به گزارش خبرنگار حوادث باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ ساعت 10:30 اولین روز از اسفند سال 90 مرد جوانی در تماس با پلیس خبر داد همسرش به قتل رسیده است که به سرعت تیمی از مأموران انتظامی به محل اعلام خبر واقع در خیابان آیتالله کاشانی خیابان دلارام اعزام شدند.
با ورود مأموران به منزل مقتول، احمد همسر مقتول در اظهاراتش به آنها گفت: صبح از منزل بیرون رفتم، زمانی که به منزل برگشتم با جسد بیجان همسرم نازنین در اتاق خواب و در حالی که دست و پاهایش با چسب بسته شده بود، مواجه شدم.
تحقیقات کارشناسان پزشکی قانونی نشان میداد که مقتول بر اثر فشار به عناصر حیاتی گردن به قتل رسیده است.
با حضور بازپرس جنایی کشیک وقت در صحنه وقوع جرم، وی به حرفهای احمد مشکوک شد و دستور بازداشت وی را صادر کرد، بدین ترتیب احمد که راه چارهای جز اعتراف نداشت به قتل همسرش اقرار کرد و گفت: حدود یک سال قبل به دلیل روابط نامشروعی که همسرم داشت، از وی جدا شدم و دو پسر چهار و 9 ساله از او دارم و حضانت فرزندانم با من است تا اینکه مدتی قبل مجدداً نازنین را صیغه کردم.
وی ادامه داد: کار من به نوعی بود که باید به بندرعباس رفت و آمد میکردم، شب گذشته اینجا آمدم و خوابیدم، صبح که برای سفر به بندرعباس به فرودگاه رفتم، حین رفتن به فرودگاه متوجه شدم نازنین داخل کیفم مواد مخدر گذاشته است، به همین دلیل به اینجا برگشتم و با نازنین جر و بحث کردم، اما او منکر جاسازی مواد مخدر داخل کیفم بود، من بسیار عصبانی شدم و دست و پاهای نازنین را با چسب بستم، از او خواستم که اسامی مردان غریبهای که با آنها در ارتباط است را به زبان بیاورد و او اسامی 11 مرد را برملا کرد، بعد نیز تصمیم گرفتم او را خفه کنم و با ایجاد سناریویی خود را بیگناه نشان دهم.
مادر نازنین نیز در اظهاراتش به بازپرس گفت: نازنین و احمد از هم جدا شده بودند و من اطلاع نداشتم که آنها مجدداً با هم ارتباط برقرار کردهاند، اما احمد چندین بار نازنین را به قتل و اسیدپاشی تهدید کرده بود.
پس از اتمام تحقیقات و اعتراف احمد به قتل نازنین، وی در شعبه 113 دادگاه کیفری استان تهران به یک بار قصاص با دریافت تفاضل دیه محکوم شد، حکم قصاص پس از تأیید در شعبه هفتم دیوان عالی کشور برای سیر مقدمات اجرایی به دادسرای امور جنایی تهران ارسال شد تا اینکه پدر و مادر مقتول با حضور در دادسرا، بدون هیچ قید و شرطی احمد را بخشیدند و با توجه به اینکه دیگر اولیای دم (دو پسر) مقتول صغیر به حساب میآمدند، طبق ماده 356 قانون مجازات، دادستان به عنوان ولی دم مقتول، تقاضای دیه کرد، سرانجام نیز احمد از قصاص رهایی یافت و به زودی از لحاظ جنبه عمومی جرم در دادگاه محاکمه خواهد شد.
انتهای پیام/