حجتالاسلام رشیدینسب، پژوهشگر حوزۀ قرآن و عترت در گفتوگو با خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا»، با اشاره به شدت محبت و علاقۀ میان امام رضا (ع) و حضرت معصومه (س) گفت: وقتی حضرت معصومه (س) از ولیّ زمانۀ خویش جدا شد، قلبش او را به سمت امام رضا (ع) کشاند و از آنجایی که محبت و علاقۀ میان این دو بزرگوار بسیار زیاد بود، امام رضا (ع) به سرعت نامهای به خوهرشان نوشتند و ایشان را نزد خویش خواندند.
این پژوهشگر حوزۀ قرآن و عترت با بیان اینکه امام رضا (ع) در نامه به خواهرشان درخواست حضور سریع و بدون توقف را خواستار شدند، اظهار کرد: وقتی امام رضا (ع) این نامه را مینویسند، قطعاً در فعل ایشان دلیلی موجه وجود دارد و این حاکی شدت حب ایشان است، این در حالی است که امام رضا (ع) هنگام خروج از مدینه به سمت طوس با ابراز ناراحتی از سفرشان و اینکه برگشتی وجود نخواهد داشت، سفرشان را آغاز کردند.
حضرت معصومه (س)، مهاجری که به سوی امام خود کوچ کرد
وی با بیان اینکه حضرت معصومه (س) با حرکتشان از مدینه به سمت طوس، معنا و مفهوم حقیقی «کوچ به سوی امام» را در عالم به نمایش گذاشتند، خاطرنشان کرد: برای فهم بهتر این حرکت نورانی حضرت معصومه (ع) به روایتی از امام حسین (ع) در هنگام حضورشان در مکه و حرکت به سمت سرزمین کربلا اشاره میکنیم؛ امام حسین (ع) میفرمایند: «مَنْ كَانَ فِینَا بَاذِلًا مُهْجَتَهُ مُوَطِّناً عَلَى لِقَاءِ اللَّهِ نَفْسَهُ فَلْیَرْحَلْ مَعَنَا فَإِنِّی رَاحِلٌ مُصْبِحا»، هر کس آماده است را در راه ما «بذل جان» کند و خود را آماده لقاى خداوند سازد، با ما همراه شود، چرا که من ـ به خواست خداوند ـ فردا صبح حرکت خواهم کرد . هر کسی طالب همراهی با نور است،، باید کوچ کند و این امر نیازمند دو شرط است که نخستین آن «بذل جان» است. (بحارالانوار، ج 46، ص 366 و 367)
باید دنیا برایمان حضرگونه باشد؛ نه سفرگونه
حجتالاسلام رشیدینسب با بیان اینکه دومین شرط برای کوچ به سمت امام (ع)، «وطن قرار دادن لقاءالله» است، گفت: دنیا باید برایمان حالتی سفرگونه داشته باشد نه حضرگونه، اگر این دو شرط را کسی داشته باشد، یعنی به حجت زمان خود معرفت پیدا کند و به خاطر او کوچ کند، بداند که «مهاجر حقیقی» است که مصداق بارز آن کوچ حضرت معصومه (س) به سوی امام زمانش است، این برخلاف معنای کوچ کردن به معنای امروزی است که از منطقهای به منطقۀ دیگری کوچ کنیم.
انتهای پیام/