به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، با این حال افزوده شدن لیستی 15 نفره به هیأت داوران آکادمیک اسباب شگفتی مخاطبان را موجب شده است.
آقایان و خانمها محمد احسانی زاده، شهاب اسفندیاری، گلی امامی، جمال امید، فرهاد توحیدی، فریدون جیرانی، فرشته طائرپور، سعید عقیقی، احمد محیط طباطبایی، اکبر نبوی، امیرحاج رضایی، محمد قوچانی، احمد مسجدجامعی، سهیل محمودی و شهیندخت مولاوردی افراد حاضر در این لیست 15 نفرهاند که در میان آنها حضور یک کارشناس فوتبال به نام آقای امیر حاج رضایی، یک روزنامهنگار به نام آقای محمد قوچانی، یک سیاستمدار به نام آقای احمد مسجدجامعی، یک شاعر به نام آقای سهیل محمودی، یک جامعهشناس به نام آقای احمد محیط طباطبایی و خانم شهیندخت مولاوردی مشاور امور زنان ریاستجمهوری عجیب به نظر میرسد.
توجیه دستاندرکاران جشن خانه سینما آن است که اشتهار این چهرهها سبب میشود که حضور آنها در هیأت داوران اسباب توجه بیشتر به خانه سینما را موجب شود اما سؤال اینجاست که اگر بنا به جلب توجه باشد میتوان یک فوتبالیست مشهور را هم به جمع داوران اضافه کرد یا یک خواننده شناخته شده و حتی چهرهای اخیراً به اوج رسیده به نام خانم کیمیا علیزاده را!
از آن گذشته اینکه حتی در انتخاب شاعر و روزنامهنگار و سیاستمدار حاضر در این لیست 15 نفره نگاهها فقط به یک طیف سیاسی خاص بوده، شائبهبرانگیز است.
واکنش شاعر حاضر در هیأت داوران
آقای سهیل محمودی، شاعر حاضر در لیست 15 نفره دلیل انتخاب خودش را علایق سینمایی دانسته و گفت: البته سال گذشته هم من در هیأت داوران جشن خانه سینما حاضر بودم و برای نخستین بار نیست که داوری محفلی سینمایی برعهدهام گذاشته میشود.
وی ادامه داد: سالهاست سینما را پی میگیرم و در گذشتههای نه چندان دور به عنوان نویسنده سینمایی در برخی از نشریات سینمایی هم قلم میزدم.
اما آیا همین سابقه قلمزنی در نشریات سینمایی میتواند رزومهای باشد برای حضور در هیأت داوری جشنی که برگزارکنندگان آن مدام پز تخصصی بودنش را میدهند؟
باید از چهرههایی استفاده کرد که واقعاً از سینما شناخت داشته باشند
آقای ابوالفضل جلیلی، کارگردان سینمای ایران با این توجیه که حضور این چهرهها میتواند اسباب رونق شود مخالف است اما فکر میکند حضور یک شاعر یا ادیب آشنا با سینما میتواند ملاکی باشد برای ارزیابی دقیقتر آثار سینمایی از منظر نگاه شاعرانه یا تغزلی.
جلیلی گفت: سینما فقط ضبط صدا و تصویر نیست. موسیقی است، ادبیات است، معرفت است؛ جامعهشناسی است، روانشناسی است و بسیاری از علوم انسانی هم نسبت مستقیمی با سینما دارند پس نفس حضور یک شاعر در هیأت داوران نمیتواند ایرادی داشته باشد.
در بسیاری از جشنوارههای بینالمللی هم از شاعران و نویسندگان مطرح برای داوری استفاده میشود اما شاعران و نویسندگانی که واقعاً شناخت داشته باشند از سینما.
این کارگردان در پاسخ به این پرسش که آیا با این حساب نمیتوان انتظار داشت که مثلاً از سینماگران برای داوری در رقابتهای ورزشی استفاده کرد، گفت: فوتبال نیاز دارد به متخصص فن. به عنوان هوادار یک ورزش شما میتوانی سلیقهات را بیان کنی اما نمیتوانی قاضی مناسبی برای سوت زدن باشی.
این نوع چینش، حرف و حدیث ایجاد میکند
حتی اگر بپذیریم که شاعر اهل فن میتواند عنصری مثبت در هیأت داوران یک جشن سینمایی باشد باز این سؤال پیش میآید که چرا نه فقط شاعر حاضر در لیست 15 نفره بلکه سیاستمدار و کارشناس فوتبال و جامعهشناس و روزنامهنگارش همه منتسب به یک جناح سیاسی خاصاند؟
جلیلی با زیر سؤال بردن این نگاه سیاسی گفت: فکر میکنم این روال درستی نباشد.
البته در کشور ما که هنوز به صورت عملی دموکراسی را صرف نکردهایم و فقط حرف از آن میزنیم بروز چنین اتفاقاتی چندان هم عجیب نیست اما من هم فکر میکنم اگر بناست شاعران را به هیأت داوران وارد کنیم، باید طوری باشد که غلبه نگاه سیاسی خاصی ایجاد نشود؛ یعنی نباید این حس به مخاطب دست دهد که از شاعر تا نویسنده و سیاستمدار حاضر در هیأت داوران همه متعلق به یک نگاه سیاسی خاصاند؛ چون این نوع چینش خواه ناخواه داوریها را هم با حرف و حدیث روبهرو میکند.
منبع: صبح نو
انتهای پیام/
بازگشت به سایر رسانهها