به گزارش خبرگزاری تسنیم، تابستان سال 1996 برای لوئیز نازاریو دلیما، رونالدوی معروف برزیلیها، نقطه عطفی در دوران بازیگریاش بود.
در سن 19 سالگی، بازیکن پیشین تیم ملی برزیل هنوز به چهرهای سرشناس در دنیای فوتبال تبدیل نشده بود. با اینکه دو سال پیش از آن با تیم ملی کشورش قهرمان جام جهانی شده بود، باز هم خیلیها آنطور که باید او را نمیشناختند چون در آن دوره جام جهانی حتی یک دقیقه هم بازی نکرد. شاید همان اتفاق بود که او کمکم احساس کند پیاسوی آیندهوون برای شکوفا شدن استعدادها و معرفی شدنش به دنیای فوتبال زیادی کوچک است. برای او آیندهوون که اولین مقصد اروپاییاش پس از ترک کروزیروی برزیل بود، با همه موفقیتی که در آنجا داشت و 54 گلی که در 57 بازی زد، سکوی بلندی برای پرش به دنیای اسطورهها نبود اما شاید او هرگز نمیتوانست به چنین دنیایی قدم بگذارد اگر خلاقیت رئیس پیشین باشگاه بارسلونا، خوان گاسپارت او را از تلف شدن استعدادش در هلند نجات نمیداد.
داستان پیوستن رونالدو به فهرست اساطیر دنیای فوتبال هرگز آغاز نمیشد، اگر تابستان 20 سال پیش، گاسپارت به شیوهای خلاقانه خودش را به او نمیرساند تا این بازیکن برزیلی را از تمایل باشگاه بارسلونا برای عقد قرارداد با او مطلع کند.
گاسپارت با مرور خاطراتش از روزهایی که سعی داشت پدیده برزیلی آیندهوون را به نیوکمپ ببرد، گفت: تلاش زیادی کردم تا با رونالدو قرارداد ببندم. حتی مجبور شدم تغییر چهره دهم تا بتوانم امضایش را بگیرم.
امضایی که گاسپارت از رونالدو گرفت سرآغاز دوران درخشان بازیگری او شد، دورانی که پس از بارسلونا، در اینتر و رئالمادرید ادامه پیدا کرد و او را به یکی از بهترین مهاجمان نوک دنیا مبدل کرد.
آن روزها، بارسلونا به خرید یک بازیکن بزرگ نیاز مبرم داشت، بازیکنی که بتواند تسلی خاطر هوادارانی باشد که هنوز روزهای تلخ ناکامیهای بارسلونا با هدایت یوهان کرایف را از یاد نبرده بودند. جانشین او، بابی رابسون هم برای هواداران گزینه مهیج و خارقالعادهای نبود و از همین رو گاسپارت و همکارانش تصمیم گرفتند آستینها را برای خرید یکی از هیجانانگیزترین بازیکنان مستعد دنیای فوتبال بالا بزنند.
گاسپارت ادامه داد: خیلی طول نکشید که با پیاسوی به توافق برسیم. (رقم درخواستی باشگاه هلندی یک میلیارد و 500 میلیون پستاس معادل 15 میلیون یوروی امروزی بود). با این حال توافق ما یک مشکل کوچک داشت. ما باید رضایت خود رونالدو را هم پیش از تاریخ پانزدهم ماه جولای جلب میکردیم چون آن تاریخ زمانی بود که تهعدمان با PSV خاتمه پیدا میکرد.
به همین دلیل باشگاه بارسلونا شروع به تماس با مدیربرنامههای رونالدو کرد، رونالدویی که در آن زمان همراه با تیم ملی برزیل به شهر میامی آمریکا سفر کرده بود. همه چیز برای عقد قرارداد با رونالدو مهیا شده بود جز امضای خود او تا اینکه موضع باشگاه PSV برای فروش مهاجم برزیلیاش تغییر کرد.
گاسپارت در این باره گفت: همه چیز مهیا بود اما PSV ناگهان به این نتیجه رسید که نمیخواهد رونالدو را از دست بدهد و به همین دلیل مسئولان این باشگاه با مسئولان کنفدراسیون فوتبال برزیل تماس گرفتند و از آنها خواستند که رونالدو را از امضای قرارداد با بارسلونا باز دارند.
گاسپارت که هنگام سفرش به برزیل برای عقد قرارداد با رونالدو در فاصله یک هفته به پایان ضربالاجل تعیین شده هیچ اطلاعی از تغییر موضع باشگاه PSV نداشت، ادامه داد: وقتی میخواستم وارد هتل تیم ملی برزیل شوم، دو نگهبان جلویم را گرفتند و به من اجازه ورود به آنجا را ندادند و گفتند که اجازه ملاقات با رونالدو یا هیچ بازیکن دیگری را ندارم.
رئیس پیشین باشگاه بارسلونا از این اتفاقی که رخ داد غافلگیر شده بود اما از تلاش برای رسیدن به هدفی که به خاطرش هزاران کیلومتر سفر کرده بود، منصرف نشد. در روزهایی که باشگاه بارسلونا هر روز از سمت PSV هشدارهایی مبنی بر نزدیک شدنش به پایان مهلت جلب رضایت رونالدو دریافت میکرد، گاسپارت نمیخواست دست خالی به نپوکمپ برگردد و برای محقق کردن هدفش از ترفندی جالب استفاده کرد.
گاسپارت با یادآوری خاطره آن روز، گفت: در هتل یک مستخدم اسپانیایی را دیدم و از او خواستم که لباس کارش را به من قرض بدهد. از او یک سینی و نوشابه هم گرفتم. با آن لباسها تغییر چهره دادم و دوباره به سمت محل اقامت بازیکن تیم ملی برزیل رفتم. این بار به نگهبانانی که دفعه قبل جلویم را گرفتند سلام کردم و گفتم که یک میهمان تقاضای نوشیدنی کرده است و آنها هم به من اجازه عبور دادند. خودم را به اتاق رونالدو رساندم و در را زدم. او در را باز کرد. رونالدو نمیدانست چه خبر شده اما در حالی که قهقهه میزد با مدیربرنامههایش تماس گرفت و قبول کرد که به بارسلونا بیاید. او همان جا روی تخت پای قراردادش را امضا کرد.
پس از گرفتن امضای رونالدو وقت آن شده بود که این قرارداد به صورت علنی اعلام شود. نایب رئیس وقت باشگاه بارسلونا از کنفدراسیون فوتبال برزیل خواست که به رونالدو اجازه دهد مراحل پیوستنش به بارسلونا را کامل کند اما این سازمان در ابتدا مخالفت کرد و نگذاشت رونالدو با نمایندگان بارسلونا عکس بیندازد. برزیلیها باور نمیکردند رونالدو با بارسلونا قرارداد بسته اما زمانی که گاسپارت نسخهای از قرارداد طرفین با امضای رونالدو را برای آنها فرستاد و این بازیکن هم از طریق تماس تلفنی این موضوع را تأیید کرد، دیگر همه چیز تمام شد.
یک روز بعد در تاریخ 10 جولای سرانجام پیوستن رونالدو به بارسلونا به صورت رسمی اعلام شد و او با اینکه تنها یک فصل بیشتر در نیوکمپ بازی نکرد، آنقدر در این تیم درخشید که یادآوری خاطرات همان یک فصل هنوز برای هواداران بارسلونا لذتبخش است.
انتهای پیام/