به گزارش گروه رسانههای خبرگزاری تسنیم،طی 3 سال گذشته دولت برای تحرک بخشیدن به بازار به پرداخت وام و تسهیلات روی آورده است.
پس از وام مسکن که از 30 میلیون تومان به 180 میلیون رسید، وام خرید کالا نیز از 4 میلیون تومان به 10 میلیون و بیشتر افزایش یافت و وام خودرو نیز به 25 میلیون رسید اما هیچکدان نتوانست آن طور که باید دردی از بازار راکد ایران دوا کند.
پرداخت وام؛ نسخه شکست خورده دولت برای خروج از رکود
استراتژی دولت برای خروج از رکود اعطای تسهیلات و وام به مردم است تا از این طریق شاید بتوان شاهد تحرک در بازار باشیم اما این استراتژی به دلایل متعدد ناکام مانده و مردم استقبال چندانی از وام و تسهیلات بانکی نکرده اند.
وام کالا از آن دسته وام های خردی است که جایگاه ویژهای در بین بانکها نداشته و چندان برای آنها به صرفه نیست.
از سویی دیگر متقاضیان هم حتی اگر مایل به دریافت آن باشند شرایطی که از سوی شبکه بانکی برایشان تعیین شده، بیشتر موجب بی میلی آنها برای دریافت این تسهیلات میشود.
این در حالی است که سالها تسهیلات کالا در حد چهار میلیون تومان بود و بانکها برای اعطای آن شرایط سختی تعریف میکردند؛ وجود یک تا دو ضامن، وثیقه، سودهای بالای 27 تا 28 درصدی و سپردهگیری.
سرانجام در اردیبهشت ماه 1394 و با مصوبه شورای پول و اعتبار سقف این تسهیلات تا هشت میلیون تومان افزایش یافت که در مدت گذشته فرایند پرداخت وام کالا بر اساس مصوبه پیش نرفت و به روال برخی وام های مصوب، بانکها طبق آنچه خود تشخیص دادند، عمل کردند. به طوری که مراجعات اخیر به شعب نشان داد که ضوابط مشخصی برای پرداخت وام کالا به متقاضیان در شبکه بانکی وجود ندارد و در ارقام پرداختی، سود و شرایط دیگر متفاوت عمل میکنند.
یکی از بانکهای بزرگ میزان تسهیلات کالای قابل پرداخت خود را 50 میلیون تومان اعلام کرد! این تسهیلات با اقساط یک میلیون و300 هزار تومانی و با سپرده حداقل پنج میلیونی برای چند ماه قابل پرداخت است. متقاضی البته باید پیش فاکتور خرید کالا را نیز به منظور دریافت این تسهیلات ارائه کند. رئیس شعبه میگوید که یک پیش فاکتور تهیه کنید و تسهیلات بگیرید.
در مقابل شرایط نسبتا آسان این بانک برای وام 50 میلیونی کالا، برخی دیگر از بانکها اصلا این را پرداخت نمیکنند. برخی دیگر هم شرایط خاص خود را دارند.
یکی 10 میلیون و دیگری تا 14 میلیون تومان وام کالا دارد، اما با این شرط که باید تا 25 درصد وام پرداختی به عنوان وثیقه در اختیار بانک باقی مانده و بعد از پرداخت اقساط که حدود پنج سال و با سود 18 تا 20 درصد هم طول می کشد، در اختیار گیرنده وام قرار میگیرد.
این اقدام بانکها برای وثیقه نگه داشتن بخشی از تسهیلات اعطایی، خود نوعی تخلف است چرا که آنها حق ندارند وام اعطایی را وثیقه کنند اما به راحتی 25 درصد منابع پرداختی به متقاضی را حداقل سه سالی نزد خود نگه داشته و در انتها که ارزش این پول در دوره زمانی سپرده شده نزول کرده و دیگر برای دریافت کننده وام از ارزش چندانی برخوردار نیست به وی تحویل میدهند.
در این حالت سود 18 یا 20 درصدی که برای برگشت وام تعریف میکنند نیز بیشتر خواهد بود.
پرداخت وام؛ نسخه شکست خورده دولت برای خروج از رکود
وام مسکن نیز به دلیل شرایط نامناسب بازپرداخت مورد اقبال مردم قرار نگرفته است.
اگر متقاضیان وام های بانکی را مردم عادی و از اقشار متوسط و پایین بدانیم قطعا آنها نخواهند توسط نسبت به بازپرداخت وام های بانکی در بخش مسکن اقدام کنند و سرانجام وام ها در اختیار سازندگان و پیمانکاران قرار خواهد گرفت.
وقتی که هنوز مشکل اشتغال بزرگترین سد در برابر اقتصاد ایران است، پرداخت تسهیلات بانکی به مردم چندان موثر نیست و دولت باید برای خروج از رکود از صنایع داخلی و تولید ملی که زمینه اشتغال را فراهم می کند، حمایت کند.
منبع:نکته آنلاین
انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانههای داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانهای بازنشر میشود.