نسبت به این محصولات نشان میدادند.
پس از افزایش محدودیتها برای کشت این محصولات در کشور لوکزامبورگ، سرانجام این کشور بر اساس مصوبه اتحادیه مبنی بر مختار بودن کشورها در ممنوعیت یا عدم ممنوعیت کشت و واردات این محصولات، در سال 2015 کشت و تولید این محصولات را به طور کامل ممنوع کرد و قوانین بسیار سختگیرانهای برای این محصولات در نظر گرفت.
انتهای پیام/