به گزارش خبرگزاری تسنیم از ساری، کهن مرز و بوم خطه تبرستان سالها است در متون و آثار تاریخی، به عنوان مهد جوانمردی و دلیری به ثبت رسیده است و نام بزرگان در آن درخششی خاص دارد.
سالها مردمان تبری با تاریخ کهن خود زیست کرده و با انس در کوی و جنگل و دریا رها در آبی بیکران دریا میشوند تا غرق در تاریخ میراثداران سرزمین خود باشند.
حسین اسلامی، رئیس مرکز ساری شناسی مازندران که با فعالیت در زمینه فرهنگ و تاریخ مازندران زبان محلی را در گفتار و عمل قوتی دیگر بخشیده و با بکارگیری آن نسلهای گذشته و حال و آینده را پیوند داده است در گفتوگویی با تسنیم از مشکلات تاریخ و هنر مازندران میگوید.
تسنیم: مازندران و شهرستان ساری شما را به عنوان حامی تاریخ و فرهنگ و ادب مازندران میدانند بفرمایید این عشق و دغدغه به زبان مادری از کجا نشات گرفته است؟
بنده فرزند مازندران و یک ایرانی هستم، مازندران ناموس من به شمار می آید و پاره تن من است و مانند همه مازندرانیها که در تاریخ سرسپرده ایران بودند با زندگی در زیر نام مقدس ایران زیست کرده ام. برای من مازندران یک گنجینه ارزشمند تاریخ ایران و تشییع است.
زبان مازندرانی با واژههای آن یک تاریخ و یک موزه است. آداب و رسوم، آیینها، جشنها و همه مناسبتهای محلی، ملی و مذهبی مازندران از شایستگی این ملت حکایت دارد و اعتقاد دارم که همه به این آب و خاک بدهکاریم.
تسنیم: دغدغههای امروزی شما به عنوان یک مورخ زبان و تاریخ تبری چیست؟
بنده نگرانم که اگر زبان مازندرانی بمیرد مازندران خواهد مرد. بنده نگرانم که همچنان مازندران قطغه قطعه شود. نگرانم که کشاورزی و صنعت مازندران راکد است و جوانان مازندرانی بیکار هستند.
بنده نگرانم که مازندران بین مازندرانیهای صاحب منصب و دنبال منصب، بجای رفاقت رقابت ارجحیت دارد. بنابراین برای حفظ حریم حرمت مازندران آنچنان که شایسته و بایسته وفاق ندارند.
بنده از اینکه ما هنوز برای کتابخانه ملی و مرکز اسناد ملی مازندران جای مناسبی نداریم دلتنگ هستم.
تسنیم: مسئولان در این زمینهها اقدامی نکردند؟
کتابخانه ملی باید بزرگترین مرکز فرهنگی استان باشد و در همه کشورها و استانها اینگونه است. پیشانی فرهنگی در همه کشورها و استانها کتابخانه ملی است.
بنده از اینکه چندین سال است در این زمینه تلاش میکنم تا کتابخانه بنیاد ایران شناسی مثل بقیه استانها در مازندران برپا شود و متاسفانه هنوز نشده خیلی گله دارم و دلخور هستم.
اینکه مازندران با این غنای تاریخی در اندازه خودش کتابخانه ندارد نگران هستم. مگر میشود که استانی با هزاران سال پیشینه و دهها هزار آثار تاریخی هزاران ساله در انبارها روی هم انباشته شود.
تسنیم: از چه دستگاههای دولتی بیشتر گلهمند هستید؟
بنده از اوقاف و سازمان میراث فرهنگی گله دارم این دو دستگاه که باید فرهنگی باشند اما در حد و اندازه خود ظاهر نمیشوند.
تسنیم: به نظر میرسد در زمینه محوطه امامزاده یحیی ساری نظراتی داشته اید؟
ببینید ما در مازندران بقعه و بارگاه داریم که حتما امامزاده نیستند. ما برجها و آرامگاههایی از شاهان و امیران مازندرانی داریم و همین برج و آرامگاه ثبت ملی شده و بقعه سید زین العابدین در محوطه امامزاده یحیی (ع) ساری یک بقعه از امیران مرعشی است.
و در کنار آن در شرایطی که محوطه امامزاده یحیی یک گورستان درون شهری متروکه بود و افرادی در اینجا مدفون شدند که فرزند یکی از مدفونین شبانه بدون مجوز اقدام به تخریب یک سرپناه وصل به این برج کرده تا آن را توسعه و نوسازی کند و این کار خلاف قانون است. این ضعف نظارتی میراث فرهنگی بوده که بنده از دست آنها گله دارم.
تسنیم: چه طرح و راهکارهای برای صیانت از تاریخ و فرهنگ مازندران پیشنهاد میدهید؟
باید همفکری کرد، طراحی کرد،تا حرمت همه و حق همه و بالاتر از همه حق و حقوق و صیانت از آثار تاریخی به درستی انجام شود.
تسنیم: آیا اقدامات جنبی هم انجام میدهید؟
بنده در مرکز خرید خیریه نگهداری کودکان بی سرپرست مشارکت دارم. مردم کمک می کنند و هم اکنون با همت مردم بنا داریم بزرگترین یتیم خانه شهر را بسازیم و این کار تاکنون 70درصد پیشرفت فیزیکی داشته است.
رئیس هیات مدیره خیرین کتابخانه ساز هستم و تلاشهای خوبی برای ساخت کتابخانهها در حال انجام است. متولی و واقف مرکز ساری شناسی هستم که اکنون بزرگترین کتابخانه استان شده و در بخش مازندران شناسی بی نظیر است. بالای هزار جلد کتاب در زمینه تاریخ ادب فرهنگ مازندران وجود دارد.
تسنیم: پیشینه وسعت مازندران در تاریخ تا کدام مرزها حکایت شده است؟
مازندران حقیقی و بزرگ از تجریش تا دیار سمنان و از الموت تا بجنورد است و ما مازندران بزرگ را تجمیع خواهیم کرد و اگر بنده نباشم نسلهای بعد از من هم هستند و مازندران همواره برای ایران و ایرانی خواهد ماند.
گفتوگو از سمیه فقیه
انتهای پیام/