به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»؛ حمیدرضا حیدرنژاد به عنوان دانشجوی دوره دکتری مهندسی پلیمر دانشگاه صنعتی امیرکبیر طی سه سال گذشته با فعالیت بر روی پروژه تحقیقاتی خود با عنوان «ساخت فیلمهای پلیمری رسانا، شفاف و منعطف برای کاربردهای اپتوالکترونیکی» موفق شده با استفاده از مواد اولیه و روشهای جدید و سادهتر، نمونه آزمایشگاهی این فیلمها را با موفقیت تولید کند.
وی درباره این طرح تحقیقاتی اظهار کرد: توسعه روزافزون دستگاههای اپتوالکترونیکی انعطافپذیر مانند سلولهای خورشیدی و صفحات نمایش لمسی، نیاز به فیلمهای پلیمری منعطف با پوششهای شفاف و رسانای جریان الکتریکی را به یک ضرورت تبدیل کرده است.
به گفته حیدرنژاد، ماده متداول برای استفاده در سلولهای خورشیدی و صفحات نمایش لمسی، اکسید قلع ایندیوم (ITO) است که به عنوان یک پوشش شفاف و رسانا به کار گرفته میشود اما از آنجا که این ماده نسبتاً گرانقیمت و منابع آن نیز نادر است به کارگیری آن در حجمهای وسیع به ویژه صفحات سلولهای خورشیدی مقرون به صرفه نیست.
وی خاطرنشان کرد: از سوی دیگر، شکنندگی ذاتی پوششهای ITO یک محدودیت اساسی آنها برای استفاده در کاربردهای الکترونیکی نیازمند انعطاف پذیری محسوب میشود، از همین رو محققان از مدتها قبل در جستجوی جایگزینی برای این ماده برآمدهاند.
این پژوهشگر جوان ادامه داد: اخیراً پلیمرهای ذاتاً رسانا با توجه به خواص الکتریکی و نوری خود، به عنوان جایگزین ITO اهمیت ویژهای یافتهاند چراکه این پلیمرها زمانی که بهصورت نانوذرات باشند، شفافیت مطلوبی را به فیلمهای مدنظر میبخشند.
وی مشکلات و محدودیتهای موجود بر سر راه استفاده از پلیمرهای رسانا را یادآور شد و گفت: در مسیر لایه نشانی این نوع پلیمرها بر روی سطح زیرلایههای مختلف از جمله فیلمهای پلیمری منعطف، مشکلاتی مانند چسبندگی ضعیف بین پلیمرهای رسانا و سطح زیرلایه موجب پیدایش محدودیتهای اساسی شده است.
حیدرنژاد افزود: با توجه به مشکلات موجود، در طرح تحقیقاتی خود تلاش کردم که نانوذرات یک پلیمر ذاتاً رسانا بر روی سطح یک فیلم منعطف پلیمری به صورت یکنواخت پوششدهی شوند تا یک فیلم رسانا ساخته شود که در عین داشتن انعطاف لازم، از شفافیت معقول برخوردار باشد.
وی درباره نوآوریهای بکار رفته در ساخت فیلمهای پلیمری رسانا در پروژه تحقیقاتی خود تصریح کرد: ما در این طرح علاوه بر بکارگیری مواد جدید به جای اکسید قلع ایندیوم، برای اولین بار در دنیا از روش فوتوپلیمریزاسیون (پلیمریزاسیون نوری) استفاده کردیم و به همین منظور نخست سطح فیلمهای منعطف اصلاح شده و سپس با استفاده از سنتز فوتوشیمیایی، لایه نشانی نانوذرات پلیمر رسانا بر روی سطح فیلم منعطف به صورت درجا (همزمان) طی زمانی کوتاه و با هزینه نسبتاً پایین انجام گرفت.
حیدرنژاد یادآور شد: با توجه به اینکه بخش عمدهای از مواد اولیه مورد نیاز برای ساخت این فیلمها در داخل کشور، قابل تهیه است و اکنون به فرآیند تولید و سنتز آن نیز دست یافتهایم، ظرفیت بسیار خوبی در زمینه ساخت فیلمهای پلیمری رسانا با کاربردهای اپتوالکترونیکی در کشور ایجاد شده است.
وی آمار تقریبی خروج ارز از کشور به منظور تهیه دستگاهها و محصولات دربردارنده این نوع فیلمها را سالانه 20 میلیون دلار ذکر کرد و گفت: تولید تجاری این فیلمها ضمن جلوگیری از خروج میلیونها دلار ارز کشور و بی نیازی از تکنولوژی وارداتی، اشتغالزایی قابل توجهی به همراه خواهد داشت.
دانشجوی دکتری دانشگاه صنعتی امیرکبیر، شناخت ناکافی صاحبان سرمایه و فعالان بخش خصوصی نسبت به تکنولوژیهای برتر و مدرن را یکی از موانع اصلی سرمایهگذاری در این بخشها برشمرد و اظهار کرد: متأسفانه صاحبان سرمایه به دلیل شناخت ناکافی از فناوریهای جدید، به سرمایهگذاری در حوزههای سنتی تمایل و علاقه بیشتری نشان میدهند که امیدواریم توجه آنها به فناوریهای نوین جلب شود.
انتهای پیام/