حجتالاسلام والمسلمین محمدرضا جواهری در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، با بیان این مطلب که دعبل خزاعی یکی از بهترین منظومهها و زیباترین مدایح را به عنوان قصیده تائیه در ستایش اهلبیت سرود، گفت: روزی خدمت امام رضا (ع) رسید و شعر خود را نزد آن حضرت خواند.، وقتی چند بیت از آن را خواند، امام رضا (ع) برایش دعا کرده و فرمود: «امنک اللهُ یومَ الفَزَعِ الاکبر»، خداوند تو را در روز فزع اکبر و قیامت از عذاب در امان بدارد.
وی افزود: وقتی دعبل در سرودهاش به امام موسی بن جعفر (ع) رسید و بیت آخر را خواند، امام رضا (ع) فرمودند: «افلا اُلحقَ لک بهذا الموضع بیتین بهما تمامُ قصیدتک»، آیا در اینجا دو بیت به قصیدهات بیافزایم تا با آنها قصیدهات تمام و کامل شود؟ عرض کرد: آری ای فرزند رسول خدا، سپس حضرت دو بیت درباره شهادت و مکان شهادت و دفن خویش سروده و بر آن افزودند.
این کیسه زر را بگیر و برنگردان
این استاد دانشگاه فردوسی مشهد با بیان اینکه امام رضا (ع) با شنیدن اشعار پرمغز و ارزشمند دعبل و گفتوگوی با وی، صد دینار به او هدیه کردند، تصریح کرد: دعبل خدا را قسم داد که من برای صله گرفتن نیامدهام و این قصیده را به طمع مال و ثروت نسرودم، سپس صد دینار را برگرداند و تن پوش و جامهای از لباسهای امام را برای تبرک جستن و شرافتجویی درخواست کرد و امام نیز جبّهای را که به تن داشتند، به وی بخشیدند و صد دینار را هم به وی بازگردانده و فرمودند: این کیسه زر را بگیر و برنگردان، زیرا به آن نیاز پیدا خواهی کرد و به روایت دیگر، امام رضا (ع) انگشتر عقیق و پیراهن خزسبزی را که هزار شب، در هر شبی هزار رکعت نماز در آن خوانده و هزار ختم قرآن درآن کرده بودند را با آن کیسه زر به او عطا کردند. (منتهیالآمال، ج1، ص342)
حجتالاسلام جواهری با بیان اینکه امام موسی بن جعفر (ع) در روز عید نوروز به امر منصور در جایگاه او نشست و مردم به دیدن آن حضرت آمدند و هر کس به اندازه وسع خود هدیه و تحفهای آورد، گفت: در پایان این دیدار پیرمرد فقیری آمد و عرض کرد: من هدیهای ندارم جز سه شعر که جدم در مرثیه جد شما امام حسین (ع) سرود، او آن سه شعر را خواند و امام رضا (ع) فرمود: بنشین! هدیه تو را قبول کردم، آن مرد نشست و امام فردی را نزد منصور فرستاد تا بپرسد این هدایای مردم را چه باید کرد؟ منصور تمام آنها را به خود امام بخشید و امام هم تمام آنها را به پیرمرد فقیری که مرثیه خواند بخشید. (منتهیالآمال، ج1، ص343، ج2، ص125).
سیره پیروان اهلبیت (ع)
وی با بیان این مطلب که امام زادگان و اصحاب امامان نیز برای شاعرانی که در مقام اهلبیت (ع) شعر سرودند، ارزش فراوانی قائل شدهاند و صله دادن به شاعران ولایتی و عطایای مردمی به آنان در تاریخ شیعه بسیار زیاد بوده است، خاطرنشان کرد: به عنوان مثال، «کمیتِ» شاعر نزد عبدالله بن حسن فرزند امام دوم رفت و اشعارش را درباره امامان برای او خواند، عبدالله گفت: زمینی را با امتیاز آب آن به چهار هزار درهم خریدهام و این سند آن است. سند ملک را به او داد و زمین را به او بخشید، کمیت گفت: پدر و مادرم فدای تو باد، اگر من برای دیگران شعر بگویم، برای دنیا و مال میگویم، اما به خدا سوگند در شعر برای شما اهلبیت جز به نظر ندارم و من در ازای چیزی که برای خدا گفتهام، مال و ثمنی نمیگیرم ... . (بشاره المصطفی لشیعه المرتضی،ص133وص134)
حجتالاسلام جواهری با بیان اینکه گفتار و رفتار ائمه معصومین (ع) و امام زادگان و پیروان اهلبیت و شیعیان، در برخورد با شعر امامت و شاعر اهلبیت، نشان دهنده مقام عالی شاعران با اخلاص ولایتی و گویای ضرورت قدردانی و تشویق مادی از آنان است، یاداور شد: گفتار و رفتار دنیاگریزانه شاعران مخلص اهلبیت و رویکرد الهی و معنوی و اخروی آنان در سرودن شعر اهلبیت باید راهنمای شاعران شیعی قرار گیرد. عزّت نفس شاعران معاصر اهلبیت و روحیه پاک آنان و عدم پذیرش پولها و بازگرداندن آنها و اظهار اینکه تنها برای رضای خدا و پیامبر شعر سرودهاند نیز باید سرمشق شاعران اهلبیت باشد.
انتهای پیام/