خبرگزاری تسنیم ـ امیرمحسن شیخان: از جمله کسانی که در روایات به شفیعه بودنشان بسیار تصریح شده است، حضرت فاطمه معصومه (س) هستند و در میان بانوان از خاندان رسالت و طهارت، حضرت فاطمه زهرا (س) و حضرت فاطمه معصومه (س) از شفاعت گستردهای برخوردارند. دایرة شفاعت افراد به تناسب عظمت روحی و گستردگی مسؤلیت آنهاست که طبق کلام اهلبیت (ع) شفاعت حضرت معصومه (س) برای تمام شیعیان و در مراتب بهشت حتمی است. امام صادق (ع) میفرمایند: «إِنَّ لِلَّهِ حَرَماً وَ هُوَ مَكَّةُ أَلَا إِنَّ لِرَسُولِ اللَّهِ حَرَماً وَ هُوَ الْمَدِینَةُ أَلَا وَ إِنَّ لِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ حَرَماً وَ هُوَ الْكُوفَةُ أَلَا وَ إِنَّ قُمَّ الْكُوفَةُ الصَّغِیرَةُ أَلَا إِنَّ لِلْجَنَّةِ ثَمَانِیَةَ أَبْوَابٍ ثَلَاثَةٌ مِنْهَا إِلَى قُمَّ تُقْبَضُ فِیهَا امْرَأَةٌ مِنْ وُلْدِی اسْمُهَا فَاطِمَةُ بِنْتُ مُوسَى وَ تُدْخَلُ بِشَفَاعَتِهَا شِیعَتِی الْجَنَّةَ بِأَجْمَعِهِمْ». بانویی از فرزندان من به نام «فاطمه» ـ دختر موسی بن جعفر (ع) ـ، در آنجا (قم) رحلت میکند که با شفاعت او همۀ شیعیان ما وارد بهشت میشوند». (بحارالانوار ج 6 ، ص 216)
آبروی قم
بیتردید حرکت حضرت معصومه (س) از مدینه به سوی طوس خارج از برنامۀ الهی نبوده است، اگر کمی تأمل کنیم، در خواهیم یافت که خدا در پی حرکت حضرت معصومه (س) از مدینه به سوی طوس و اقامتشان در قم چه برنامهای را پیش برده است، چه اتفاقاتی در مسیر حرکتشان افتاد و چه نورافشانیای کردند. ایشان با حضورشان در قم قدر و منزلتی به این شهر بخشیدند که شاید تا قبل آن، چنین نبوده و در یک جمله میتوان گفت خدا با حضور حضرت معصومه (س) در قم، به این شهر آبرو داد.
آغاز نورافشانی حضرت معصومه (س) با حرکت از مدینه به سمت طوس
ایشان تربیت شدۀ خاندان عصمت و طهارتاند، ایشان تربیت شدۀ حضرت زهراء (س) هستند، پس جز رفتاری کریمانه نمیتوان از ایشان انتظار داشت. حضرت معصومه (س) از ابتدای حرکتشان با عبور از سرزمینهای مختلف نورافشانی خود را آغاز کردند و بذر محبت و ولایت را در میان مردم پاشیدند و بسیاری بدین وسیله از این نور بهرهمند شدند تا جاییکه این منبع نور الهی در شهر قم متمرکز شد و آن شهر به عنوان پایگاه اصلی معارف شیعیان تبدیل شد و در آن دورۀ ظلمانی حکومت جباران درخشید تا از این طریق معارف ناب محمدی به تمام سرزمینهای دنیا تزریق شود، اینها تمام بخشی از حرکت سازنده و تأثیرگذار حضرت معصومه (س) بوده است و امروز «قم» مرکزی معرفتی در دنیای اسلام به شمار میرود، این در حالی است که به نظر میرسد با توجه به افزایش حجم شیطنتها در این برهه از زمان، مراکز معارفی شیعیان از نظر دشمنان بیتوجه نخواهد بود.
حال این شهر به برکت وجود حضرت معصمومه (س) قلب تپندهای است که هر بیداری و معارفی میباید از آنجا از آنجا منتقل شود و انسانهای تشنۀ معرفت را سیراب کند. در این شهر شخصیتهای بزرگ بسیاری رشد یافتند و به خدمت اسلام در آمدند که از جملۀ آنان شیخ صدوق و شیخ مفید است که وقتی به نقاط مختلف سفر میکردند، بسیاری با حضور نزد آنان به فیض میرسیدند. اینک پس از آن سالها، شاهد حضور دهها و صدها تشنۀ معرفت و اهل علم در شهر قم هستیم که درصدد ادامه راه آن شخصیتهای علمی بزرگ گذشتهاند.
در پی امام زمان بودن
وقتی در احادیث به یادگار مانده از اهلبیت (ع)، تأملی میکنیم، رابطۀ نزدیکی را میان حضرت معصومه (س) و حضرت زینب (س) مییابیم که از جمله و شاید اساسیترین آن، «رفتار آنان در حرکت به سوی امام زمانشان» است. حضرت زینب (س) یکی از شروطشان برای ازدواج با عبدالله، همراهی با حسین (ع) در هر سفری بود، در این رفتار حضرت مقولۀ همراهی با امام زمان آن عصر بیش از همراهی برادرانه احساس میشود؛ چراکه این امر در محور اصلی زندگی تمام اهلبیت (ع) بوده است. در ماجرای حرکت حضرت معصومه (س) از مدینه به سمت طوس نیز به نظر میرسد ایشان بیش از اینکه به دنبال برادراشان باشند، به دنبال امام زمانشان بودند، همانطور که حضرت زینب (س) هرگونه سختیای را در برای رسیدن به امام زمانشان تحمل کردند، حضرت معصمومه (س) نیز چنین کردند.
حال ما انسانها چه درسی میتوانیم از این نوع رفتار این دو بزرگوار و بلکه تمام اهلبیت (ع) به ویژه حضرت زهراء (س) به عنوان الگوهای برتری که خدا برایمان قرار داده است، دریافت کنیم؟
درسی که باید بگیریم
درسی که باید از این صحنهها بگیریم، این است که ای شیعیان و مؤمنان دنیا! لحظه به لحظه زندگی اهلبیت (ع) را باید کلاس درس بدانید، در این عالم امام، محور است و تمام ابعاد زندگیمان حتی تا زمان مرگ باید در این راستا باشد که این همان رفتار حضرت زهراء (س)، الگوی تمام زنان و مردان عالم است.
در عالم طبیعت انسان وقتی به یک درخت نگاه میکند، میبیند که نوک شاخهها و برگهای آن به سمت خورشید قرار گرفته است، انسان اعم از زن و مرد نباید از یک درخت کمتر باشد، چراکه درخت توان حرکت ندارد، اما در همانجا که هست، به سوی نور متمایل میشود، حال که ما توان حرکت داریم، چرا به سوی نور حرکت نکنیم؟ بیاییم خودمان را به اماممان نشان دهیم تا بتوانیم بیشتر و بیشتر از نور مولایمان بهره ببریم.
انتهای پیام/