به گزارش خبرگزاری تسنیم، مرحوم میرزا اسماعیل دولابی می فرمود: فرموده کسانی که با شما دشمن هستند و ایمان به پروردگار نمیآورند، سوره کافرون را برایشان بخوان. امیدوارم هرچه مانع در راه خدا هست با قرائت این سوره بر طرف شود. میفرماید قُل یا اَیُّها الکافِرُونَ یعنی خطاب به صفات جهل بخوان قُل یا ایها الکافِرُونَ لا اَعبُدُ ما تَعبُدوُنَ فرمان مرا نمیبرید، من هم فرمان شما را نمیّبرم. وَلا أَنتُم عابِدوُنَ ما أَعبُدُ. وَلاأنَاعابِدٌ ما عَبَدتُم وَ لا أنتُم عابِدُونَ ما أَعبُدُ لَکُم دینُکُم وَ لِی دینِ (سوره کافرون) فرمود برو با جهل خود مشغول باش من هم بروم دنبال کارم. این سوره را میشود برای کفّار خواند، برای دشمنان امیرالمومنین(ع) هم میشود خواند. برای جهل باطن خود انسان، برای نفس خود انسان هم میشود خواند.
هر وقت از کسی یا چیزی عصبانی شدید این سوره را بخوانید. کمک میکند، قوّه میآورد، تمام نعمتها در آن هست. تمام استغفارها در آن است. تمام دشمنی با دشمنان خدا در آن است. تمام جهادها در آن است. در این سوره همه اینها قرار دارد قُل یا ایها الکافِرُونَ لا اَعبُدُ ما تَعبُدوُنَ. من هرگز عبادت نمیکنم آنچه را که تو عبادت میکنی، . وَلا أَنتُم عابِدوُنَ ما أَعبُدُ. شما هم آنچه را که من میپرستم عبادت نمیکنید وَ لا أنتُم عابِدُونَ ما أَعبُدُ لَکُم دینُکُم وَ لِی دینِ مُجزا میکند، منزّه میکند. ذات خودش را با ذات امّتش را از کافران جدا میکند. شما هم انشاء الله این کار را انجام دهید.
هیچ قدرتی در ما نیست اِلا بِحولِ اللهِ وَ قُوَّتِهِ امام صادق(ع) چه دعایی زیبایی به ما مرحمت فرمود. آنجایی که هنگام برخاستن در نماز میگوییم بِحولِ اللهِ و قُوَّتِهِ اقُومُ وَاَقعُدُ (کافی جلد 3 صفحه 338)، به حول و قوه خدا بر میخیزم و مینشینم. بین دو رکعت نماز هنگام برخاستن این ذکر را میگوییم بِحولِ اللهِ و قُوَّتِهِ اقُومُ وَاَقعُدُ. یعنی حول و قوه از آن خداست. من فقط بر میخیزم و مینشینم، همین. والا نفع و ضرر از جانب خداست. خواب و بیدرای از آن خداست. موت و حیات از آن خداست. فقر و غنا از آن خداست. بِحولِ اللهِ و قُوَّتِهِ به حول و قوه او. من بلند میشوم و مینشینم. این فریضه است، یعنی مطیع و فرمانبردار او هستم. اگر بخواهم سادهتر بگویم مانند چیزی که یک حول دارد و یک مرکز، مرکز آن قوه آن است. اگر از آن چیز حول و قوهاش برود چه چیزی باقی میماند؟ هیچ! قوه انسان هم روح و جان انسان است. حال اگر روح و جان انسان برود چه چیزی باقی میماند؟ بِحولِ اللهِ و قُوَّتِهِ اقُومُ وَاَقعُدُ این اَقُومُ واَقعُدُ هم از جانب اوست. این است که خوب است حواست را جمع کنی و اقرار کنی. اقرار خوب است و شرف میآورد.
کتاب طوبای محبّت – ص 137
مجالس حاج محمّد اسماعیل دولابی
انتهای پیام/