به گزارش خبرگزاری تسنیم از شیراز، بهمن گلبادینژاد که این روزها رسانههای داخلی و خارجی به اشتباه نام او را گلبارنژاد عنوان کردهاند 26 شهریور در حین مسابقه در ریو دچار سانحه و از ناحیه دست و گردن دچار شکستگی شده و پس از سکته قلبی جان خود را از دست میدهد.
از آخرین باری که یک ورزشکار در حین مسابقات المپیک و پارالمپیک جان خود را از دست داده 56 سال میگذرد و برای دومین بار در 26 شهریور 1395 این اتفاق برای دوچرخه سوار ایرانی بهمن گلبادینژاد در مسابقات پارالمپیک ریو میافتد.
علی گلبادینژاد فرزند ارشد این ورزشکار به خبرنگار تسنیم میگوید: پدرم پیش از آغاز مسابقه تماس گرفت و گفت که در حال لباس پوشیدن برای رفتن به خط است و خواست که برایش دعا کنیم، مسابقه ساعت 19 بود و باید در نهایت ساعت 21 پایان مییافت اما از او خبری نشد.
علی که باور نمیکند پدرش را که منتظر بوده تماس بگیرد و خبر پیروزیش را بدهد از دست داده عنوان میکند: در اینترنت خواندم که دستش شکسته و تماس گرفتم اما به من گفتند که یک شکستگی ساده است.
بهمن گلبادینژاد متولد 1347 است و به دلیل جنگ با خانواده به شیراز مهاجرت کرده و بیشتر اقوام او در اصفهان و همدان ساکن هستند.
او در سال 1367 در یکی از عملیاتهای والفجر روی مین میرود و پای چپش تا زانو را از دست میدهد و پس از 3 سال محرومیت و معلولیت، از سال 1370 به ورزش وزنهبرداری روی میآورد و در مدت 15 سال موفق به دریافت 12 طلا و یک مدال نقره جهانی میشود.
محمدرضا میرزایی، قهرمان 4 دوره پارالمپیک در رشته پرتاب نیزه، میگوید: با بهمن در دو دوره مسابقات جهانی انگلستان همراه بودیم و او بمب روحیه گروه بود و باورپذیر نیست که او را از دست دادهایم.
میرزایی که 2 دوره است در مسابقات پارالمپیک جای خالی او احساس میشود، میگوید: بهمن و چند تن از دوچرخهسواران غیرمعلول هر روز مسافت شیراز تا شهر صدرا را رکاب میزدند و گاهی که او را می دیدیم برایش بوق میزدیم، جای خالی او پرکردنی نیست.
گلبادینژاد پس از آسیب دیدگی از ناحیه کتف، وزنهبرداری را کنار میگذارد و مدتی مربی تیم وزنهبرداران جانباز و معلول میشود و در این مدت هم به صورت تفریحی دوچرخهسواری می کند تا اینکه در سال 1385 متوجه اعزام دوچرخهسواران برای مسابقات شده و با کسب امتیاز لازم موفق میشود وارد تیم ملی دوچرخهسواری شود.
پسرش علی میگوید: پدرم 3 مدال در مسابقات آسیایی در رشته دوچرخه سواری به دست آورده و برای دومین بار بود که به مسابقات پارالمپیک میرفت، در سال 93 به دلیل بیماری سرطان، مادرم را ازدست دادیم و پدر در شرایط سختی توانست سهمیه پارالمپیک را به دست آورد.
این جانباز و قهرمان در مسابقات فسپیک 2006 مدال نقره، در بازیهای آسیایی گوانگجو 2010 مدال برنز و در مسابقات پارآسیایی مالزی 2012 مدال طلا به دست آورده است.
بهمن گلبادینژاد در پارالمپیک لندن 2012 تنها دوچرخهسوار ایرانی بود که به مسابقات راه یافته بود و به گفته خودش در آن زمان تازه بیماری همسرش تشخیص داده شده بود و همین بر عملکردش تاثیر گذاشت.
او در لندن در بخش جاده ماده سرعت به خط پایان نرسید و در ماده تایم تریل نیز مسابقه را آغاز نکرد و در بخش پیست در ماده 1 کیلومتر با زمان 1 دقیقه و 14 ثانیه و 245 هزارم ثانیه هجدهم شد.
بهمن گلبادینژاد در دی ماه سال گذشته در مسابقات انتخابی تیم ملی دوچرخهسواری معلولان برای حضور رقابتهای جهانی دوچرخه سواری ایتالیا اول شد و در اسفند ماه موفق شد سهمیه خود را در پارالمپیک تثبیت کند و خودش را برای مسابقات ریو در شرایط خوبی میدید.
علی گلبادینژاد که منتظر است تا پیکر پدرش را به ایران بیاورند عنوان میکند: براساس قوانین برزیل باید کالبدشکافی انجام شده و دلیل مرگ مشخص شود، مسئولان همراه به ما گفتند که 45 دقیقه پس از انتقال به بیمارستان، پدرم بر اثر سکته جان خود را از دست داده است.
انتهای پیام/