به گزارش خبرنگار سلامت خبرگزاری تسنیم, محمود خدادوست اظهار داشت: در سال 2000 کمیسیونی در کاخ سفید برای بررسی روشهای شناخت و دستیابی به طب مکمل و اولویتهای پژوهشی و آموزشی تشکیل شد و نکته جالب اینکه در گزارش 2002 این کمیسیون آمده است که دموکراسی در پزشکی ایجاب میکند چون مردم خواهان طب سنتی و مکمل هستند, تولیت سلامت کشور موظف است ضمن بررسی خدمات طب سنتی مکمل دسترسی مردم به خدمات ایمن و مؤثر را تسهیل کند.
بهگفته وی برای ادغام آموزش طب مکمل با طب رایج در رشتههای NIH در اواخر سال 1999 مرکز ملی طب مکمل آمریکا وابسته به گروه پزشکی گرانت آموزشی بهمیزان 300 هزار دلار سالانه تا 5 سال معرفی کرد و دلیل جای دادن دروس طب مکمل و جایگزین در برنامههای درسی گروه پزشکی را دو اصل میزان بالای استفاده بیماران از طب مکمل و جایگزین و تعهدات حرفهای برای راهنمایی بیماران در ارائه اطلاعات قابل اعتماد مراقبت خوب از بیماران عنوان کرد.
مدیرکل دفتر طب سنتی ایرانی اسلامی وزارت بهداشت افزود: در بررسی سالهای اخیر بیش از 51 مرکز دانشگاهی آمریکا که عمدتاً دولتی و ایالتی هم هستند آموزش طب مکمل و جایگزین را در طب رایج تلفیق کردند و حتی بسیاری از مراکز درمانی و بیمارستانهای بزرگ آمریکا هم بهصورت ادغام یافته و تلفیقی کنار طب رایج از خدمات طب مکمل استفاده میکنند.
خدادوست ادامه داد: بهتعبیر گزارش نهایی 2002 کمیسیون طب مکمل کاخ سفید در این دوره زمانی دیگر موضوع بحثهای هیچ کشوری بود یا نبود طب سنتی و مکمل نیست بلکه موضوع اصلی ادغام دستآوردهای دانش پزشکی رایج و طب سنتی برای خدمت بیشتر کمعارضهتر، ارزانتر و ارتقای سطح سلامت جامعه است.
وی بیان داشت: در کشورما علیرغم قدمت چند هزار ساله طب سنتی در کشور در یک فترت حدود 150 ساله در استفاده از این ظرفیت در نظام رایج آموزشی و درمانی قرار گرفتیم که خوشبختانه بعد از پیروزی انقلاب شکوهمند اسلامی ایران این مهم مورد توجه سیاستگذاران کشور قرار گرفت بهطوری که در قانون تشکیل وزارت بهداشت قانون برنامه پنجم توسعه سند نقشه جامع علمی کشور نقشه جامع سلامت کشور مورد تأکید قرار گرفت, مضافاً اینکه در سیاستهای کلی سلامت ابلاغی رهبر معظم انقلاب بسیار عالمانه و هوشمندانه از صفر تا 100 استفاده از ظرفیت طب سنتی و مکمل کنار نظام رایج سلامت حداقل از سال 1978 در دستور کار سازمان جهانی بهداشت قرار گرفت.
مدیرکل دفتر طب سنتی ایرانی اسلامی وزارت بهداشت اضافه کرد: این سازمان سه دلیل مهم را در توسعه و ترویج استفاده از طب سنتی مورد تأکید قرار داد,
الف) ریشهدار بودن طب سنتی در فرهنگ و باور مردم که این مهم قابلیت پذیرش و ضریب نفوذ آموزههای طب سنتی را در مردم برای نگاهداشت تندرستی و درمان بالا میبرد.
ب) کلینگر بودن طب سنتی (بسیاری از مکاتب طب سنتی و روشهای طب مکمل نگاهی همهجانبه به انسان و بیماری انسان دارند)
ج) سهولت دسترسی مردم و ارزانتر بودن خدمات طب سنتی سازمان جهانی بهداشت در استراتژی 2005 و 2002 خود به کشورها توصیه کرد که خدمات طب سنتی تأییدشده را در نظام سلامت خود ادغام کنند و از این ظرفیت برای پیشگیری و درمان کنار طب رایج استفاده کنند.
خدادوست عنوان کرد: البته در کشوری مثل چین آکادمی طب سنتی در سال 1951 در وزارت بهداشت تأسیس شد و در قانون اساسی این کشور تصریح شد که توسعه هر دو روش رایج و طب سنتی چین باید مد نظر قرار گیرد و هماکنون حدود 50 درصد خدمات بهداشتی درمانی چین توسط طب سنتی چینی ارائه میشود.
وی خاطرنشان کرد: در کشور هند دپارتمان هومیوپاتی در سال 1995 زیر نظر بهداشت هند تأسیس شد و در سال 2003 به دپارتمان آیورودا یوگا ناترواتی طب یونانی سیدها و هومیواتی تغییر نام یافت و طب سنتی در سیستم سلامت ملی ایجاد شد. در سال 1998 به NIH در کشور آمریکا در سال 1993 اداره طب جایگزین در سازمان ملی سلامت آمریکا مرکز ملی طب جایگزین و مکمل ارتقا یافت.
مدیرکل دفتر طب سنتی ایرانی اسلامی وزارت بهداشت گفت: بازشناسی تبیین ترویج توسعه و نهادینه نمودن طب سنتی ایران در نظام سلامت آمده و این وظیفه و مأموریت خطیر به وزارت بهداشت بهعنوان متولی سلامت کشور واگذار شده است، البته در دفتر طب سنتی وزارت بهداشت طی سه سال اخیر در راستای تحقق این مهم برنامههای کوتاهمدت، میانمدت و بلندمدت تدوین شده است که بهدلیل ماهیت ادغام و نهادینه کردن طب ایرانی در نظام رایج سلامت طبیعتاً همه امور مرتبط با طب سنتی با سایر حوزههای ستادی و صنفی وزارت بهداشت تداخل سیاستگذاری و اجرایی دارد و عملیاتی شدن این برنامهها در تعامل و همراهی حوزههای ستادی در بخش تصمیمگیری و دانشگاهها بر بخش اجرا میسر و ممکن خواهد بود.
خدادوست خاطرنشان کرد: همانطور که در بند 12ــ3 سیاستهای کلی سلامت ابلاغیه مقام معظم رهبری اشاره شده است. برای سرعت بخشیدن به نهادینه نمودن طب سنتی در کشور استفاده از تجارب سایر کشورها بسیار مهم است که خوشبختانه طی سالهای اخیر ضمن دعوت از برخی اساتید کشورهای مختلف پیشرو در این حوزه و یا با برگزاری سمپوزیومهای مشترک با کشورهای چین، کره جنوبی، اسپانیا، اتریش، مجارستان و هند ضمن معرفی طب ایرانی اطلاعات خوبی در چگونگی ادغام به دست آمده است.
انتهای پیام/*