باشگاه خبرنگاران تسینم«پویا»-امید سهرابی
نخست پیش از انقلاب سینما مترادف بود با سرگرمی؛ البته نمیتوان برخی از فیلمهای با ارزش آن زمان را نیز نادیده گرفت، اما بعد از انقلاب ادبیات سینما تغییر کرد لازم بود حرفهایی که چندین سال در گلو مردم رسوب کرده بود از زبان هنرمندانشان بیرون بریزد و فریاد فرهنگی دیگر را در حوزه هنر هفتم گسترده کنند. جشنوارهای راهاندازی میشود، فجر گونه، جشنی می شود برای هنر و در سینما محدود نمی ماند، همه میآیند، با هر تفکری و هر نگاهی.
در این فضای جشنگونه سینمایی، لازم بود برخی مفاهیم به صورت مجزا پرداخته شود تا فراموش نکنیم مقاومت را. جشنوارهای لازم بود مقاومتگونه تا یادآوری کند در برابر چه چیز مقاومت میکنیم. زمانی شاه بود و زمانی دشمن بعثی، حالا در برابر چه چیز و چه کس باید مقاومت کرد؟
امروز سوژه مقاومت مشخص نیست، دشمن، شخص و کشور نیست، امروز باید در برابر هجمه تفکرات غلط و فرهنگ ضد انسانی که با گسترش نرمافزارهای ارتباط جمعی در حال گسترش است مقاومت کرد.
دوم جشنواره فیلم مقاومت که امسال چهاردهمین سال خود را پشت سر میگذارد. جشنوارهای که در طی این چهارده سال برگزاریاش هر سال رنگی تازه بر رخسار سینمای امروز کشور جلوهگر میکند و باعث غنا بخشیندن به سینما کشور میشود؛ سینمایی که در سالهای گذشته گامهای بسیار ارزشمندی در زمینه مقاومت برداشته است و امروز کمی از آن فاصله گرفته است. جشنواره مقاومت امروز حرفی تازه را به کالبد جشنوارههای کشور تزریق کرده است؛ حرفی که از مقاومتی تازه میآید، مقاومت در برابر ضربههایی از پشت سر، مقاومت برابر هجمههای فرهنگی. هجمههایی که با بیتفاوتیمان میتواند بسیار مهلک باشد.
در سال جشنوارههای بسیاری برگزار میشود؛ جشنوارههایی که گرچه در سالهای اولیه برگزاریشان با تفکر جلو میرفتند و برنامه ریزی داشتند؛ اما در حال حاضر با قطور و تناور شدنشان بی هدف جلو میروند و به اصطلاح نان قدمتشان را میخورند.
جشنواره «مقاومت» چندین سال است با برنامهریزیهای جز به جز و شیوهای جدیدی از مدیریت، باعث حیرت بسیاری از فیلمسازان مطرح کشور شده است تا جایی که بسیاری از آنها را مشتاق ساخته تا آثار تازه خود را در این جشنواره رونمایی کنند. اشتیاق بسیاری که باعث شد جشنواره مهمی چون جشنواره فیلم «فجر» که هر ساله حواس بسیاری از مردم و دوستداران سینما به خود متمرکز میکند اعلام کند که فیلمهایی که در جشنواره مقاومت رونمایی شوند میتوانند در جشنواره «فجر» بار دیگر رونمایی شود و در بخش مسابقه و سودای سیمرغ شرکت کنند.
سوم تاثیر جشنوارهای انقلابی روی مردم و سینما دوستان، تاثیری که هر ساله افراد بسیاری را جذب خود میکند و باعث شده است تا جدا از کاخ جشنواره، سینما فلسطین به کاخ اکران مردمی فیلمها بدل شود. بسیاری از مخاطبانی که فیلمهای جشنواره مقاومت را تماشا میکنند رضایتمند از سالنهای سینما بیرون میآیند چرا که انتخاب فیلمهای جشنواره مقاومت با دقت بسیاری صورت میگیرد و این دقت باعث شده است تا هر فیلمی با نام مقاومت به نمایش درنیاید. دقتی که باعث شده است، جشنواره فیلم مقاومت به برندی بدل شود که مخاطبان از آن رضایت دارند؛ رضایتی که چند وقتی است که از خاطر مخاطبان سرسخت سینما بیرون رفته است؛ عدم رضایت از فیلمهایی که با تبلیغات به اصطلاح رنگی مخاطب را به سینما میکشاند اما وقتی مردم آنها را تماشا میکنند فقط یک کلمه در ذهنشان نقش میبندد و آن کلمه «هیچ» است، فیلمهایی که این روزها باعث دلزدگی بسیاری از سینما دوستانی شده است چندین سال است که فیلمهای سینما ایران را دنبال میکنند.
در پایان جشنواره فیلم مقاومت، جشنوارهای که هر ساله باعث قوت قلب فیلمسازانی میشود که به دور از ساخت فیلمهایی زرد، هنوز کار حرفهای خود را پیش گرفتهاند و سعی میکنند با ساخت فیلمهای خود بخشی از فرهنگ، تاریخ را زنده کنند یا حرفی تاثیرگذار را با آثارشان در سطح کشور مطرح کنند. فیلمهایی که تاثیری آنها نه تنها درون کشور، بلکه بیرون از مرزهای کشور صدا به پا میکنند و سر زبانها میافتند.
حرف آخر اینکه نیاز وجود جشنوارههایی مانند مقاومت، در کشورمان بسیار حس میشود، جشنوارههایی که گرچه باید به مقاومتهای گذشتهمان بپردازند؛ اما باید سعی کنند گامی روی به جلو بردارند و خود ترسیم کنند و خط فکری باشند برای مقاومتهای حال حاضر، مقاومت در برابر تهاجمات نرمی که برای کشورمان ایران برنامهریزی میکنند، تا جمهور نباشیم و از همه مهمتر اسلامی نباشیم.
انتهای پیام/