به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم حضرت آیت الله العظمی بهجت می فرمود: در کلام الله از هر طرف صدا شنیده می شود، و تنعم و لذت حاصل از آن به مراتب گواراتر از لذت اکل و شرب است. در روایتی از امام صادق (علیه السلام) درباره ی آیه ی ایاک نعبد؛ (تنها تو را می پرستم). آمده است که فرمود:
لا زلت أکررها حتی سمعتها من قائلها؛ پیوسته آن را تکرار می کردم، تا این که آن را از گوینده اش ( حضرت حق) شنیدم.
خوردن و خوابیدن و پرداختن به بعضی شؤون حیوانی ما را از برخی حیوانات پایین تر آورده است. خداوند متعال می فرماید:
و أوحی ربک الی النحل
و پروردگارت به زنبور عسل وحی نمود.
خدا می داند که زنبور عسل چه کارهای عجیبی را می کند که ما انسان ها با ادعای شرافت معلوم نیست بتوانیم انجام دهیم. حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) می فرماید:
حبب الی من دنیاکم: النساء و الطیب، و جعل قرة عینی فی الصلاة
از دنیای شما سه چیز مورد علاقه ی من است: عطر و بوی خوش، زنان، ولی نور چشم من در نماز قرار داده شده است.
هر کدام از این ها محبوبیت و لذت تکوینی دارد، ولی لذتی که در نماز است بیشتر از لذت آن دو است، اما چه کنیم که در ذایقه ی ما شور و تلخ است، لذا هر چه زودتر می خواهیم نماز را به آخر برسانیم و از آن فارغ شویم! بعضی از پروانه ها و زنبورها نیز بوی خوش را طالبند، بهره گرفتن از جنس مخالف هم مشترک بین حیوانات است، ولی این از مختصات و امتیازات انسان کامل است که از نماز لذت می برد.
کتاب در محضر حضرت آیت ا.... العظمی بهجت – ص 105
محمد حسین رخشاد
انتهای پیام/